عالم ناسوت: تفاوت میان نسخه‌ها

== مفهوم شناسی ==

آثار لغت شناسی و همچنین تالیفات [[فلسفه اسلامی|فلسفی]]، [[عرفان|عرفانی]] و [[کلام اسلامی|کلامی]] به مفهوم شناسی ناسوت پرداخته‌اند که شاید بتوان تمام این تعاریف را در مساوی دانستن این واژه با عالم دنیا و مادیات دانست.

* ناسوت همان عالم شهادت است که منظور از آن، جهان جسمانی و اجسام و ماده و مادیات و بالاخره حوادث و زمانیات است که گاه عالم ملک و دیگر بار عالم ناسوت نامیده شده است<ref>سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۱۲۲۸ و ج۳، ص۱۹۸۲؛ سجادی، فرهنگ اصطلاحات فلسفی ملاصدرا، ۱۳۷۹ش، ص۳۲۱</ref>

با توجه به تمام این تعاریف می‌توان گفت که عالم ناسوت، عالم بدن‌ها و مخلوقات است که نسبت به دیگر جهان‌ها، جهانی پایین و سفلی به حساب می‌آید<ref>صلیبا، فرهنگ فلسفی،۱۳۶۶ش، ص۵۵۰ </ref> لذا در سیر کمالی انسان پایین‌ترین مرحله<ref>کاشانی، مجموعه رسائل و مصنفات کاشانی، ۱۳۸۰ش، ص۲۲۴ </ref>و کثیف‌ترین عالم‌ها<ref>حسن زاده آملی، ممد الهمم، ۱۳۷۸ش، ص۷۹</ref> خوانده شده است و ویژگی‌هایی چون تغییر<ref>سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۶۸۰ </ref>و نیستی<ref>مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، بی‌تا، ج۳، ص۴۱۱ </ref> را در خود داشته و حجاب‌هایی ده گانه یعنی [[کفر]]، [[شرک]]، [[ظلم]]، [[جهل]]، [[حقد]]، [[حسد]]، [[بخل]]، [[غضب]]، [[شهوت]] و [[تکبر]]، آن را فرا گرفته است.<ref>سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۱۲۲۴ </ref>  

== ارتباط جهان ناسوت با دیگر عوالم ==

== ناسوت در ادیان آسمانی ==

برخی معتقدند که این اصطلاح ریشه در باور [[مسیحیان]] دارد که در مورد [[حضرت عیسی|عیسی]](ع) اعتقاد دارند ناسوت و [[عالم لاهوت|لاهوت]] با هم متحد شده در عیسی(ع) تجلی یافته است<ref>طوسی، تلخیص المحصل،۱۴۰۵ق، ص۲۶۰؛ حسنی رازی، تبصرة العوام فی معرفة مقالات الأنام، ۱۳۶۴ش، ص۲۴، حسینی تهرانی، امام شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۴۵؛ مجلسی، احتجاجات، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۳۷؛ عامری، رسائل ابو الحسن عامری، ۱۳۷۵ ش، ص۲۹۷ ۶ </ref>حال در اینکه ناسوت بالا رفته و به لاهوت رسیده و یا لاهوت پایین آمده و با ناسوت متحد شده اختلافاتی وجود دارد.<ref>عارف، راه روشن،۱۳۷۲ش، جلد۸، ص۳۹</ref> در هر حال ریشه این موضوع در آثار برخی، به قبل از [[مسیحیت]] باز می‌گردد؛<ref>موسوی همدانی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۴۹۵</ref> حتی مرگ هر امپراتور در پاره‌ای از ادیان به معنای انقطاع حلول الوهیت در جامعه قلمداد شده است.<ref>حسینی تهرانی،امام شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۴۵ </ref> البته ناگفته نماند که برخی از عرفای [[مسلمان]] نیز به نوعی ادعای حلول لاهوت یعنی روح خداوندی در ناسوت یعنی روح آدمیان را داشته و بر این اساس ادعای «انا الحق» سر می‌دادند.<ref>مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۳۷۲، ص۱۶۳ ؛ طوسی، تلخیص المحصل، ۱۴۰۵ق، ص۲۶۰</ref>

* نظام الدین احمد بن الهروی، محمد شریف، انواریه(ترجمه و شرح حکمة الاشراق سهروردی)، تهران، امیرکبیر، چاپ دوم، ۱۳۶۳ش.

{{پایان}}

{{عالم غیب}}