محمدرضا مظفر: تفاوت میان نسخه‌ها

''اهداف منتدی النشر عبارت است از عمومیت دادن فرهنگ اسلامی و علمی، و اصلاح اجتماعی به وسیله نشر، تألیف، و آموزش، با استفاده از شیوه‌های مشروع.''<ref>شبر، ادب الطف، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۱۷۰.</ref>

مظفر در سال ۱۳۵۵ق به دنبال تحقق اهداف جمعیت منتدی النشر، مدرسه علوم دینی را تأسیس کرد که در آن، دروس فقه استدلالی، تفسیر، اصول فقه و فلسفه تدریس می‌شد. شیخ [[محمدجواد بلاغی]]، شیخ [[عبدالحسین دشتی]] و شیخ [[عبدالحسین حلی]] از استادان این دانشکده بودند.<ref>گلشن ابرار، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۶۸۲.</ref>

تأسیس ''مدارس منتدی النشر'' گام بعدی مظفر بود که با استقبال بزرگان حوزه نجف و خاندان‌های مشهور این شهر مواجه شد و این اقبال عمومی در توسعه این مدارس کارگشا بود. در این مدارس، در طول چند دهه، مقاطع تحصیلی ابتدایی، متوسطه(ثانویه) و پیش دانشگاهی(اعدادیه) دایر بود و در مجموع، دروس جدید با گرایش ترویج فرهنگ دینی آموزش داده می‌شد.<ref>گلشن ابرار، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۶۸۲.</ref>

مظفر در سال ۱۳۷۶ق دانشکده فقه را در نجف اشرف تأسیس کرد. وزارت فرهنگ عراق در سال ۱۳۷۷ق، آن را به رسمیت شناخت. مواد درسی این دانشکده عبارت  بودند از: فقه امامیه، فقه تطبیقی، [[اصول فقه]]، [[تفسیر]]، [[حدیث]]، [[درایه]]، علوم تربیتی، روان‌شناسی، ادبیات، تاریخ ادبیات، جامعه شناسی، تاریخ اسلام، [[فلسفه اسلامی]]، فلسفه جدید، [[منطق]]، تاریخ جدید، اصول تدریس، نحو، صرف و زبان خارجی. محمدرضا مظفر در این دانشکده به تدریس فلسفه مشغول بود، و هم‌زمان با آن، کتاب اصول الفقه را آماده می‌کرد تا در دانشکده فقه تدریس شود. او همچنین سرپرستی دانشکده و نظارت بر کارهای تألیفی آن را بر عهده داشت.<ref>سلیمانی‌فر، راهکارهای تقریبی علامه محمدرضا مظفر، ۱۳۹۰ش.</ref>