سید جعفر کشفی: تفاوت میان نسخه‌ها

او چون دعوی کشف و [[کرامت]] داشت به کشفی معروف شد.<ref>نک: مصاحب، ذیل «کشفی، سیدجعفر»</ref>

کشفی با الهام از [[قرآن]]، روشهای تفهیم و تفهم را منحصر در [[حکمت]]، موعظه و مجادله دانسته و آنها را، به ترتیب، حق‌الیقین، عین‌الیقین و علم‌الیقین معرفی کرده است. نزد او، حکمت به تصفیۀ قلب، تزکیۀ نفس و نورانیت دل است، نه به گفتن و دانستن (تعلیم و تعلم رسمی) و تفکرِ فارغ از تزکیۀ نفس، پرخطاست.<ref>کشفی ۱۳۸۱، ص ۴۰ـ ۵۷</ref>

به نظر او، [[فیلسوفان یونان]] صرفاً از طریق تفکر، به تأمل دربارۀ حقایق عالم پرداخته‌اند<ref>کشفی ۱۳۸۱، ص ۲۱۷ـ ۲۱۸</ref> و [[خلفای بنی‌ عباس]] برای بازداشتن مردم از طریقۀ [[امامان معصوم(ع)|امامان معصوم]] علیهم السلام، فلسفۀ یونانی را ترویج کرده و در برابر علوم و کرامات، به [[تصوف]] دامن زدند، که در نظر او فتنه و فساد متصوفه به مراتب بیشتر و شدیدتر از فتنۀ متفلسفه است.<ref>کشفی ۱۳۸۱، ص ۲۱۸، ۲۲۳ـ ۲۲۵، ۲۲۸</ref>