دینار شرعی: تفاوت میان نسخهها
جز
اصلاح پانویس
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح پانویس) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح پانویس) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''دینار شَرعی'''، واحد اندازهگیری شرعی وزن. سکه طلا به وزن یک مثقال شرعی، سهچهارم مثقال صیرفی<ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۵۱-۵۲.</ref> و معادل ۴.۲۶۵ گرم طلا.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۷ش، ص۶۸۶.</ref> این واحد پولی پیش از اسلام در میان مردم رایج بوده و همچنین در صدر اسلام و تا اوایل سده چهاردهم قمری، مورد استفاده قرار میگرفته است.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۶۸۶.</ref><ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۵۱-۵۲.</ref> ارزش دینار شرعی، به اندازه وزن حدود ۶۸.۵ دانه جو نیز دانسته شده است.<ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۵۱-۵۲.</ref> | '''دینار شَرعی'''، واحد اندازهگیری شرعی وزن. سکه طلا به وزن یک مثقال شرعی، سهچهارم مثقال صیرفی<ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۵۱-۵۲.</ref> و معادل ۴.۲۶۵ گرم طلا.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۶۸۶.</ref> این واحد پولی پیش از اسلام در میان مردم رایج بوده و همچنین در صدر اسلام و تا اوایل سده چهاردهم قمری، مورد استفاده قرار میگرفته است.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۶۸۶.</ref><ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۵۱-۵۲.</ref> ارزش دینار شرعی، به اندازه وزن حدود ۶۸.۵ دانه جو نیز دانسته شده است.<ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۵۱-۵۲.</ref> | ||
دینار شرعی، در احکام مختلف فقهی کاربرد دارد؛ از جمله [[خمس]]،<ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۲۵.</ref> [[دیه]] قتل نفس،<ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۵۱.</ref> [[کفاره]] نزدیکی با [[حائض|زن حائض]]،<ref>شبیری زنجانی، رساله توضیح المسائل، ۱۳۸۸ش، ص۹۸.</ref> و [[زکات]].<ref>شبیری زنجانی، رساله توضیح المسائل، ۱۳۸۸ش، ص۹۸.</ref> | دینار شرعی، در احکام مختلف فقهی کاربرد دارد؛ از جمله [[خمس]]،<ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۲۵.</ref> [[دیه]] قتل نفس،<ref>عاملی بیاضی، الأوزان والمقادیر، ۱۳۸۱ق، ص۵۱.</ref> [[کفاره]] نزدیکی با [[حائض|زن حائض]]،<ref>شبیری زنجانی، رساله توضیح المسائل، ۱۳۸۸ش، ص۹۸.</ref> و [[زکات]].<ref>شبیری زنجانی، رساله توضیح المسائل، ۱۳۸۸ش، ص۹۸.</ref> |