سوره مائده: تفاوت میان نسخهها
جز
←آیه تبلیغ
جز (←آیه محاربه) |
جز (←آیه تبلیغ) |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
مفسران شیعه تصریح کردهاند که آیه تبلیغ پس از بازگشت رسول خدا از [[حجة الوداع]] در منطقه [[غدیر خم]] در روز [[۱۸ ذیالحجه]] نازل شد.<ref>ر.ک: قمی، تفسیر القمی، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۹؛ عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۳۱-۳۳۲؛ فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۱؛ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۶۵۳-۶۵۵.</ref> در منابع اهل سنت نیز روایاتی وجود دارد که زمان و مکان نزول این آیه را غدیر خم بیان میکند.<ref>ر.ک: سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۲۹۸؛ آلوسی، روح المعانی، دار احیاء التراث، ج۶، ص۱۹۴.</ref> عالمان شیعه با تکیه بر روایاتی از امامان(ع) و برخی از اصحاب پیامبر، نزول آیه تبلیغ را درباره واقعه غدیر خم و اعلام جانشینی امام علی(ع) قطعی میدانند.<ref>ر.ک: کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۲۹۰، ح۶؛ طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۷؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۸۲-۱۳۸۷ش، ج۴، ص۲۷۵-۲۸۱؛ فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۱؛ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۶۵۳-۶۵۵؛ قمی مشهدی، کنز الدقایق، ۱۳۶۸ش، ج۴، ص۱۶۷.</ref> | مفسران شیعه تصریح کردهاند که آیه تبلیغ پس از بازگشت رسول خدا از [[حجة الوداع]] در منطقه [[غدیر خم]] در روز [[۱۸ ذیالحجه]] نازل شد.<ref>ر.ک: قمی، تفسیر القمی، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۹؛ عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۳۱-۳۳۲؛ فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۱؛ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۶۵۳-۶۵۵.</ref> در منابع اهل سنت نیز روایاتی وجود دارد که زمان و مکان نزول این آیه را غدیر خم بیان میکند.<ref>ر.ک: سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۲۹۸؛ آلوسی، روح المعانی، دار احیاء التراث، ج۶، ص۱۹۴.</ref> عالمان شیعه با تکیه بر روایاتی از امامان(ع) و برخی از اصحاب پیامبر، نزول آیه تبلیغ را درباره واقعه غدیر خم و اعلام جانشینی امام علی(ع) قطعی میدانند.<ref>ر.ک: کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۲۹۰، ح۶؛ طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۷؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۸۲-۱۳۸۷ش، ج۴، ص۲۷۵-۲۸۱؛ فیض کاشانی، تفسیر الصّافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۱؛ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۶۵۳-۶۵۵؛ قمی مشهدی، کنز الدقایق، ۱۳۶۸ش، ج۴، ص۱۶۷.</ref> | ||
===آیات طلب مائده آسمانی ۱۱۲تا ۱۱۵=== | |||
در خواست مائده آسمانی از سوی حوایون عیسی (ع) از خداوند از آیات مشهور این سوره است. نکته با اهمیت در این آیات واژه عید است که به تنها یک بار در قرآن بکارفته است. وحدت کلمه، تجدید حیات ملى، مسرت دلهاى مردم و اعلان دین در هربار که عید فرا مىرسد به نظر [[علامه طباطبایی]] از آثار عید است.<ref>طباطبایی، الميزان في تفسير القرآن، ج۶، ص۲۳۵.</ref> | |||
===آیه وضو=== | ===آیه وضو=== |