سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه «بر» را در این آیه به معنای خیر وسیع و گسترده اعم از اعتقادی و عملی تعریف کرده‌اند<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۳۳۴.</ref> و مصادیق آن را [[بهشت]]، [[تقوا]]، بودن از صالحان،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۷۹۲.</ref> [[ایمان]] و عمل پاک<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳.</ref> دانسته‌اند. این آیه یکی از شرایط رسیدن به مقام نیکوکاران را [[انفاق]] از اموال مورد علاقه انسان می‌داند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳.</ref>  به باور علامه طباطبایی اهمیت انفاق از آنچه محبوب انسان است و نقش آن در نیل انسان به مقام برّ و ابرار بدین جهت است که انسان بر اساس غریزه‌اش وابستگی قلبی به  جمع آوری مال دارد و گویا مال بخشی از زندگی و حیات اوست آنگونه که اگر از دستش بدهد گویا حیاتش را ازدست داده است و انفاق در میان عبادات اینگونه است که چیزی را مانند حیات از آدمی جدا می کند به همین جهت در رساندنش به «برّ» موثر است. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۳، ص۳۴۴، ۱۳۹۱ق.