فهرست آیات الاحکام: تفاوت میان نسخه‌ها

* «...وَ لِلَّهِ عَلىَ النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلا...: و براى خدا، حج آن خانه، بر عهده مردم است؛ [البته بر] كسى كه بتواند به سوى آن راه يابد» (سوره آل عمران، آیه ۹۷).

* «وَ أَذِّن فىِ النَّاسِ بِالحَْج‏...: و در ميان مردم براى [اداى‏] حج بانگ برآور» (سوره حج، آیه ۲۷).

* «لِّيَشْهَدُواْ مَنَافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُواْ اسْمَ اللَّهِ فىِ أَيَّامٍ مَّعْلُومَتٍ عَلىَ‏ مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَمِ  فَكلُُواْ مِنهَْا وَ أَطْعِمُواْ الْبَائسَ الْفَقِير: تا شاهد منافع خويش باشند، و نام خدا را در روزهاى معلومى بر دام‌هاى زبان‌بسته‌اى كه روزى آنان كرده است ببرند. پس، از آنها بخوريد و به درمانده مستمند بخورانيد» (سوره حج، آیه ۲۸).

* «ثُمَّ لْيَقْضُواْ تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُواْ نُذُورَهُمْ وَ لْيَطَّوَّفُواْ بِالْبَيْتِ الْعَتِيق‏: سپس بايد آلودگى خود را بزدايند و به نذرهاى خود وفا كنند و بر گِرد آن خانه كهن [كعبه‏] طواف به جاى آورند» (سوره حج، آیه ۲۹).

* «وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكمُ مِّن شَعَئرِِ اللَّهِ لَكمُ‏ْ فِيهَا خَيرٌْ  فَاذْكُرُواْ اسْمَ اللَّهِ عَلَيهَْا صَوَافَّ  فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبهَُا فَكلُُواْ مِنهَْا وَ أَطْعِمُواْ الْقَانِعَ وَ الْمُعْتر...: و شتران فربه را براى شما از [جمله‏] شعاير خدا قرار داديم: در آنها براى شما خير است. پس نام خدا را بر آنها- در حالى كه برپاى ايستاده‌اند- ببريد و چون به پهلو درغلتيدند، از آنها بخوريد و به تنگدست [سائل‏] و به بينوا [ى غير سائل‏] بخورانيد» (سوره حج، آیه ۳۶).

* «وَ أَتِمُّواْ الحَْجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ  فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ  وَ لَا تحَْلِقُواْ رُءُوسَكُمْ حَتىَ‏ يَبْلُغَ الْهَدْىُ محَِلَّهُ  فَمَن كاَنَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ  فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلىَ الحَْجّ‏ِ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ  فَمَن لَّمْ يجَِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فىِ الحَْجّ‏ِ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ  تِلْكَ عَشَرَةٌ كاَمِلَةٌ  ذَالِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِى الْمَسْجِدِ الحَْرَامِ  وَ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَاب‏: و براى خدا حجّ و عمره را به پايان رسانيد، و اگر [به علت موانعى‏] بازداشته شديد، آنچه از قربانى ميسّر است [قربانى كنيد] و تا قربانى به قربانگاه نرسيده سر خود را مَتراشيد؛ و هر كس از شما بيمار باشد يا در سر ناراحتى‌ای داشته باشد [و ناچار شود در احرام سر بتراشد] به كفّاره [آن، بايد] روزه‌اى بدارد، يا صدقه‌اى دهد، يا قربانی‌ای بكند؛ و چون ايمنى يافتيد، پس هر كس از [اعمال‏] عمره به حجّ پرداخت، [بايد] آنچه از قربانى میسّر است [قربانى كند]، و آن كس كه [قربانى‏] نيافت [بايد] در هنگام حجّ، سه روز روزه [بدارد] و چون برگشتيد هفت [روز ديگر روزه بداريد]؛ اين ده [روزِ] تمام است. اين [حجّ تمتّع‏] براى كسى است كه اهل مسجد الحرام [مكّه‏] نباشد؛ و از خدا بترسيد و بدانيد كه خدا سخت‌كيفر است‏» (سوره بقره، آیه ۱۹۶).

* «إِنَّ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةَ مِن شَعَائرِ اللَّهِ  فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا...: صفا و مروه از شعائر خداست. هر كس حج خانه خدا كند و يا حج عمره انجام دهد، طواف و سعى در ميان آن دو كوه بر آنان رواست‏» (سوره بقره، آیه ۱۵۸).

* «وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَ أَمْنًا وَ اتخَِّذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِمَ مُصَلى‏...: و چون خانه (كعبه) را محل ثواب و امن براى مردم قرار داديم، از مقام ابراهيم (در چند قدمى كعبه) نمازگاهى براى خود انتخاب كنيد» (سوره بقره، آیه ۱۲۵).

* «... فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَام‏...ثُمَّ أَفِيضُواْ مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَ اسْتَغْفِرُواْ اللَّهَ : هنگامى كه از عرفات كوچ كرديد، خدا را در نزدیک (كوه) مشعر الحرام ياد كنيد... سپس از همانجا كه مردم كوچ می‌كنند كوچ كنيد و از خدا طلب آمرزش نمایيد» (سوره بقره، آیه ۱۹۸-۱۹۹).

* «... لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِن شَاءَ اللَّهُ ءَامِنِينَ محَُلِّقِينَ رُءُوسَكُمْ وَ مُقَصِّرِينَ لَا تخََافُون...: به خواست خدا شما مؤمنين در كمال امن و امان بر مسجد الحرام وارد شديد. موى سرتان را بزنيد و اعمال تقصير احرام را بی‌ترس و هراس به جاى آوريد‏» (سوره فتح، آیه ۲۷).

* «وَ اذْكُرُواْ اللَّهَ فىِ أَيَّامٍ مَّعْدُودَات‏...: خدا را در روزهاى معينى (در مراسم حج) ياد كنيد» (سوره بقره، آیه ۲۰۳).

* «فَإِذَا قَضَيْتُم مَّنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ ءَابَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا...: و چون آداب ويژه حجّ خود را به جاى آورديد، همان گونه كه پدران خود را به ياد می‌آوريد، يا با يادكردنى بيشتر، خدا را به ياد آوريد» (سوره بقره، آیه ۲۰۰).

* «الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ  فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الحَْجَّ فَلَا رَفَثَ وَ لَا فُسُوقَ وَ لَا جِدَالَ فىِ الْحَجّ‏ِ...: حجّ در ماه‌هاى معينى است. پس هر كس در اين [ماه‏]ها، حجّ را [بر خود] واجب گرداند، [بداند كه‏] در اثناى حجّ، همبسترى و گناه و جدال [روا] نيست‏» (سوره بقره، آیه ۱۹۷).

* «...أُحِلَّتْ لَكُم بهَِيمَةُ الْأَنْعَمِ إِلَّا مَا يُتْلىَ‏ عَلَيْكُمْ غَيرَْ محُِلىّ‏ِ الصَّيْدِ وَ أَنتُمْ حُرُم‏...: براى شما [گوشت‏] چارپايان حلال گرديده، جز آنچه [حكمش‏] بر شما خوانده می‌شود، در حالى كه نبايد شكار را در حال اِحرام، حلال بشمريد» (سوره مائده، آیه ۱).

* «يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشىَ‏ْءٍ مِّنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يخََافُهُ بِالْغَيْبِ  فَمَنِ اعْتَدَى‏ بَعْدَ ذَالِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيم‏: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، خدا شما را به چيزى از شكار كه در دسترس شما و نيزه‌هاى شما باشد خواهد آزمود، تا معلوم دارد چه كسى در نهان از او می‌ترسد. پس هر كس بعد از آن تجاوز كند، براى او عذابى دردناک خواهد بود» (سوره مائده، آیه ۹۴).

* «يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَقْتُلُواْ الصَّيْدَ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ  وَ مَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يحَْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيَا بَلِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَالِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِه‏...: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، در حالى كه مُحرِميد شكار را مكشيد، و هر كس از شما عمداً آن را بكشد، بايد نظير آنچه كشته است، از چهارپايان كفّاره‌اى بدهد، كه [نظير بودن‏] آن را دو تن عادل از ميان شما تصديق كنند، و به صورت قربانى به كعبه برسد. يا به كفّاره [آن‏] مستمندان را خوراک بدهد، يا معادلش روزه بگيرد، تا سزاى زشتكارى خود را بچشد» (سوره مائده، آیه ۹۵).

* «... وَ حُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبرَِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا...: صيد بيابان، ما دامی كه مُحرم می‌باشيد، بر شما حرام گرديده است‏» (سوره مائده، آیه ۹۶).

* «يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تحُِلُّواْ شَعَئرَِ اللَّهِ وَ لَا الشهَّْرَ الحَْرَامَ وَ لَا الهَْدْىَ وَ لَا الْقَلَئدَ وَ لَا ءَامِّينَ الْبَيْتَ الحَْرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبهِِّمْ وَ رِضْوَانًا  وَ إِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا...: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، حرمت شعاير خدا، و ماه حرام، و قربانى بی‌نشان، و قربانی‌هاى گردن‏بنددار، و راهيان بيت الحرام را كه فضل و خشنودى پروردگار خود را می‌طلبند، نگه داريد و چون از احرام بيرون آمديد، [می‌توانيد] شكار كنيد» (سوره مائده، آیه ۲).