پرش به محتوا

آیه نجوا: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲ آوریل ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
(افزودن منبع)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۸: خط ۴۸:


عده‌ای از مفسران نیز معتقدند [[نزول قرآن|نزول]] این آیه از ابتدا موقتی بود زیرا آزمایشی برای مسلمانان بود و با پایان یافتن این آزمایش آیه نیز نسخ شد؛ ضمن اینکه ادامه وجوب پرداخت صدقه قبل از نجوا با پیامبر(ص) باعث ایجاد مشکلاتی برای جامعه می‌شد چون گاه مسائل ضروری پیش می‌آمد و لازم بود به طور خصوصی با پیغمبر(ص) در میان گذارده شود و چنانچه حکم صدقه باقی می‌ماند ممکن بود این ضرورت‌ها از دست برود و افراد یا [[جامعه اسلامی]] زیان ببینند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۴۵۲.</ref>
عده‌ای از مفسران نیز معتقدند [[نزول قرآن|نزول]] این آیه از ابتدا موقتی بود زیرا آزمایشی برای مسلمانان بود و با پایان یافتن این آزمایش آیه نیز نسخ شد؛ ضمن اینکه ادامه وجوب پرداخت صدقه قبل از نجوا با پیامبر(ص) باعث ایجاد مشکلاتی برای جامعه می‌شد چون گاه مسائل ضروری پیش می‌آمد و لازم بود به طور خصوصی با پیغمبر(ص) در میان گذارده شود و چنانچه حکم صدقه باقی می‌ماند ممکن بود این ضرورت‌ها از دست برود و افراد یا [[جامعه اسلامی]] زیان ببینند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۳، ص۴۵۲.</ref>


== علی(ع) تنها عمل‌کننده به آیه==
== علی(ع) تنها عمل‌کننده به آیه==
طبق نظر اندیشمندان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] نظیر: ابن کثیر،<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۸، ص۵۰.</ref> طبری،<ref>جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲۳، ص۲۴۸.</ref> فخر رازی، <ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۹، ص۴۹۶.</ref> و ابن تیمیه<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه النبویه، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۱۶.</ref> تنها کسی که قبل از نسخ حکم، به آیه نجوی عمل کرد [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] بود.
طبق نظر اندیشمندان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] نظیر: ابن کثیر،<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۸، ص۵۰.</ref> [[محمد بن جریر طبری صغیر|طبری]]،<ref>جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲۳، ص۲۴۸.</ref> فخر رازی، <ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۹، ص۴۹۶.</ref> و ابن تیمیه<ref>ابن تیمیه، منهاج السنه النبویه، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۱۶.</ref> تنها کسی که قبل از نسخ حکم، به آیه نجوی عمل کرد [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] بود.
فضل بن روزبهان أشعری در کتاب إبطال الباطل، عمل به آیه نجوی را از فضائل انکار ناپذیر امام علی(ع) شمرده است.<ref>شوشتری، احقاق الحق و ابطال الباطل، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۴۰.</ref> متکلمین امامیه همچون علامه حلی<ref>علامه حلی، منهاج الکرامه، ۱۳۷۹ش، ص۸۵.</ref> با استناد به آیه، از آن بر افضلیت امام علی(ع)، استدلال کرده‌ است.
فضل بن روزبهان أشعری در کتاب إبطال الباطل، عمل به آیه نجوی را از فضائل انکار ناپذیر امام علی(ع) شمرده است.<ref>شوشتری، احقاق الحق و ابطال الباطل، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۴۰.</ref> [[متکلم|متکلمین امامیه]] همچون [[علامه حلی]]<ref>علامه حلی، منهاج الکرامه، ۱۳۷۹ش، ص۸۵.</ref> با استناد به آیه، از آن بر افضلیت امام علی(ع)، استدلال کرده‌ است.


مجاهد از امام علی(ع) روایت کرده است که: آیه‌ای در [[قرآن]] است که کسی قبل از من و بعد از من به آن عمل نکرده و نخواهد کرد، من یک دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل کردم و هر زمان می‌خواستم با رسول خدا(ص) نجوا کنم درهمی را صدقه می‌دادم.<ref>متقی هندی، کنزل العمال، ۱۴۰۹، ج۲، ص۵۲۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ۱۴۱۶ق، ج۱۱، ص۱۵۲؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۹، ص۴۹۵.</ref> حاکم نیشابوری پس از نقل این روایت، با سند صحیح از عبد الله بن محمد صیدلانی، از محمد بن ایوب، از یحیی بن مغیره سعدی، از جریر، از منصور، از مجاهد، از عبد الرحمن بن ابی لیلی از حضرت علی(ع)<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۵۲۴.</ref> آن را بر اساس شرط شیخین [مسلم و بخاری] صحیح خوانده است.<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۵۲۴.</ref>
مجاهد از امام علی(ع) روایت کرده است که: آیه‌ای در [[قرآن]] است که کسی قبل از من و بعد از من به آن عمل نکرده و نخواهد کرد، من یک دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل کردم و هر زمان می‌خواستم با رسول خدا(ص) نجوا کنم درهمی را صدقه می‌دادم.<ref>متقی هندی، کنزل العمال، ۱۴۰۹، ج۲، ص۵۲۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ۱۴۱۶ق، ج۱۱، ص۱۵۲؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۹، ص۴۹۵.</ref> حاکم نیشابوری پس از نقل این روایت، با سند صحیح از عبد الله بن محمد صیدلانی، از محمد بن ایوب، از یحیی بن مغیره سعدی، از جریر، از منصور، از مجاهد، از عبد الرحمن بن ابی لیلی از حضرت علی(ع)<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۵۲۴.</ref> آن را بر اساس شرط شیخین [مسلم و بخاری] صحیح خوانده است.<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۵۲۴.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۱۲٬۸۲۸

ویرایش