طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''طه حسین'''(۱۸۸۹-۱۹۷۳م) نویسنده و متفکر [[مصر|مصری]]. از آثار وی می‌توان به «فی الشعر الجاهلی»، «[[الفتنة الکبری]]»، «الأیام» و «الشیخان» اشاره کرد. او [[قرآن]] را متأثر از [[اسرائیلیات|داستان‌های یهودی]] می‌دانست، در عین حال به [[اعجاز قرآن]] اعتقاد داشت.  

او بر این باور بود که گذشتگان اهل سنت، [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را بزرگتر از آنچه که بودند نشان داده‌اند. به نظر او در زمان عثمان [[بنی‌امیه]] تمام امور [[خلافت]] را در دست گرفته بود و در ماجرای قتل [[عثمان بن عفان|عثمان]] علی(ع) از مدافعان وی بود. طه حسین معتقد بود که [[شیعه]] به عنوان یک حزب، پس از ماجرای [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح حسن بن علی(ع)]] با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] شکل گرفته است.