Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
آیه میثاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه میثاق''' یکصد و هفتاد و دوّمین آیه از [[سوره اعراف]] است که به آیه میثاق یا [[عالم ذر|آیه ذر]] معروف است، این آیه از آن رو که از میثاق خداوند با فرزندان آدم سخن گفته است به آیه میثاق و از آن جهت که برخی محل گرفتن این پیمان را [[عالم ذر]] | '''آیه میثاق''' یکصد و هفتاد و دوّمین آیه از [[سوره اعراف]] است که به آیه میثاق یا [[عالم ذر|آیه ذر]] معروف است، این آیه از آن رو که از میثاق خداوند با فرزندان آدم سخن گفته است به آیه میثاق و از آن جهت که برخی محل گرفتن این پیمان را [[عالم ذر]] می‌دانند، به آیه ذر مشهور شده است. مفسران و متکلمین پیرامون این آیه نظریات متفاوتی دارند. | ||
==متن آیه== | ==متن آیه== | ||
{{گفت و گو | {{گفت و گو | ||
|عرض= | |عرض=۱۰۰ | ||
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:115%; font-weight: normal; | |شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:115%; font-weight: normal; | ||
|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170% | |شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170% | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|تورفتگی=۰ | |تورفتگی=۰ | ||
|تراز=وسط | |تراز=وسط | ||
|عنوان={{عربی|اندازه= | |عنوان={{عربی|اندازه=۱۰۰%|وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّک مِن بَنی ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتهَُمْ وَ أَشهَْدَهُمْ عَلی أَنفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکمْ قَالُواْ بَلی شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِین أَوْ تَقُولُوا إِنَّما أَشْرَک آباؤُنا مِنْ قَبْلُ وَ کنَّا ذُرِّیةً مِنْ بَعْدِهِمْ أَ فَتُهْلِکنا بِما فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ وَ کذلِک نُفَصِّلُ الْآیاتِ وَ لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ}} | ||
|و چون پروردگار تو از پسران آدم از پشت هایشان نژادشان را بیاورد و آنها را بر خودشان گواه گرفت که مگر من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: چرا، گواهی می‌دهیم تا روز رستاخیز نگویید که از این نکته غافل بوده‌ایم یا نگویید که فقط پدران ما از پیش شرک آورده‌اند و ما فرزندانی از پی آنها بوده ایم، آیا ما را به سزای اعمالی که بیهوده کاران کرده‌اند هلاک می‌کنی بدین سان این آیه‌ها را شرح می‌دهیم شاید به خدا باز گردند. ([[سوره اعراف]]،۱۷۲-۱۷۴) | |و چون پروردگار تو از پسران آدم از پشت هایشان نژادشان را بیاورد و آنها را بر خودشان گواه گرفت که مگر من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: چرا، گواهی می‌دهیم تا روز رستاخیز نگویید که از این نکته غافل بوده‌ایم یا نگویید که فقط پدران ما از پیش شرک آورده‌اند و ما فرزندانی از پی آنها بوده ایم، آیا ما را به سزای اعمالی که بیهوده کاران کرده‌اند هلاک می‌کنی بدین سان این آیه‌ها را شرح می‌دهیم شاید به خدا باز گردند. ([[سوره اعراف]]،۱۷۲-۱۷۴) | ||
}}{{پاک کن}} | }}{{پاک کن}} | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
===ظهورهم=== | ===ظهورهم=== | ||
===ذریه=== | ===ذریه=== | ||
لغت شناسان اصل ذر را به معنای انتشار و پراکندگی | لغت شناسان اصل ذر را به معنای انتشار و پراکندگی می‌دانند. در کتاب لسان العرب ذیل این ماده آمده است: ذر شی به معنای پراکنده کردن آن است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۰۴.</ref> واژه ذریه درباره نسل انسان، چه مرد و چه زن به کار رفته است.<ref>مصطفوی، التحقیق، وزارت فرهنگ و ارشاد، ج۳، ص۳۰۷.</ref> | ||
===اشهدهم=== | ===اشهدهم=== | ||
== تفسیر آیه== | == تفسیر آیه== | ||
[[آیات]] فوق سخن از پیمانی به میان | [[آیات]] فوق سخن از پیمانی به میان می‌آورد که از فرزندان [[آدم]] گرفته شده و آنان همگی در برابر [[خداوند|خداوند متعال]] گواهی به [[توحید|وحدانیت]] او داده‌اند. اما اینکه این پیمان چگونه بوده و زمان آن کی بوده است؟ آیات شریفه به آن اشاره‌ای ندارد، البته مفسران با استناد به روایاتی که در این خصوص در منابع اسلامی وجود دارد، نظرات متفاوتی دارند: | ||
# هنگامی | # هنگامی که آدم آفریده شد فرزندان آینده او تا آخرین فرد بشر از پشت او به صورت ذراتی بیرون آمدند (و طبق بعضی از روایات این ذرات از گل آدم بیرون آمدند) آنها دارای عقل و شعور کافی برای شنیدن سخن و پاسخ گفتن بودند، در این هنگام از طرف خداوند به آنها خطاب شد: آیا پروردگار شما نیستم؟! همگی در پاسخ گفتند:آری، بر این حقیقت همگی گواهیم. سپس همه این ذرات به صلب [[آدم]] (یا به گل آدم) باز گشتند و به همین جهت این عالم را [[عالم ذر]] و این پیمان را [[عهد الست|پیمان الست]] می‌نامند. بنا بر این، پیمان مزبور یک [[حکم تشریعی|پیمان تشریعی]] و قرارداد خود آگاه در میان انسان‌ها و پروردگارشان بوده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۹ش، ج۷، ص۶.</ref> | ||
# منظور از این عالم و این پیمان همان عالم استعدادها و پیمان [[فطرت]] و [[حکم تکوینی| | # منظور از این عالم و این پیمان همان عالم استعدادها و پیمان [[فطرت]] و [[حکم تکوینی|تکوین]] و آفرینش است، که هنگام خروج فرزندان آدم به صورت نطفه از صلب پدران به رحم مادران که ذراتی بیش نبودند، خداوند استعداد و آمادگی برای حقیقت [[توحید|توحید]] به آنها داده است، هم در نهاد و فطرتشان این سر الهی به صورت یک حس درون ذاتی به ودیعه گذارده شده است و هم در [[عقل]] و خردشان به صورت یک حقیقت خودآگاه!. بنا بر این همه افراد بشر دارای روح توحیدند و سؤالی که خداوند از آنها کرده به زبان تکوین و آفرینش است و پاسخی که آنها داده‌اند نیز به همین زبان است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۹ش، ج۷، ص۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۶۵.</ref> | ||
==ادبیات فارسی== | ==ادبیات فارسی== | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
# قرآن کریم. | # قرآن کریم. | ||
# مکارم شیرازی، ناصر، و همکاران، تفسیر نمونه، | # مکارم شیرازی، ناصر، و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ بیست و دوم، ۱۳۷۹ش. | ||
# طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | # طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | ||
# ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، | # ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، دار الفکر للطباعه و النشر، الطبعة الثالثة، ۱۴۱۴ق. | ||
# مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد، | # مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد، بی‌تا. | ||