سوره نور: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره [[حکم شرعی|احکام]] فقهی بسیار و مهمی چون حد [[زنا]] و نسبت زنا ([[قذف]])، [[وجوب|واجب]] بودن [[حجاب]] برای زنان دربر دارد. همچنین داستان [[إفک]] و مسائل مربوط به [[نکاح]] و [[افتراء]]، [[بهتان]]، [[تهمت]] و نهی شدید از [[اشاعه فحشاء|اشاعه فحشاء]] از موضوعات مطرح شده در آن است. این سوره در حدود نیم [[جزء (قرآن)|جزءِ]] قرآن است و در فضیلت تلاوت این سوره از [[پیامبر(ص)]] آمده هر كس سوره نور را قرائت كند خداوند به تعداد تمام مردان و زنان مؤمن در گذشته و در آینده به او ده حسنه عنایت می كند.

این سوره [[حکم شرعی|احکام]] فقهی بسیار و مهمی دربر دارد از جمله: حد [[زنا]]، [[حد]] نسبت زنا ([[قذف]])، احکام [[لعان]]، [[وجوب|واجب]] بودن [[حجاب]] برای زنان، معافیت حجاب از زنان سالخورده و از کار افتاده، لزوم وجود چهار شاهد برای اثبات زنا، مسائل [[نکاح]]، داستان [[إفک]] <ref>یعنی تهمت ناشایست به عایشه همسر رسول خدا و بیان پاکی دامان و ساحت او</ref>. از مطالب و مباحث دیگر این سوره: پند و موعظه خداوند به مؤمنان مبنی بر پرهیز از سخن گفتن در مورد چیزی که آگاهی از آن ندارند، [[افتراء]]، [[بهتان]]، [[تهمت]] و نهی شدید از [[اشاعه فحشاء|اشاعه فحشاء]]، و آداب ورود که هنگام داخل شدن در خانه‌ها و مکان‌های دیگران باید به اذن و اجازه صاحب آن باشد. <ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۴۳</ref>

|۲||لزانیة والزانی فاجلدوا کل واحد منهما مائة جلدة|| ||

| ۳ ||لزانی لا ینکح الا زانیة او مشرکة والزانیة لا ینکحها الا ...|| ||

| ۴||الذین یرمون المحصنات ثم لم یأتوا باربعة شهداء فاجلدوهم || ||

| ۶-۹||والذین یرمون ازواجهم ولم یکن لهم شهداء...|| ||

|۱۳||لولا جاءوا علیه باربعة شهداء|| ||

| ‍۲۳||لذین یبتغون الکتاب مما ملکت ایمانکم فکاتبوهم|| ||

|۳۰-۳۱ ||قل للمومنین یغضوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم... || ||

| ۳۱|ولا یبدین زینتهن الا ما ظهر منها|| ||

|۳۲-۳۳ ||وانکحوا الایامی منکم و الصالحین من عبادکم|| ||

| ۶۰|والقواعد من النساء اللاتی لا یرجون نکاحا ..|| ||

الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَ‌أْفَةٌ فِي دِينِ اللَّـهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ‌ ۖ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ.. ﴿٢﴾

'''ترجمه''': به هر زن زناكار و مرد زناكارى صد تازيانه بزنيد، و اگر به خدا و روز بازپسين ايمان داريد، در [كار] دين خدا، نسبت به آن دو دلسوزى نكنيد، و بايد گروهى از مؤمنان در كيفر آن دو حضور يابند.

آیه می‌گوید اگر زن و مردی مرتکب [[زنا]] شوند باید صد ضربه تازیانه بخورند و باید گروهی از مؤمنین نیز به هنگام اجرای [[حدّ]] حضور داشته باشند. در این آیه به سایر مؤمنین هشدار می‌دهد اگر به خدا و روز [[قیامت]] ایمان دارند نباید در اجرای این مجازات و حدود الهی رأفت نشان دهند. این تازیانه حدّ مرد یا زن زناکار بالغ، عاقل، آزاد و غیر [[زنای محصنه|مُحصِن]] است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ‌۱۴۱۷ق، ج۴۱، ص۳۲۹</ref>

الزَّانِي لَا يَنكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِ‌كَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِ‌كٌ ۚ وَحُرِّ‌مَ ذَٰلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾

'''ترجمه''': مرد زناكار، جز زن زناكار يا مشرك را به همسرى نگيرد، و زن زناكار، جز مرد زناكار يا مشرك را به زنى نگيرد، و بر مؤمنان اين [امر] حرام گرديده است.

منظور از مرد یا زن زناکار در این آیه، کسی است که مشهور به این عمل است و نه کسی که مرتکب آن شده و سپس توبه نموده و به این کار شهرتی ندارد.<ref>فیض کاشانی، تفسیر صافی، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۴۱۷.</ref> از [[امام باقر]](ع) نقل شده این آیه درباره زنان صاحب رایات (زنانى که در جلو خانه خود پرچم مخصوص روسبى گرى می‌زدند) نازل شده است.<ref>حویزی، نور الثقلين، ۱۳۸۳ق، ج۳، ص۱۹۸، حدیث۲۰.</ref>

وَالَّذِينَ يَرْ‌مُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْ‌بَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤﴾

'''ترجمه''': و كسانى كه نسبت زنا به زنان شوهردار مى‌دهند، سپس چهار گواه نمى‌آورند، هشتاد تازيانه به آنان بزنيد، و هيچگاه شهادتى از آنها نپذيريد، و اينانند كه خود فاسقند.

قذف به معنای متهم کردن شخصی به عمل منافی عفت است که اگر با لفظ صریح انجام گیرد، حد آن هشتاد ضربه شلاق است، و اگر صراحت نداشته باشد، مشمول حکم [[تعزیر]] است، یعنى تعیین مقدار مجازات و شلاق با نظر [[حاکم شرع]] است.<ref>شهید ثانی، اللمعه الدمشقیه، ۱۳۸۱ش، ص۴۴۴.</ref> در قانون مجازات اسلامی در ماده ۱۴۰ هم همین حکم آمده است.<ref>ولیدی، حقوق جزای اختصاصی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۲۶۸.</ref>

===اجراى حکم لعان براى مردى که زنش را قذف کند===

وَالَّذِينَ يَرْ‌مُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ يَكُن لَّهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْ‌بَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّـهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٦﴾ وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّـهِ عَلَيْهِ إِن كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿٧﴾ وَيَدْرَ‌أُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَن تَشْهَدَ أَرْ‌بَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّـهِ ۙ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿٨﴾

'''ترجمه''': و كسانى كه به همسران خود نسبت زنا مى‌دهند، و جز خودشان گواهانى [ديگر] ندارند، هر يك از آنان [بايد] چهار بار به خدا سوگند ياد كند كه او قطعاً از راستگويان است. (۶) و [گواهى در دفعه‌] پنجم اين است كه [شوهر بگويد:] لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگويان باشد. و از [زن،] كيفر ساقط مى‌شود، در صورتى كه چهار بار به خدا سوگند ياد كند كه [شوهر] او جداً از دروغگويان است. (۸)

===وجوب حجاب و بيان چگونگى آن===

وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ‌ مِنْهَا ۖ وَلْيَضْرِ‌بْنَ بِخُمُرِ‌هِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ ۖ.. ﴿٣١﴾

'''ترجمه''': و به زنان با ايمان بگو: «ديدگان خود را [از هر نامحرمى‌] فرو بندند و پاكدامنى ورزند و زيورهاى خود را آشكار نگردانند مگر آنچه كه طبعاً از آن پيداست. و بايد روسرى خود را بر گردن خويش [فرو]اندازند..

خُمُر، جمعِ خِمار، به معنای مقنعه یا روسری زنان است.<ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان،ذیل آیه؛ ابن منظور، لسان العرب،ذیل «خمر».</ref> طبق گزارش‌های مفسران و اشارات حدیثی، زنان پیش از نزول این آیه روسری را از پشت گوش‌ها رد می‌کردند و آن را به پشت خود می‌انداختند، به طوری که گوش‌ها و گردن و گریبان آن‌ها نمایان بود. در این آیه به آن‌ها دستور داده شده است که روسری‌هایشان را به گونه‌ای بپوشند که گریبان و مقابل سینه آن‌ها را بپوشاند؛ یعنی، دو طرف آن را از راست و چپ به جلو آورند تا همه این قسمت‌ها پوشیده شود.<ref>محمدحسین طباطبائی، المیزان، ذیل آیه؛ محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ذیل آیه، بیروت ۱۴۰۵/۱۹۸۵؛ طبری، جامع، ذیل آیه.</ref> در واقع، زنان موی سر خود را می‌پوشانده‌اند اما اینک آیه در مقام بیان حد پوشش، از لزوم پوشاندن گردن و سینه سخن گفته ولی از پوشاندن چهره سخنی به میان نیاورده است.<ref>ابن حزم، المُحلّی، ج۳، ص۲۱۶، چاپ احمد محمد شاکر، بیروت: دارالآفاق الجدیدة، (بی‌تا)؛ محسن حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ج۵، ص۲۴۳، چاپ افست قم، ۱۴۰۴ق؛ محسن حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ج۱۴، ص۲۸، چاپ افست قم، ۱۴۰۴ق.</ref> این آیه معروف‎ترین آیه‌ای است که [[مجتهد|فقها]] با توجه به جملۀ «وَ لیَضرِبنَ بِخُمُرِهنَّ عَلی جُیوبِهنَّ» به وجوب [[حجاب]] بر بانوان [[فتوا]] داده‌اند.

وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ‌ مِنْهَا ۖ وَلْيَضْرِ‌بْنَ بِخُمُرِ‌هِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ ۖ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيْرِ‌ أُولِي الْإِرْ‌بَةِ مِنَ الرِّ‌جَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُ‌وا عَلَىٰ عَوْرَ‌اتِ النِّسَاءِ ۖ وَلَا يَضْرِ‌بْنَ بِأَرْ‌جُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ ۚ وَتُوبُوا إِلَى اللَّـهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣١﴾

'''ترجمه''': و به زنان با ايمان بگو: «ديدگان خود را [از هر نامحرمى‌] فرو بندند و پاكدامنى ورزند و زيورهاى خود را آشكار نگردانند مگر آنچه كه طبعاً از آن پيداست. و بايد روسرى خود را بر گردن خويش [فرو ]اندازند، و زيورهايشان را جز براى شوهرانشان يا پدرانشان يا پدران شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان يا پسران خواهرانشان يا زنان [همكيش‌] خود يا كنيزانشان يا خدمتكاران مرد كه [از زن‌] بى‌نيازند يا كودكانى كه بر عورتهاى زنان وقوف حاصل نكرده‌اند، آشكار نكنند؛ و پاهاى خود را [به گونه‌اى به زمين‌] نكوبند تا آنچه از زينتشان نهفته مى‌دارند معلوم گردد. اى مؤمنان، همگى [از مرد و زن‌] به درگاه خدا توبه كنيد، اميد كه رستگار شويد.

 

'''ترجمه''': و بر زنان از كار افتاده‌اى كه [ديگر] اميد زناشويى ندارند گناهى نيست كه پوشش خود را كنار نهند [به شرطى كه‌] زينتى را آشكار نكنند؛ و عفّت ورزيدن براى آنها بهتر است، و خدا شنواى داناست.

این آیه زنان سالخورده را از حکم حجاب مستثنی کرده و به آنان که [[یائسه]] شده و از فرزندآوری محروم‌اند اجازه می‌دهد که اگر بخواهند می‌توانند لباس‌هاى رو را در نزد نامحرمان نپوشند، بشرط آنکه خودآرایی نکنند. اگرچه آنها عفت بورزند و خود را بپوشانند برای آنها بهتر است. البته در اینجا منظور برهنه شدن و بیرون آوردن همه لباس‌ها نیست بلکه تنها کنار گذاشتن لباس‌های رویین است که بعضی روایات از آن تعبیر به چادر و روسری کرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۴، ص۵۴۲.</ref>

قرآن کریم از آیه یازدهم [[سوره نور]] به ماجرای [[تهمت]] به یکی از مسلمانان اشاره کرده و آنها را به دلیل این عمل سرزنش می‌کند. آنچه از آیات قرآن بدون توجه به تفاسیر و شأن نزولی که تفاسیر برای آن ذکر کرده‌اند می‌توان دریافت این است که فردی که به او تهمت زده شده فردی مشهور و از اعضای خانواده پیامبر(ص) بوده و تهمت‌زنندگان گروهی از مردم بوده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص ۸۹</ref>

در این آیات ضمن اینکه تهمت‌زنندگان به عذابی بزرگ تهدید شده‌اند، مومنان نیز از اینکه شایعات را بدون دلیل و بررسی باور کنند نهی شده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، الامثل، ج۱۱، ص ۴۶</ref> در آیات پایانی این بخش، خداوند مردم را از تهمت بی‌عفتی به زنان پاکدامن به شدت نهی کرده و زنان پاک را از چنین تهمت‌هایی مبرا دانسته است.

# تهمت به [[عایشه دختر ابو بکر|عایشه]] از سوی برخی منافقان پس از بازگشت [[مسلمانان]] از [[غزوه بنی مصطلق|غزوه بنی مُصطَلِق]]<ref>تفصیل روایت را بنگرید به: ابن هشام، سیره النبویه، ج۲، ص ۲۹۷-۳۰۲ واقدی، المغازی، ص۴۲۶-۴۳۵؛ بخاری، صحیح بخاری، ج ۵، ص ۲۲۳-۲۲۷؛ </ref> <ref>برای نقد این دیدگاه ر.ک به: العاملی، الصحیح من سیره النبی الاعظم، ج۱۲، ص ۷۷-۷۸، ۸۱، ۹۷ و طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۰۱-۱۳۰؛ مکارم شیرازی، الامثل، ج۱۱، ص۴۰و۴۱</ref>

# تهمت به [[ماریه قبطیه]] توسط [[عایشه]]<ref>قمی، تفسیر قمی، ج۲، ص۹۹؛ یوسفی غروی، موسوعه التاریخ الاسلامی، ج۳، ص۳۵۰؛ عاملی، الصحیح من سیره النبی الاعظم، ج۱۲، ص۳۲۰، ۳۲۶</ref> <ref>برای نقد این دیدگاه ر.ک به: سبحانی، فروغ ابدیت، ص ۶۶۶؛ حسینیان مقدم، بررسی تاریخی تفسیری حادثه افک، ص۱۷۲؛ مکارم شیرازی، الامثل، ج۱۱، ص۴۱</ref>

قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِ‌هِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُ‌وجَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ أَزْكَىٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ خَبِيرٌ‌ بِمَا يَصْنَعُونَ ﴿٣٠﴾ وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ..

اللَّـهُ نُورُ‌ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ ۚ مَثَلُ نُورِ‌هِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ ۖ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّ‌يٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَ‌ةٍ مُّبَارَ‌كَةٍ زَيْتُونَةٍ لَّا شَرْ‌قِيَّةٍ وَلَا غَرْ‌بِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ‌ ۚ نُّورٌ‌ عَلَىٰ نُورٍ‌ ۗ يَهْدِي اللَّـهُ لِنُورِ‌هِ مَن يَشَاءُ ۚ وَيَضْرِ‌بُ اللَّـهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّـهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿٣٥﴾

'''ترجمه''': خدا نور آسمانها و زمين است. مَثَل نور او چون چراغدانى است كه در آن چراغى، و آن چراغ در شيشه‌اى است. آن شيشه گويى اخترى درخشان است كه از درخت خجسته زيتونى كه نه شرقى است و نه غربى، افروخته مى‌شود. نزديك است كه روغنش -هر چند بدان آتشى نرسيده باشد- روشنى بخشد. روشنىِ بر روى روشنى است. خدا هر كه را بخواهد با نور خويش هدايت مى‌كند، و اين مَثَلها را خدا براى مردم مى‌زند و خدا به هر چيزى داناست.

در برخی از [[تفسیر|تفاسیر]] با توجه به روایات وارده، این [[آیه]] بر [[اهل بیت]] پیامبر(ص) تطبیق شده است. از [[امام رضا(ع)]] روایت شده که ما مشکاتی هستیم که چراغ محمد در آن قرار دارد و خداوند با ولایت ما هر که را بخواهد هدایت می‌کند.<ref>تفسیر شبر، ص۳۴۲</ref> یا در [[تفسیر المیزان|المیزان]] آمده که از [[امام صادق]] درباره آیه نور سوال شد، حضرت فرمود: این مثلی است که خدا برای ما [[اهل بیت]] زده که [[پیغمبر(ص)|پیغمبر]] و [[ائمه]] از ادله خدا و آیات اویند، آیاتی که مردم به وسیله آن به سوی توحید و مصالح دین و شرایع اسلام و سنن و فرائض هدایت می‌‏شوند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۹۵</ref>

[[علامه طباطبائی]] در توضیح این برداشت چنین نوشته است: این روایت از قبیل اشاره به بعضی مصادیق است، و گرنه [[آیه]] شریفه به ظاهرش شامل غیر ایشان (اهل بیت) نیز می‌‏شود و انبیاء و اوصیاء و اولیاء را هم شامل می‏‌گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۹۵</ref>

در منابع روایی برای تلاوت این آیه خواصی چون روشنایی و زایل شدن درد چشم (اگر آيه را تا نور علی نور بخواند) و همچنین برطرف شدن درد چشم<ref>نجفی، خواص آيات و سوره‌ها، ۱۳۴۵ش، ص۹۵.</ref>، و توسعه رزق<ref>مقدم، خزانة الاسرار فی الختوم والاذکار، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۲۹۷.</ref> ذکر شده است.

در فضیلت سوره نور از [[پیامبر]] (ص) روایت شده هر كه سوره نور را قرائت نماید خداوند به تعداد تمام مردان و زنان مؤمن در گذشته و در آینده به او ده حسنه عنایت می كند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷،ص۲۱۶.</ref> درباره آموزش سوره نور به اعضای خانواده نیز از پیامبر(ص) آمده از حقوق دختر بر پدر آن است كه سوره نور را به او تعلیم دهد.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحكام، ۱۳۸۲ق، ج۸، ص۱۱۲.</ref> از [[امام علی]] (ع) هم در این باره آمده سوره نور را به زنان‌تان بیاموزید كه در آن موعظه‌ها و پندهای نیكویی است.<ref>کلینی، كافی، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۵۱۶.</ref> از [[امام صادق]] (ع) نیز نقل شده مال‌ و غریزه جنسی خود را با تلاوت سوره نور محافظت كنید و زنان‌تان را با این سوره حفظ كنید، زیرا هر كس بر قرائت این سوره به صورت روزانه یا شبانه مداومت ورزد، هیچ یک از اهل خانه‌اش مرتكب [[زنا]] نخواهد شد و پس از مرگش هفتاد هزار [[فرشته]] الهی او را تا قبرش تشییع می‌كنند و برای او دعا و [[استغفار]] می‌كنند تا او را در قبرش كنند.<ref>ابن بابویه، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۰۹.</ref>

برای تلاوت این سوره در [[حدیث|روایات]] آثار و بركاتی چون راهی برای جلوگیری از [[احتلام]]<ref>بحرانی، تفسیرالبرهان، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۴۳.</ref>، بازگشت فراری (اگر آیه ۴۰ این سوره را بخواند) و درمان ضعف چشم اگر آیه ۳۵ سوره نور را بنویسد و بشوید و از آن آب در چشم كشد<ref>کلینی، الكافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۳.</ref> نقل شده است.