پرش به محتوا

ریا: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۶۰۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Naqavi
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Naqavi
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۷: خط ۴۷:
==ریا در انفاق==
==ریا در انفاق==
در آیه ۲۶۴[[سوره بقره]]،<ref>{{متن قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخشش‌های خود را با منّت و آزار باطل نسازید همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند و به خدا و روز رستاخیز ایمان نمی‌آورد.|سوره=[[سوره بقره|بقره]]|آیه=۲۶۴}}</ref> قرآن کریم به جنبه منفی [[صدقه]] دادن بعضی از مردم می‌پردازد. اینان پس از صدقه دادن منّت می‌دهند و اذیت می‌کنند. مثلاً فردی به فقیری صدقه می‌دهد، سپس به او منّت می‌دهد که به او صدقه داده است و می‌کوشد که صدقه دادن خود را در بین مردم شایع کند تا بخشش او به فقیر کاملاً برای همگان روشن شود. او در عین حالی که بعضی از نیازهای فقرا را برآورده می‌کند، با ذلیل ساختن آنان، شخصیت ایشان را نیز ویران می‌سازد. چنین شخصی بر اساس ایمان که او را به انفاق در راه خدا دعوت می‌کند، مالش را [[انفاق]] نمی‌کند، بلکه از آن روی اموال خود را انفاق می‌کند که مردم او را ببینند و از این طریق بتواند بعضی دستاوردهای مادی و وجهه اجتماعی را برای خود به دست آورد و به بسیاری از خواسته‌های مادی خود نیز نایل شود. در عرصه‌های سیاسی نیز بعضی از سیاسیون برای کسب رأی مردم در انتخابات، چنان نشان می‌دهند که به مسائل فقرا و مستمندان توجه دارند و به فقرای کشور خود انفاق می‌کنند. این کار ایشان برای نزدیک شدن به خداوند نیست بلکه برای این است که مردم ببینند و بگویند که او انسان نیکوکاری است و بدین ترتیب او را انتخاب کنند. بدین وسیله او به خواسته‌ها و اهداف خود می‌رسد<ref>[http://www.bayynat.ir/index/?state=article&id=214 سایت بینات]</ref>
در آیه ۲۶۴[[سوره بقره]]،<ref>{{متن قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخشش‌های خود را با منّت و آزار باطل نسازید همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند و به خدا و روز رستاخیز ایمان نمی‌آورد.|سوره=[[سوره بقره|بقره]]|آیه=۲۶۴}}</ref> قرآن کریم به جنبه منفی [[صدقه]] دادن بعضی از مردم می‌پردازد. اینان پس از صدقه دادن منّت می‌دهند و اذیت می‌کنند. مثلاً فردی به فقیری صدقه می‌دهد، سپس به او منّت می‌دهد که به او صدقه داده است و می‌کوشد که صدقه دادن خود را در بین مردم شایع کند تا بخشش او به فقیر کاملاً برای همگان روشن شود. او در عین حالی که بعضی از نیازهای فقرا را برآورده می‌کند، با ذلیل ساختن آنان، شخصیت ایشان را نیز ویران می‌سازد. چنین شخصی بر اساس ایمان که او را به انفاق در راه خدا دعوت می‌کند، مالش را [[انفاق]] نمی‌کند، بلکه از آن روی اموال خود را انفاق می‌کند که مردم او را ببینند و از این طریق بتواند بعضی دستاوردهای مادی و وجهه اجتماعی را برای خود به دست آورد و به بسیاری از خواسته‌های مادی خود نیز نایل شود. در عرصه‌های سیاسی نیز بعضی از سیاسیون برای کسب رأی مردم در انتخابات، چنان نشان می‌دهند که به مسائل فقرا و مستمندان توجه دارند و به فقرای کشور خود انفاق می‌کنند. این کار ایشان برای نزدیک شدن به خداوند نیست بلکه برای این است که مردم ببینند و بگویند که او انسان نیکوکاری است و بدین ترتیب او را انتخاب کنند. بدین وسیله او به خواسته‌ها و اهداف خود می‌رسد<ref>[http://www.bayynat.ir/index/?state=article&id=214 سایت بینات]</ref>
==متعلقات ریا==
ریا بر چند قسم است:
* '''در اصل ایمان''': و آن عبارتست از اظهار شهادتین و انکار و تکذیب آن در دل، و این ریا کفر نفاق است و در صدر اسلام بسیار بود. انکار بعضی از ضروریات دین مانند بهشت، دوزخ، ثواب، عقاب، اعتقاد و علاقه باطنی به برچیده شدن احکام شرع و تمایل به قول ملحدان و اباحی مذهبان بسیار است ولی در ظاهر [از ترس] خلاف آن اظهار می شود. و این نیز از کفر نفاق بشمار می رود، و صاحب آن از دین خارج و گسسته است و در آتش جهنم جاویدان خواهد بود. و حال صاحب کفر نفاق از حال کافر محارب بدتر است، زیرا وی بین کفر باطن و نفاق ظاهر را جمع کرده است.
* '''در عبادات با تصدیق اصل دین''': مثل اینکه در حضور مردم نماز می‌گزارد ولی در خلوت ترک می کند، و با اطلاع یافتن مردم روزه می گیرد و بی آگاهی آنها روزه می‌گشاید. چنین شخصی اگرچه از اصل دین بیرون نیست و از کفار محسوب نمی شود ولی بدترین اهل اسلام است، زیرا خَلق را بر خالق ترجیح داده، و تقرب به مردم را از تقرب به خدا دوستتر می‌دارد، و ترسش از مذمت آنها از ترس از عقاب الهی بیشتر است.
* '''ریا به مستحبات''': این نیز مذموم و مهلک است و لیکن به درجه‌ای پائین‌تر از قسم قبل، زیرا صاحب آن اگرچه ستایش خلق را بر مدح خالق مقدم داشته اما ترس از مذمت آنها را بر خوف عقاب خداوند مقدم نداشته است، از آنرو که ترک مستحب عقاب ندارد.
* '''در چگونگی و وصف عبادت واجب یا مستحب''': مانند انجام دادن آنچه ترکش نقصانی باشد یا ترک آنچه انجام دادنش نقصان باشد یا به زیاداتی علاوه بر خود مستحبات، مانند حضور در نماز جماعت پیش از مردم به قصد صف اول و امثال این. همه اینها مذموم است اما بعضی از آنها بدتر است.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/Book/View/45286/27302/ حوزه نت]</ref>


==آثار و نتایج==
==آثار و نتایج==
کاربر ناشناس