آیه امانت: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه امانت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۰۳

۸۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۶

جز

←‏منظور از عرضه بر آسمان‌ها و زمین

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Pourrezaei

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 ==منظور از عرضه بر آسمان‌ها و زمین==
-در پاسخ به این كه منظور از عرضه بر آسمان‌ها و زمین و كوه‌ها چه بوده، اقوال متفاوتی از سوی مفسّران مطرح گردیده است:
+در پاسخ به این كه منظور از عرضه بر آسمان‌ها و زمین و كوه‌ها چه بوده، اقوال متفاوتی از سوی مفسّران مطرح گردیده است:<ref>[http://www.maarefquran.org/index.php/page,viewArticle/LinkID,5166/Pattern,%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA دانشنامه موضوعی قرآن، تفسیر آیه امانت]</ref>
 # عرضه به معنای مجازی آن می‌باشد و آیه تنها یك تمثیل و فرض و به نوعی بیان حال است.<ref>امین الاسلام الطبرسی، مجمع البیان، ترجمه احمد بهشتی و دیگران، تهران، فراهانی، ۱۳۶۰، ج۲۰، ص۱۸۹/ص۱۹۰</ref>
 # عرضه، نوعی مقایسه بین آسمان‌ها و زمین با امانت بوده و منظور آیه این است كه در این سنجش و سبك و سنگین كردن، معلوم می‌شود كه امانت، سنگین‌تر از آسمان‌ها و زمین و كوه هاست و این‌ها توان حمل آن را ندارند.<ref>ابراهیم عاملی، تفسیرالعاملی، مشهد، ۱۳۶۳، ج۷، ص۱۹۸</ref>
 # عرضه به معنای حقیقی آن می‌باشد و منظور این است كه امانت بر اهل آسمان‌ها و زمین و كوه‌ها عرضه شد و تنها انسان آن را پذیرفت و برداشت.<ref>امین الاسلام الطبرسی، مجمع البیان، ترجمه احمد بهشتی و دیگران، تهران، فراهانی، ۱۳۶۰، ج۲۰، ص۱۸۹</ref>
-# بیشتر مفسّرانی كه دارای ذوق و مشرب عرفانی هستند معتقدند عرضه به معنای حقیقی آن مراد است و چون در دیدگاه قرآن همه هستی دارای شعور است، معنای ظاهر آیه که سخن گفتن موجودات عالم با زبانی متناسب با آن‌ها است هیچ بُعدی ندارد.<ref>محی الدین عربی، فتوحات المكیه، بیروت، دارصادر، ج۲، ص۷۷</ref>
+# بیشتر مفسّرانی كه دارای ذوق و مشرب عرفانی هستند معتقدند عرضه به معنای حقیقی آن مراد است و چون در دیدگاه قرآن همه هستی دارای شعور است، معنای ظاهر آیه که سخن گفتن موجودات عالم با زبانی متناسب با آن‌ها است هیچ بُعدی ندارد.<ref> محی الدین عربی، فتوحات المكیه، بیروت، دارصادر، ج۲، ص۷۷</ref> قرآن كریم همه موجودات را دارای حیات و شعور معرفی می‌کند. سخن گفتن خداوند با آسمان و زمین و اباء و ترسیدن آنها از حمل امانت در این آیه نیز دلیلی بر شعور موجودات عالم بوده و تأییدی برای قول اخیر است.<ref>[http://www.maarefquran.org/index.php/page,viewArticle/LinkID,5166/Pattern,%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA دانشنامه موضوعی قرآن، تفسیر آیه امانت]</ref>
-قرآن كریم همه موجودات را دارای حیات و شعور معرفی می‌کند و از [[تحمید]] و [[تسبیح]] و تسلیم و [[سجود]] آنها سخن می‌گوید. سخن گفتن خداوند با آسمان و زمین و اباء و ترسیدن آنها از حمل امانت در این آیه نیز دلیلی بر شعور موجودات عالم بوده و تأییدی برای قول اخیر است.<ref>[http://www.maarefquran.org/index.php/page,viewArticle/LinkID,5166/Pattern,%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA دانشنامه موضوعی قرآن، تفسیر آیه امانت]</ref>
+از ظاهر آیه استفاده می‌شود كه آسمان و زمین به خاطر نوعی هراس، از پذیرفتن امانت سرباز زدند. در برخی [[روایات]] آمده است هنگامی که امانت بر آن‌ها عرضه شد گفتند: پروردگارا، امانت را بدون [[ثواب]] و عقاب حمل می‌كنیم، اما در مقابل ثواب و عقاب حمل نمی‌كنیم. در [[نهج البلاغه]] آمده است كه آن‌ها امانت را نپذیرفتند چون از عقوبت آن ترسیدند و به عقل آن‌ها چیزی رسید كه به عقل انسان، كه ضعیف‌تر از آن‌هاست نرسید، چرا که انسان ظلوم و جهول بود.<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۹۹</ref>
-از ظاهر آیه استفاده می‌شود كه آسمان و زمین به خاطر نوعی هراس، از پذیرفتن امانت سرباز زدند. در برخی روایات آمده است هنگامی که امانت بر آن‌ها عرضه شد گفتند: پروردگارا، امانت را بدون ثواب و عقاب حمل می‌كنیم، اما در مقابل ثواب و عقاب حمل نمی‌كنیم. در [[نهج البلاغه]] هم آمده است كه آن‌ها امانت را نپذیرفتند چون از عقوبت آن ترسیدند و به عقل آن‌ها چیزی رسید كه به عقل انسان، كه ضعیف‌تر از آن‌هاست نرسید، چرا که انسان ظلوم و جهول بود.<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۹۹</ref>
 ==منظور از امانت==