پرش به محتوا

آیه امانت: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۶۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۶
جز
imported>Pourrezaei
imported>Pourrezaei
خط ۱۵: خط ۱۵:
==منظور از عرضه بر آسمان‌ها و زمین==
==منظور از عرضه بر آسمان‌ها و زمین==
در پاسخ به این كه منظور از عرضه بر آسمان‌ها و زمین و كوه‌ها چه بوده، اقوال متفاوتی از سوی مفسّران مطرح گردیده است:
در پاسخ به این كه منظور از عرضه بر آسمان‌ها و زمین و كوه‌ها چه بوده، اقوال متفاوتی از سوی مفسّران مطرح گردیده است:
# برخی گفته‌اند عرضه به معنای مجازی آن می‌باشد و آیه تنها یك تمثیل و فرض و به نوعی بیان حال است.<ref>امین الاسلام الطبرسی، مجمع البیان، ترجمه احمد بهشتی و دیگران، تهران، فراهانی، ۱۳۶۰، ج۲۰، ص۱۸۹/ص۱۹۰</ref>
# عرضه به معنای مجازی آن می‌باشد و آیه تنها یك تمثیل و فرض و به نوعی بیان حال است.<ref>امین الاسلام الطبرسی، مجمع البیان، ترجمه احمد بهشتی و دیگران، تهران، فراهانی، ۱۳۶۰، ج۲۰، ص۱۸۹/ص۱۹۰</ref>
# برخی دیگر «عَرَضْنَ» را به معنای «عارَضْنا» گرفته‌اند، یعنی نوعی مقابله و مقایسه بین آسمان‌ها و زمین و كوه‌ها با امانت می‌باشد و منظور آیه این است كه در این سنجش و سبك و سنگین كردن، معلوم می‌شود كه امانت سنگین‌تر از آسمان‌ها و زمین و كوه هاست و این‌ها توان حمل آن را ندارند.<ref>ابراهیم عاملی، تفسیرالعاملی، مشهد، ۱۳۶۳، ج۷، ص۱۹۸</ref> [[علامه طباطبائی]] نیز كلامی نزدیك به این قول دارد و مراد از عرضه را مقایسه این امانت با وضع آسمان‌ها و زمین می‌داند.<ref>محمدحسین طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه سید محمدباقر موسوی، قم، انتشارات اسلامی، ۱۳۶۳، ج۱۶، ص۵۳۳</ref>
# عرضه، نوعی مقایسه بین آسمان‌ها و زمین با امانت بوده و منظور آیه این است كه در این سنجش و سبك و سنگین كردن، معلوم می‌شود كه امانت، سنگین‌تر از آسمان‌ها و زمین و كوه هاست و این‌ها توان حمل آن را ندارند.<ref>ابراهیم عاملی، تفسیرالعاملی، مشهد، ۱۳۶۳، ج۷، ص۱۹۸</ref>
# برخی دیگر ـ همچون ابوعلی جبّائی ـ گفته‌اند عرضه به معنای حقیقی آن می‌باشد و منظور این است كه امانت بر اهل آسمان‌ها و زمین و كوه‌ها عرضه شد و تنها انسان آن را پذیرفت و برداشت.<ref>امین الاسلام الطبرسی، مجمع البیان، ترجمه احمد بهشتی و دیگران، تهران، فراهانی، ۱۳۶۰، ج۲۰، ص۱۸۹</ref>
# عرضه به معنای حقیقی آن می‌باشد و منظور این است كه امانت بر اهل آسمان‌ها و زمین و كوه‌ها عرضه شد و تنها انسان آن را پذیرفت و برداشت.<ref>امین الاسلام الطبرسی، مجمع البیان، ترجمه احمد بهشتی و دیگران، تهران، فراهانی، ۱۳۶۰، ج۲۰، ص۱۸۹</ref>
# بیشتر مفسّرانی كه دارای ذوق و مشرب عرفانی هستند معتقدند عرضه به معنای حقیقی آن مراد است و چون در دیدگاه قرآن همه هستی دارای شعور است، معنای ظاهر آیه که سخن گفتن موجودات عالم با زبانی متناسب با آن‌ها است هیچ بُعدی ندارد.<ref>محی الدین عربی، فتوحات المكیه، بیروت، دارصادر، ج۲، ص۷۷</ref>
# بیشتر مفسّرانی كه دارای ذوق و مشرب عرفانی هستند معتقدند عرضه به معنای حقیقی آن مراد است و چون در دیدگاه قرآن همه هستی دارای شعور است، معنای ظاهر آیه که سخن گفتن موجودات عالم با زبانی متناسب با آن‌ها است هیچ بُعدی ندارد.<ref>محی الدین عربی، فتوحات المكیه، بیروت، دارصادر، ج۲، ص۷۷</ref>


کاربر ناشناس