پرش به محتوا

هیهات منا الذلة: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۹۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۲
جز
توضیح لغت
جز (افزایش/ تکمیل)
جز (توضیح لغت)
خط ۲: خط ۲:
'''هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة''' به معنای «محال است تَن به ذلّت دهیم» جمله‌ای معروف از [[امام حسین(ع)]] که در [[روز عاشورا]] گفته شده است.
'''هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة''' به معنای «محال است تَن به ذلّت دهیم» جمله‌ای معروف از [[امام حسین(ع)]] که در [[روز عاشورا]] گفته شده است.


براساس منابع تاریخی، در [[واقعه کربلا]]، [[عبیدالله بن زیاد]] به سپاهیانش دستور داد؛ امام حسین(ع) یا تسلیم گردد و یا به جنگ تَن دهد. امام حسین(ع) روز عاشورا در [[خطبه|خطبه‌ای]] در مقابل [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر سعد]] چنین گفت: «این خوانده شده ([[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]]) فرزند خوانده شده ([[زیاد بن ابیه]]) مرا بین دو امر نگاه داشته: شمشیر کشیدن، و یا ذلّت و خواری {{یادداشت| یعنی انتظار دارد که با آنان بجنگیم یا تسلیم آنها شویم}} «هیهات منّا الذلّة؛ محال است تَن به ذلّت دهیم.».<ref name=":0">مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref>  
براساس منابع تاریخی، در [[واقعه کربلا]]، [[عبیدالله بن زیاد]] به سپاهیانش دستور داد؛ امام حسین(ع) یا تسلیم گردد و یا به جنگ تَن دهد. امام حسین(ع) روز عاشورا در [[خطبه|خطبه‌ای]] در مقابل [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر سعد]] چنین گفت: «این خوانده شده{{یا دداشت|دَعیّ در لغت  هم به معنی فرزند خواند ه است وهم آن که در نسبت خود متهم باشد. لغت نامه دهخدا، ذیل دعی }} ([[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]]) فرزند خوانده شده ([[زیاد بن ابیه]]) مرا بین دو امر نگاه داشته: شمشیر کشیدن، و یا ذلّت و خواری {{یادداشت| یعنی انتظار دارد که با آنان بجنگیم یا تسلیم آنها شویم}} «هیهات منّا الذلّة؛ محال است تَن به ذلّت دهیم.».<ref name=":0">مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref>  


امام حسین(ع) اعلام می‌کند که چون [[خدا]]، [[پیامبر(ص)|پیامبر]]، مؤمنان و عقل‌های پاک،‌ تسلیم‌شدن را از او نمی‌پذیرند مردن را بر ذلت(فرمان‌برداری از ظالمان)، مقدم می‌کند.<ref name=":0">مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref>  
امام حسین(ع) اعلام می‌کند که چون [[خدا]]، [[پیامبر(ص)|پیامبر]]، مؤمنان و عقل‌های پاک،‌ تسلیم‌شدن را از او نمی‌پذیرند مردن را بر ذلت(فرمان‌برداری از ظالمان)، مقدم می‌کند.<ref name=":0">مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref>  
۱۶٬۹۲۲

ویرایش