پرش به محتوا

هیهات منا الذلة: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۳۱۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ اکتبر ۲۰۱۷
حذف جعبه نقل قول
imported>Hasaninasab
(اضافه کردن جعبه نقل قول + تغییر مکان)
imported>Hasaninasab
(حذف جعبه نقل قول)
خط ۳: خط ۳:


به اساس منابع تاریخی، در [[واقعه کربلا]]، [[عبیدالله بن زیاد]] به سپاهیانش دستور داده بود که امام حسین(ع) یا باید تسلیم گردد و یا به جنگ تَن دهد. امام حسین(ع) روز عاشورا در [[خطبه|خطبه‌ای]] در مقابل [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر سعد]] چنین گفت: «اين خوانده شده ([[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]]) فرزند خوانده شده ([[زیاد بن ابیه]]) مرا  بين دو امر نگاه داشته: شمشير كشيدن، و یا ذلّت و خوارى (يعنى انتظار دارد كه با آنان بجنگيم يا تسليم آنها شويم) «هيهات منّا الذلّة محال است تَن به ذلّت دهيم.».<ref>مسعودی، اثبات الوصية، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref>
به اساس منابع تاریخی، در [[واقعه کربلا]]، [[عبیدالله بن زیاد]] به سپاهیانش دستور داده بود که امام حسین(ع) یا باید تسلیم گردد و یا به جنگ تَن دهد. امام حسین(ع) روز عاشورا در [[خطبه|خطبه‌ای]] در مقابل [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر سعد]] چنین گفت: «اين خوانده شده ([[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله]]) فرزند خوانده شده ([[زیاد بن ابیه]]) مرا  بين دو امر نگاه داشته: شمشير كشيدن، و یا ذلّت و خوارى (يعنى انتظار دارد كه با آنان بجنگيم يا تسليم آنها شويم) «هيهات منّا الذلّة محال است تَن به ذلّت دهيم.».<ref>مسعودی، اثبات الوصية، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۶.</ref>
{{جعبه نقل قول | عنوان= آیت‌الله خامنه‌ای| نقل‌قول= مؤمن به هیچ کیفیّتی نباید ذلّت را قبول کند. شما می‌بینید امام حسین (ع) فرمودند که ما ذلّت را نمی‌پذیریم. «'''هیهات منّا الذّلّة'''»، «أَبَا الله ذلک». خدا ابا دارد که ما ذلت را بپذیریم. ذلت تسلیم در مقابل کفار، ذلت پذیرش فشار کفار و تحمیل کفار، این ذلتها را مؤمن حق ندارد قبول بکند. |تاریخ بایگانی | | منبع = [http://farsi.khamenei.ir/photo-album?id=34531 پایگاه آیت الله خامنه‌ای]؛ ۱۳۶۲/۶/۱۰ش| تراز = چپ| عرض = 29۰px | اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه=#DEB887| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
برخی منابع تعبیر «الدَّنِيئَةُ» را به جای «الذِّلَّة» نقل کرده‌اند: ما را بر دو راهی شمشیر و ذلت قرار داده است. (وَ هَيْهَاتَ مِنَّا الدَّنِيئَةُ) و محال است به خواری تن دهیم».<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق، ص۲۴۱.</ref>


این شعار به عنوان یکی از آموزه‌های عاشورایی در راهپیمایی‌ها و مراسم‌های [[ماه محرم]] و [[ماه صفر|صفر]] استفاده می‌شود.{{مدرک}}
این شعار به عنوان یکی از آموزه‌های عاشورایی در راهپیمایی‌ها و مراسم‌های [[ماه محرم]] و [[ماه صفر|صفر]] استفاده می‌شود.{{مدرک}}
کاربر ناشناس