سوره دخان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوره||نام = دخان |کتابت = 44|جزء = 25|آیه = 59|مکی/مدنی = مکی |شماره نزول = 64|بعدی = [[سوره جاثیه|جاثیه]] |قبلی = [[سوره زخرف|زخرف]] |کلمه = 346 |حرف = 1475}}

'''سوره دخان'''، دخان نامیده شده است چون در آیات 10 تا 15 این سوره به عذاب دخان برای [[کافر|کافران]] اشاره شده است. بیست و پنجمین سوره از سوره‌های بیست و نه گانه‌ای است که با [[حروف مقطعه]] آغاز می ‏شوند و پنجمین سوره از [[سوره‌های حامیمات]] است.

وجه تسمیه این سوره به دخان (دود) در اشاره به عذاب دخان برای [[کافر|کافران]] (در آیات 10 تا 15) است. بیست و پنجمین سوره از سوره‌های بیست و نه گانه‌ای است که با [[حروف مقطعه]] [حم=حا.میم] آغاز می ‏شوند و پنجمین سوره از [[سوره‌های حامیمات]] هفتگانه است. پنجمین سوره از سوره‌های بیست و سه گانه ای است که با سوگند آغاز می‌گردد (سوگند به قرآن در آیه دوم) تعداد آیات آن به نظر قاریان [[کوفه]] 59 آیه و به نظر بعضی دیگر از قاریان 57 و یا 56 آیه است که نظریه اول مشهور و معمول است. دارای 346 کلمه و 1475 حرف است. به ترتیب مصحف چهل و چهارمین، و به ترتیب نزول شصت و چهارمین سوره [[قرآن]]، و [[مکی و مدنی|مکی]] است. از نظر حجم از [[سوره‌های مثانی]] و کمتر از یک حزب است.

این سوره به کسانی که منکر [[قیامت]] هستند اشاره می کند و می‌گوید که خدا آسمانها و آنچه را در میان آنها است بیهوده نیافریده و هر کس روزی جزای کار خود را خواهد دید، و آثار و نشانه‌های وقوع قیامت و احوال گناهکاران در آن روز را ترسیم می‌کند، و شمه‌ای از داستان [[حضرت موسی(ع)]] و سرگذشت عبرت‌انگیز [[فرعون]] و قوم او را بیان می کند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 2، ص 1250</ref>