جعفر کاشف‌الغطاء: تفاوت میان نسخه‌ها

| خویشاوندان سرشناس = [[محمدحسین کاشف الغطاء]](نوه)

| شهر تولد = [[نجف]]

| کشور تولد =  

| محل زندگی = [[عراق]]

'''جعفر بن خضر بن یحیی جناجی حلّی نجفی'''، ملقب به '''کاشف الغطاء''' ([[سال ۱۱۵۶ هجری قمری|۱۱۵۶]]-[[سال ۱۲۲۸ هجری قمری|۱۲۲۸ق]]) از [[مراجع تقلید]] [[شیعه]] در قرن سیزدهم قمری بود. شیخ جعفر پس از استادش [[علامه بحرالعلوم]]، [[مرجعیت]] را بر عهده گرفت. او همچون استاد دیگرش [[وحید بهبهانی]] به مبارزه با [[اخباریان]] پرداخت و آثاری در ردّ آرای آنان نگاشت.  

شیخ جعفر در [[حمله وهابیان به نجف]]، به دفاع از این شهر پرداخت و نخستین عالم شیعی بود که در ردّ [[وهابیت]] کتاب نوشت. کاشف الغطاء آثاری در [[فقه]]، [[اصول]] و [[کلام]] هم دارد. مشهورترین اثر او ''[[کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء (کتاب)|کشف الغطاء]]'' است که به سبب نگارش آن به کاشف الغطاء مشهور شد. او ''[[منهج الرّشاد لمن اراد السّداد]]'' را در ردّ آراء [[وهابیان]] و ''الحقّ المبین فی تصویب المجتهدین و تخطئه الاخباریین'' را در ردّ اخباریان نگاشت. [[شیخ محمد حسن نجفی]]، معروف به [[صاحب جواهر]]، از شاگردان وی بوده است. [[خاندان کاشف الغطاء|آل کاشف الغطاء]]، از خاندان‌های علمی شیعی قرن ۱۳ و ۱۴ق، از تبار وی هستند.

نسب آل کاشف الغطاء به [[مالک اشتر]] می‌رسد. پدر او خضر، از عالمان و زاهدان روزگار خود شمرده می‌شد، از جُناجیه در اطراف شهر [[حله]] به قصد تحصیل به [[نجف]] رفت و در همان شهر ماند و در سال [[سال ۱۱۸۱ هجری قمری|۱۱۸۱ق]] درگذشت.<ref>معلم حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۵۲ش، ج۳، ص۸۵۲؛ آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ص۲۴۹.</ref> شیخ جعفر هم در نجف زاده شد.

شیخ جعفر کاشف الغطاء، در صدر خاندان کاشف الغطاء قرار دارد که از خاندان‌های علمی شیعی قرن ۱۳ و ۱۴ق است. [[محمد حسین کاشف الغطاء]]، از [[مراجع تقلید شیعه]] قرن ۱۴ قمری، نوه اوست.

کاشف الغطاء دوبار به [[حج]] رفت. یک بار در ۱۱۸۶ق و دیگر بار در ۱۱۹۹ق. در ۱۲۲۲ق عازم سفر به [[ایران]] شد و از [[تهران]]، [[اصفهان]]، [[قزوین]]، [[یزد]]، [[مشهد]] و [[رشت]] دیدار کرد و در همه‌جا از سوی مردم و علما به گرمی پذیرفته شد. جماعات و اجتماعات باشکوهی ترتیب داد و در همه‌جا با مردم سخن گفت.{{مدرک}}

در زمان سفر به ایران، شیخ جعفر که در اوج شهرت و اقتدار دینی و سیاسی بود، در [[تهران]] به دیدار [[فتحعلی‌شاه قاجار]] رفت و در این دیدار شخصاً کتاب [[کشف الغطاء]] را به شاه تقدیم کرد و برای [[جهاد]] با [[کفر|کافران]] و گردآوری سربازان و ستاندن مالیات و [[زکات]] از مردم به منظور سامان دادن سپاه، اجازۀ رسمی به او داد.<ref>کاشف الغطاء، کشف الغطاء، ص۳۹۴.</ref> این [[فتوا]] در جریان جنگ اول [[ایران]] و [[روسیه]] (۱۲۱۸-۱۲۲۸ق) صادر شد. کاشف الغطاء در نزد دولت‌های ایران و [[عثمانی]] از اعتبار فراوان برخوردار بود و از این‌رو در موارد لازم از نفوذ کلام او در رفع اختلافات دو کشور استفاده می‌شد.<ref>اعیان الشیعه، امین، ج۴، ص۱۰۲.</ref>

* [[کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغرّاء|کشف الغطاء عن مبهمات الشّریعة الغّراء]]، تهران، ۱۲۷۱ق و ۱۳۱۷ق؛ تبحّر و مهارت کاشف الغطاء بیش‌تر در [[فقه]] و [[اصول]] بود و آثار او در این دانش‌ها به‌ویژه کتاب کشف الغطاء، نشانۀ چیره‌دستی او در استنباط احکام است. وی این کتاب را در ضمن سفر به ایران نوشته در حالی که جز کتاب قواعد [[علامه حلی|علامۀ حلّی]] کتاب دیگری همراه نداشته است. چنین نقل شده که [[شیخ مرتضی انصاری]] (۱۲۱۴-۱۲۸۱ق) گفته است: اگر کسی قواعد و اصول این کتاب را بداند، نزد من [[مجتهد]] است. او خود ادّعا کرده است که اگر همۀ کتاب‌های فقهی از دسترس من بیرون رود، باز قادر خواهم بود همۀ ابواب و مباحث فقهی را از آغاز تا انجام بنویسم<ref>قمی، فوائد الرّضویه، ص۷۰.</ref> تبحّر علمی و فقهی او مورد تأیید فقیهان معاصرِ او و پس از اوست.

* منهج الرّشاد لمن اراد السّداد.{{مدرک}}