آیه لا تحزن: تفاوت میان نسخهها
جز
←رویکرد مفسران شیعه
جز (←رویکرد مفسران شیعه: اصلاح تشدید) |
جز (←رویکرد مفسران شیعه) |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
[[علامه طباطبایی]] معتقد است که بر اساس روایات، این آیات با جریان [[غزوه تبوک]] مطابق است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۷۹.</ref> | [[علامه طباطبایی]] معتقد است که بر اساس روایات، این آیات با جریان [[غزوه تبوک]] مطابق است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۷۹.</ref> | ||
==رویکرد مفسران شیعه== | ==رویکرد مفسران شیعه== | ||
مفسران شیعه و برخی از علمای اهل سنت، معنای عبارت «لاتَحْزَنْ» را «بیمناک مباش» دانستهاند و در توضیح و تفسیر آن آوردهاند: وقتی [[قریش]] از خروج پیامبر آگاه شدند، به کمک کرز بن علقمه بن هلال خزاعی که ردیابی | مفسران شیعه و برخی از علمای اهل سنت، معنای عبارت «لاتَحْزَنْ» را «بیمناک مباش» دانستهاند و در توضیح و تفسیر آن آوردهاند: وقتی [[قریش]] از خروج پیامبر آگاه شدند، به کمک کرز بن علقمه بن هلال خزاعی که ردیابی زبردست بود مسیر وی را پی گرفتند، تا اینکه به دم درِ غار رسیدند و در پی یافتن پیامبر و ابوبکر به گفتگو پرداختند؛ به همین دلیل ابوبکر دچار ترس شد و گفت اگر به پشت پای خویش بنگرند، ما را خواهند دید. پیامبر فرمود چه گمان بری درباره دو تن که سومی آنان خداست؟<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۴۸-۴۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۲۷۹.</ref> در منابع اهل سنت همچون تاریخ طبری نیز به خوف و جزع ابوبکر تصریح شده است.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۰، ص۹۵.</ref> | ||
این مفسران درباره مرجع ضمیرِ «علیه» در «فَاَنْزَلَ اللهُ سَکینَتَهُ عَلَیهِ» نیز عقیده دارند که مرجع ضمایر قبل و بعد این بخش از آیه، در «تَنْصُروهُ»، «نَصَرَهُ»، «اَخْرَجَهُ»، «یقولُ»، «لِصاحِبِهِ» و «أَیدَهُ»، همه به پیامبر برمیگردد؛ بنابراین چگونه ممکن است بیهیچ دلیل و جهت و قرینه صریحی، ضمیر «علیه» در میان آنها به کسی دیگر، یعنی ابوبکر بازگردد؟ ضمن آنکه آیه در صدد این است که یاری خداوند به پیامبر و تأیید پیامبر را بیان کند، نه کس دیگری را.<ref>نگاه کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۷۹-۲۸۰.</ref> | این مفسران درباره مرجع ضمیرِ «علیه» در «فَاَنْزَلَ اللهُ سَکینَتَهُ عَلَیهِ» نیز عقیده دارند که مرجع ضمایر قبل و بعد این بخش از آیه، در «تَنْصُروهُ»، «نَصَرَهُ»، «اَخْرَجَهُ»، «یقولُ»، «لِصاحِبِهِ» و «أَیدَهُ»، همه به پیامبر برمیگردد؛ بنابراین چگونه ممکن است بیهیچ دلیل و جهت و قرینه صریحی، ضمیر «علیه» در میان آنها به کسی دیگر، یعنی ابوبکر بازگردد؟ ضمن آنکه آیه در صدد این است که یاری خداوند به پیامبر و تأیید پیامبر را بیان کند، نه کس دیگری را.<ref>نگاه کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۷۹-۲۸۰.</ref> |