کاربر ناشناس
آیه لا تحزن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>M.bahrami بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>M.bahrami بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
{{اصلی|هجرت به مدینه}} | {{اصلی|هجرت به مدینه}} | ||
هجرت به مدینه شبِ پنجشنبه [[۱ ربیع‌الاول|اول ربیع‌الاول]] سال [[سال اول هجری قمری|اول ق]] (سال ۱۴ بعد از بعثت، ۱۳ سپتامبر ۶۲۲) انجام گرفت. قول مشهور آن است که وقتی پیامبر(ص) از طریق [[وحی]] از توطئه قتل خویش آگاه شد، با [[ابوبکر]] از مکه خارج شد و از بیراهه به سوی [[یثرب]] رفتند تا به [[غار ثور]] رسیدند و در آنجا مخفی شدند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ۱۳۵۵ق، ج۲، ص۱۲۶-۱۲۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۶۸م، ۱، ص۲۲۷-۲۲۹.</ref> | هجرت به مدینه شبِ پنجشنبه [[۱ ربیع‌الاول|اول ربیع‌الاول]] سال [[سال اول هجری قمری|اول ق]] (سال ۱۴ بعد از بعثت، ۱۳ سپتامبر ۶۲۲) انجام گرفت. قول مشهور آن است که وقتی پیامبر(ص) از طریق [[وحی]] از توطئه قتل خویش آگاه شد، با [[ابوبکر]] از مکه خارج شد و از بیراهه به سوی [[یثرب]] رفتند تا به [[غار ثور]] رسیدند و در آنجا مخفی شدند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ۱۳۵۵ق، ج۲، ص۱۲۶-۱۲۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۶۸م، ۱، ص۲۲۷-۲۲۹.</ref> | ||
==شأن نزول== | |||
[[مفسران]] [[شیعه]] و [[سنی]] معتقدند که این آیه و دو آیه قبل آن، زمانى نازل شدند که گروهى از مسلمانان از رفتن به جنگ خوددارى کرده و در اجراى دستور [[پیامبر(ص)]] سستى نمودند. این آیات، مسلمانان را از بى‌توجهى و کوتاهى کردن نسبت به امر [[جهاد]] و یارى رساندن پیامبر(ص) بر حذر داشته و تصریح مى‌کنند، اگر شما در این جنگ و جهاد پیامبر را یارى نکنید خداوند، او را یارى خواهد کرد، چنانچه قبلا در جریان [[هجرت پیامبر از مکه به مدین|هجرت به مدینه]] در تنگناى غار او را یارى کرد، زمانی که هیچ یار و یاورى نداشت و تنها کسى که با او همراه بود نیز دچار ترس و اندوه شده بود.<ref>نجارزادگان، تفسیر تطبیقی، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۲۴۹.</ref> [[علامه طباطبایی]] معتقد است که بر اساس روایات، این آیات با جریان غزوه تبوک مطابق است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۷۹.</ref> | |||
==رویکرد برخی علمای اهل سنت به آیه لا تحزن== | ==رویکرد برخی علمای اهل سنت به آیه لا تحزن== | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۳: | ||
==رویکرد مفسران شیعه به آیه لا تحزن== | ==رویکرد مفسران شیعه به آیه لا تحزن== | ||
[[مفسران شیعه]] و برخی از علمای اهل سنت، معنای عبارت «لاتَحْزَنْ» را همان «بیمناک مباش» دانسته‌اند و در توضیح و تفسیر آن آورده‌اند: وقتی [[قریش]] از خروج پیامبر آگاه شدند، به یاری ردیابی زبردست (کرز بن علقمه بن هلال خزاعی) مسیر وی را پی گرفتند، تا اینکه به دم درِ غار رسیدند و در پی یافتن پیامبر و ابوبکر به گفتگو پرداختند؛ به همین دلیل ابوبکر دچار ترس شد و گفت اگر به پشت پای خویش بنگرند، ما را خواهند دید. پیامبر فرمود چه گمان بری درباره دو تن که سومی آنان خداست؟<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۴۸-۴۹؛ | [[مفسران شیعه]] و برخی از علمای اهل سنت، معنای عبارت «لاتَحْزَنْ» را همان «بیمناک مباش» دانسته‌اند و در توضیح و تفسیر آن آورده‌اند: وقتی [[قریش]] از خروج پیامبر آگاه شدند، به یاری ردیابی زبردست (کرز بن علقمه بن هلال خزاعی) مسیر وی را پی گرفتند، تا اینکه به دم درِ غار رسیدند و در پی یافتن پیامبر و ابوبکر به گفتگو پرداختند؛ به همین دلیل ابوبکر دچار ترس شد و گفت اگر به پشت پای خویش بنگرند، ما را خواهند دید. پیامبر فرمود چه گمان بری درباره دو تن که سومی آنان خداست؟<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۴۸-۴۹؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۲۷۹؛ آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۶۶ش، ص۲۱۸؛ قس: میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۳۷-۱۳۸.</ref>{{یادداشت|طبری در اینجا به خوف و جزع ابوبکر تصریح می‌کند. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۱۰، ص۹۵}} این مفسران درباره مرجع ضمیرِ «علیه» در «فَاَنْزِلَ اللّهَ سَکینَتَهُ عَلَیهِ» نیز عقیده دارند که مرجع ضمایر قبل و بعد این بخش از آیه، در «تَنْصُروهُ»، «نَصَرَهُ»، «اَخْرَجَهُ»، «یقولُ»، «لِصاحِبِهِ» و «أَیدَهُ»، همه به پیامبر برمی‌گردد؛ بنابراین چگونه ممکن است بی‌هیچ دلیل و جهت و قرینه صریحی، ضمیر «علیه» در میان آنها به کسی دیگر، یعنی ابوبکر بازگردد؟ ضمن آنکه آیه در صدد این است که یاری خداوند به پیامبر و تأیید پیامبر را بیان کند، نه کس دیگری را.<ref>رجوع کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۲۷۹-۲۸۰.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۵: | ||
* ابن هشام، عبد الملک، السیره النبویه، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، بی‌نا، ۱۳۵۵ق. | * ابن هشام، عبد الملک، السیره النبویه، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، بی‌نا، ۱۳۵۵ق. | ||
* بخاری، محمدبن اسماعیل، صحیح بخاری، قاهره، بی‌نا، ۱۳۱۵ق. | * بخاری، محمدبن اسماعیل، صحیح بخاری، قاهره، بی‌نا، ۱۳۱۵ق. | ||
* | * طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق. | ||
* طبرسی، فضل بن الحسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، به کوشش هاشم رسولی محلاتی و فضل‌الله یزدی، بیروت، بی‌نا، ۱۴۰۸ق، ص۱۹۸۸م. | * طبرسی، فضل بن الحسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، به کوشش هاشم رسولی محلاتی و فضل‌الله یزدی، بیروت، بی‌نا، ۱۴۰۸ق، ص۱۹۸۸م. | ||
* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م. | * طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م. | ||
* میبدی، احمد بن محمد، کشف الاسرار و عدة الابرار، به کوشش علی‌اصغر حکمت، تهران، امیر کبیر، ۱۳۷۱ش. | * میبدی، احمد بن محمد، کشف الاسرار و عدة الابرار، به کوشش علی‌اصغر حکمت، تهران، امیر کبیر، ۱۳۷۱ش. | ||
* نجارزادگان، فتح‌الله، تفسیر تطبیقی، قم، مرکز جهانی علوم اسلامی، ۱۳۸۳ش. | |||
* نویری، احمدبن عبدالوهاب، نهایه الارب فی فنون الأدب، قاهره، دار الکتب و الوثائق القومیة، بی‌تا. | * نویری، احمدبن عبدالوهاب، نهایه الارب فی فنون الأدب، قاهره، دار الکتب و الوثائق القومیة، بی‌تا. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||