پرش به محتوا

محمدتقی بهجت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Smnazem
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
| نام = محمدتقی بهجت
| نام = محمدتقی بهجت
| تصویر = آیت الله بهجت.jpg
| تصویر = آیت الله بهجت.jpg
| اندازه تصویر =
| اندازه تصویر =230
| عنوان تصویر =
| عنوان تصویر =
|زادروز = ۱۲۹۵ ه.ش
|زادروز = ۱۲۹۵ ه.ش
خط ۹۴: خط ۹۴:
آیت‌الله بهجت در تدریس و تربیت شاگردان، روش مخصوصی داشت. [[علی اکبر مسعودی خمینی]] درباره شیوه تدریس وی گفته است:
آیت‌الله بهجت در تدریس و تربیت شاگردان، روش مخصوصی داشت. [[علی اکبر مسعودی خمینی]] درباره شیوه تدریس وی گفته است:


{{گفتاورد|سبک درس ایشان، سبک خاصّی است. ایشان بر خلاف سایر مراجع و بزرگان که در درس خارج، نقل اقوال کرده و آن را نقد و یا تأیید و انتخاب می‌نمایند، در درس خارج، نقل اقوال نمی‌کنند بلکه ابتدا مسئله را مطرح می‌کنند و بعد روند استدلالش را بیان می‌کنند. اگر شاگرد آراء علماء را دیده و مطالعه کرده باشد، می‌فهمد که دلیلی را که استاد ذکر می‌کند، چه کسی گفته است و اشکال یا تأییدی را که می‌کند، می‌فهمد به سخن چه کسی اشکال یا قول چه کسی را تأیید می‌کند. لذا هر کس بخواهد در درس ایشان شرکت کند، باید مبانی و نظرات آقایان دیگر را دیده باشد.<ref>علی اکبر مسعودی خمینی، رگی از دفتر آفتاب، ص ۵۴.</ref>
سبک درس ایشان، سبک خاصّی است. ایشان بر خلاف سایر مراجع و بزرگان که در درس خارج، نقل اقوال کرده و آن را نقد و یا تأیید و انتخاب می‌نمایند، در درس خارج، نقل اقوال نمی‌کنند بلکه ابتدا مسئله را مطرح می‌کنند و بعد روند استدلالش را بیان می‌کنند. اگر شاگرد آراء علماء را دیده و مطالعه کرده باشد، می‌فهمد که دلیلی را که استاد ذکر می‌کند، چه کسی گفته است و اشکال یا تأییدی را که می‌کند، می‌فهمد به سخن چه کسی اشکال یا قول چه کسی را تأیید می‌کند. لذا هر کس بخواهد در درس ایشان شرکت کند، باید مبانی و نظرات آقایان دیگر را دیده باشد.<ref>علی اکبر مسعودی خمینی، رگی از دفتر آفتاب، ص ۵۴.</ref>


====شاگردان====
====شاگردان====
خط ۱۴۲: خط ۱۴۲:
محمدتقی بهجت، از نوجوانی مسائل عرفانی و اخلاقی را نیز در کنار فقه و اصول دنبال می‌کرد. برداشت وی از عرفان ناب، تقید و تعبد است. بعضی چون علامه طباطبایی، آیت‌الله بهاءالدینی، شهید قدوسی، علامه حسن زاده آملی، آیت‌الله جوادی آملی و... مقید به شرکت در نماز جماعت او به ویژه در شب‌های جمعه بودند. در این نماز، صدای او به گریه بلند می‌شد.
محمدتقی بهجت، از نوجوانی مسائل عرفانی و اخلاقی را نیز در کنار فقه و اصول دنبال می‌کرد. برداشت وی از عرفان ناب، تقید و تعبد است. بعضی چون علامه طباطبایی، آیت‌الله بهاءالدینی، شهید قدوسی، علامه حسن زاده آملی، آیت‌الله جوادی آملی و... مقید به شرکت در نماز جماعت او به ویژه در شب‌های جمعه بودند. در این نماز، صدای او به گریه بلند می‌شد.


او در خانه‌ای قدیمی به فاصله کمی از مسجد فاطمیه گذر خان قم زندگی زندگی می‌کرد.<ref>نک: هفته نامه کتاب قم، مقاله «فقه در بستر عرفان» میثم مهاجر، دی ۱۳۸۳ ش.</ref>
او در خانه‌ای قدیمی به فاصله کمی از مسجد فاطمیه گذر خان قم زندگی می‌کرد.<ref>نک: هفته نامه کتاب قم، مقاله «فقه در بستر عرفان» میثم مهاجر، دی ۱۳۸۳ ش.</ref>


آیت‌الله بهجت دیر اقدام به انتشار رساله توضیح المسائل کرد. استدلالش این بود؛ صبر کنید همه رساله خود را نشر دهند. بعد اگر کسی ماند و از دیگران تقلید نکرد و فقط خواست از من تقلید کند، آن وقت رساله مرا منتشر کنید. بهجت، هرروز صبح‌ها بعد از تعقیبات نماز صبح و طلوع آفتاب، به [[حرم حضرت معصومه]] می‌رفت و در مسجد شهید مطهری به عبادت می‌پرداخت.<ref>برگی از دفتر آفتاب، ص۶۸.</ref>
آیت‌الله بهجت دیر اقدام به انتشار رساله توضیح المسائل کرد. استدلالش این بود؛ صبر کنید همه رساله خود را نشر دهند. بعد اگر کسی ماند و از دیگران تقلید نکرد و فقط خواست از من تقلید کند، آن وقت رساله مرا منتشر کنید. بهجت، هرروز صبح‌ها بعد از تعقیبات نماز صبح و طلوع آفتاب، به [[حرم حضرت معصومه]] می‌رفت و در مسجد شهید مطهری به عبادت می‌پرداخت.<ref>برگی از دفتر آفتاب، ص۶۸.</ref>
خط ۱۶۵: خط ۱۶۵:


{{نقل قول|اگر سلاطین عالم می‌دانستند که انسان در حال نماز چه لذت‌هایی می‌برد، هیچ گاه دنبال این مسائل مادی نمی‌رفتند.<ref>خانه خوبان، ش۴۲، ص۲۵</ref>}}
{{نقل قول|اگر سلاطین عالم می‌دانستند که انسان در حال نماز چه لذت‌هایی می‌برد، هیچ گاه دنبال این مسائل مادی نمی‌رفتند.<ref>خانه خوبان، ش۴۲، ص۲۵</ref>}}
==اندیشه سیاسی==
===حکومت اسلامی در عصر غیبت===
آیت الله محمد تقی بهجت از منظر ایجابی به سیاست می‌نگریست. وی درباره حکومت در دوره پس از [[غیبت امام زمان(عج)|غیبت]] می‌گوید «ایجاد حکومت اسلامی» [[واجب]] است «و توان اداره کشور را نیز داریم». تأکید او بر اقامه حکومت اسلامی در عصر غیبت، منوط بر اجرای کامل دستورات الهی و دوری جستن از مصلحت اندیشی‌هایی است که احیاناً منجر به تعطیلی احکام گردد. بهجت برخلاف کسانی که معتقد به تعویق افتادن وظایف اجتماعی و سیاسی [[معصوم|معصوم(ع)]] تا ظهور [[امام زمان(ع)]] هستند معتقد به جریان زندگی سیاسی شیعیان در عصر غیبت است. از این رو، بر فرد یا گروهی از مؤمنان واجب است که به اقامه چنین وظایفی قیام کنند. استدلال او بر چنین مدعایی، بر این فرض استوار است که «به دلیل عقلی و نقلی باید دین اسلام تا قیام [[قیامت]] باقی باشد و هر کس، دین دیگری غیر از [[اسلام]] بجوید، هرگز از او پذیرفته نمی‌گردد».<ref>فراتی، عبدالوهاب، آیت الله بهجت و زندگی سیاسی در عصر غیبت، مجله علوم سیاسی، شماره ۴۵.</ref>
===آیت الله بهجت و انقلاب اسلامی ایران===
براساس اسناد و مدارک موجود، گرچه اثری از بهجت در نهضت اسلامی مشاهده نمی‌شود، اما او همواره مؤید انقلاب و بر روحانیونی که به نهضت پیوسته‌اند تأثیر زیادی نهاده است. وی در اوایل دهه چهل بارها تأکید می‌کرد پهلوی دارد دین را از بین می‌برند. روزی شخصی به ایشان عرض کرد احتمال نمی‌دهید [[امام خمینی|آیت الله خمینی]] در مخالفت با شاه، تندی می‌کند؟ وی در جواب فرمود: شما احتمال نمیی دهید که خیلی کند می‌رود؟
محمد هادی فقهی می‌افزاید: زمانی که آیت الله خمینی را تبعید کردند، ایشان در درس گفتند کسانی نیستند بروند این سران را بکشند؟ علاوه بر این، روابط دوستانه‌ای که میان او و امام خمینی برقرار بود همواره او را خیرخواه انقلاب و دعاگوی آن فقید می‌ساخت.<ref>فراتی، عبدالوهاب، آیت الله بهجت و زندگی سیاسی در عصر غیبت، مجله علوم سیاسی، شماره ۴۵.</ref>


==معرفی کتاب==
==معرفی کتاب==
خط ۱۷۳: خط ۱۸۱:
* بهجت عارفان؛ تألیف رضا باقی زاده
* بهجت عارفان؛ تألیف رضا باقی زاده
{{پایان}}
{{پایان}}
==اندیشه سیاسی==
===حکومت اسلامی در عصر غیبت===
آیت الله محمد تقی بهجت از منظر ایجابی به سیاست می‌نگریست. وی درباره حکومت در دوره پس از [[غیبت امام زمان(عج)|غیبت]] می‌گوید «ایجاد حکومت اسلامی» [[واجب]] است «و توان اداره کشور را نیز داریم». تأکید او بر اقامه حکومت اسلامی در عصر غیبت، منوط بر اجرای کامل دستورات الهی و دوری جستن از مصلحت اندیشی‌هایی است که احیاناً منجر به تعطیلی احکام گردد. بهجت برخلاف کسانی که معتقد به تعویق افتادن وظایف اجتماعی و سیاسی [[معصوم|معصوم(ع)]] تا ظهور [[امام زمان(ع)]] هستند معتقد به جریان زندگی سیاسی شیعیان در عصر غیبت است. از این رو، بر فرد یا گروهی از مؤمنان واجب است که به اقامه چنین وظایفی قیام کنند. استدلال او بر چنین مدعایی، بر این فرض استوار است که «به دلیل عقلی و نقلی باید دین اسلام تا قیام [[قیامت]] باقی باشد و هر کس، دین دیگری غیر از [[اسلام]] بجوید، هرگز از او پذیرفته نمی‌گردد».<ref>فراتی، عبدالوهاب، آیت الله بهجت و زندگی سیاسی در عصر غیبت، مجله علوم سیاسی، شماره ۴۵.</ref>
===آیت الله بهجت و انقلاب ۵۷ ایران===
براساس اسناد و مدارک موجود، گرچه اثری از بهجت در نهضت اسلامی مشاهده نمی‌شود، اما او همواره مؤید انقلاب و بر روحانیونی که به نهضت پیوسته‌اند تأثیر زیادی نهاده است. وی در اوایل دهه چهل بارها تأکید می‌کرد پهلوی دارد دین را از بین می‌برند. روزی شخصی به ایشان عرض کرد احتمال نمی‌دهید [[امام خمینی|آیت الله خمینی]] در مخالفت با شاه، تندی می‌کند؟ وی در جواب فرمود: شما احتمال نمیی دهید که خیلی کند می‌رود؟
محمد هادی فقهی می‌افزاید: زمانی که آیت الله خمینی را تبعید کردند، ایشان در درس گفتند کسانی نیستند بروند این سران را بکشند؟ علاوه بر این، روابط دوستانه‌ای که میان او و امام خمینی برقرار بود همواره او را خیرخواه انقلاب و دعاگوی آن فقید می‌ساخت.<ref>فراتی، عبدالوهاب، آیت الله بهجت و زندگی سیاسی در عصر غیبت، مجله علوم سیاسی، شماره ۴۵.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
کاربر ناشناس