تفسیر عیاشی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

== معرفی کتاب ==

تفسیر عَیّاشی، از تفسیرهای کهن امامی متعلق به عصر [[غیبت صغرا]] (۲۶۰ـ۳۲۹ق)است و همچون دیگر آثار [[امامیه]] در این دوره، جنبه [[روایت|روایی]] بر آن غالب است؛ با این حال، به دلیل توجه مؤلف به [[آیات الاحکام]]، ویژگی فقهی این تفسیر بیشتر از دیگر تفاسیر کهن امامیه، همچون [[تفسیر فرات کوفی]] و [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی]]، است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به عیّاشی، تفسیر، ج ۱، ص۱۹۲، ۲۳۸، ۲۴۸.</ref>

=== مفقود شدن بخشی از کتاب ===

بر اساس مطالبی که از این تفسیر در آثار دوره‌های بعدی آمده، احتمالاً در اصل شامل تمامی قرآن بوده است؛ اما آنچه اکنون در دسترس است از ابتدای [[سوره حمد]] تا آخر [[سوره کهف]] را دربردارد. این تفسیر در اصل دو جلد بوده است که نزد دانشمندان و عالمان تفسیر بوده و از آن روایت می‌کرده‌اند. [[حاکم حسکانی]] در [[شواهد التنزیل]] حدود ۳۰ روایت از آن نقل کرده است.<ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، احادیث ۲۷، ۱۴۴، ۱۴۵، ۱۸۵، ۱۹۰، ۱۹۶ و...</ref> [[شیخ طبرسی]] هم از هر دو مجلد این تفسیر، حدود ۷۰ [[حدیث]] نقل می‌کند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۷ به بعد.</ref> [[علامه مجلسی]] هم می‌گوید: دو نسخه قدیمی از این تفسیر را دیده‌ایم.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۸.</ref>

بسیاری از بزرگان شیعه نظیر [[سید هاشم بحرانی]] در تفسیر [[البرهان فی تفسیر القرآن|البرهان]]، [[مجلسی دوم|مجلسی]] در [[بحارالانوار]] و [[فیض کاشانی]] در [[تفسیر صافی]]، از این تفسیر بسیار نقل کرده‌اند. [[علامه طباطبایی]]، مقدمه‌ای بر این کتاب نگاشته و اهمیت و جایگاه این تفسیر را بیان کرده است.<ref>عیاشی، مقدمه تفسیر عیاشی، ص۳ - ۵.</ref>

== ویژگی‌های تفسیر ==

== پانویس ==

== منابع ==