پرش به محتوا

هدایت تشریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۳
imported>H.S
imported>H.S
خط ۴۶: خط ۴۶:
۱. [[هدایت تکوینی]] فراگیر بوده و همه عالم آفرینش را پوشش می‏‌دهد، در حالی که هدایت تشریعی مختصّ موجودات مختار و با اراده‏‌ای است که قدرت گزینش داشته باشند.   
۱. [[هدایت تکوینی]] فراگیر بوده و همه عالم آفرینش را پوشش می‏‌دهد، در حالی که هدایت تشریعی مختصّ موجودات مختار و با اراده‏‌ای است که قدرت گزینش داشته باشند.   


۲. هدایت تکوینی چون فعل مستقیم خداست، تخلف‌ناپذیر و قطعی است؛ بدین رو در مقابل هدایت تکوینی عام ضلالت صدق نمی‏‌کند؛ زیرا خدا در آفرینش و تدبیر و ربوبیّت هرگز خطا نکرده و کسی را به انحراف نمی‌برد، اما در هدایت تشریعی اختیار و اراده انسان هم دخالت دارد و بدون گزینش و انتخاب او تحقق پیدا نمی‏‌کند؛ بنابراین، قطعی نبوده و ممکن است به مرحله اجرا و تحقق نرسد. در مقابل آن ضلالت و گمراهی وجود دارد، و آن در جایی است که انسان به اراده خود، به غیر قانون و برنامه الهی تمسّک جوید.  
۲. هدایت تکوینی چون فعل مستقیم خداست، تخلف‌ناپذیر و قطعی است؛ بدین رو در مقابل هدایت تکوینیِ عام، ضلالت صدق نمی‏‌کند؛ زیرا خدا در آفرینش و تدبیر و ربوبیّت هرگز خطا نکرده و کسی را به انحراف نمی‌برد، اما در هدایت تشریعی اختیار و اراده انسان هم دخالت دارد و بدون گزینش و انتخاب او تحقق پیدا نمی‏‌کند؛ بنابراین، قطعی نبوده و ممکن است به مرحله اجرا و تحقق نرسد؛ همچنین در مقابل آن ضلالت و گمراهی وجود دارد و آن در جایی است که انسان به اراده خود، به غیر قانون و برنامه الهی تمسّک جوید.  


۳. هدایت تکوینی را خدا با آفرینش و خلق موجودات و خصوصیّاتی که در خلقت آن‏‌ها قرار داده انجام می‏‌دهد، امّا هدایت تشریعی از طریق [[وحی]] و فرستادن کتاب‏‌های آسمانی و بعثت [[انبیا]] اعمال گشته و تحقّق می‌‏یابد و مهم‌ترین فلسفه بعثت انبیا و شرایع وحیانی ابلاغ [[هدایت تشریعی]] خدا به انسان است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۲۶، ص۴۰۰.</ref>
۳. هدایت تکوینی را خدا با آفرینش و خلق موجودات و خصوصیّاتی که در خلقت آن‏‌ها قرار داده انجام می‏‌دهد، امّا هدایت تشریعی از طریق [[وحی]] و فرستادن کتاب‏‌های آسمانی و بعثت [[انبیا]] اعمال گشته و تحقّق می‌‏یابد. مهم‌ترین فلسفه بعثت انبیا و شرایع وحیانی ابلاغ [[هدایت تشریعی]] خدا به انسان است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۲۶، ص۴۰۰.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
کاربر ناشناس