کاربر ناشناس
معاویة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←خوارج
imported>Bashiri جز (←جعل حدیث) |
imported>Bashiri جز (←خوارج) |
||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
==رخدادهای سیاسی داخلی دوران معاویه== | ==رخدادهای سیاسی داخلی دوران معاویه== | ||
===خوارج=== | ===خوارج=== | ||
در | در دوران حکومت معاویه، با وجود شدت عمل و خشونت استانداران نسبت به [[خوارج]]، آنان همواره موجب ناآرامی بودند. معاویه بیش از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، از خوارج نفرت داشت. آنان معاویه را منحرف از مسیر اسلام می‌دانستند. اعمال آنان خلیفه اموی را پریشان کرد و مخالف راه‌های مسالمت آمیز بودند و از این رو معاویه با خشونت به آنان پاسخ داد.{{مدرک}} | ||
::خوارج همزمان با انتقال مرکز خلافت از کوفه به دمشق، موضع متعادل‌تر و سازگارتری اتخاذ کردند که این موضع در انتقال مرکز فعالیت حروریه از کوفه به بصره، سستی و انشعاب در جنبش آنان، پیش از پا گرفتن آن و تبدیل شدن به حزب عقیدتی نمودار شد. فرق ناهمگون عقیدتی خوارج اثر منفی بر نیروی نظامی ایشان گذاشت و برای حکومت اموی فرصتی شد تا بر آنان چیره شود. جنگ نهروان نخستین و آخرین جنگی بود که خوارج در آن، تحت سرپرستی واحد و در برابر دشمنی واحد جمع شدند و پس از آن متفرق بودند.{{سخ}}خوارج کوفه به رهبری فروة بن نوفل اشجعی با صلح امام حسن و معاویه مخالفت کردند و بر معاویه که هنوز در کوفه بود، شوریدند و در [[نخیله]] اردو زدند. درگیری‌های میان آنان و نیروهای نظامی معاویه رخ داد.{{مدرک}}<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۹،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref> | ::خوارج همزمان با انتقال مرکز خلافت از کوفه به دمشق، موضع متعادل‌تر و سازگارتری اتخاذ کردند که این موضع در انتقال مرکز فعالیت حروریه از کوفه به بصره، سستی و انشعاب در جنبش آنان، پیش از پا گرفتن آن و تبدیل شدن به حزب عقیدتی نمودار شد. فرق ناهمگون عقیدتی خوارج اثر منفی بر نیروی نظامی ایشان گذاشت و برای حکومت اموی فرصتی شد تا بر آنان چیره شود. جنگ نهروان نخستین و آخرین جنگی بود که خوارج در آن، تحت سرپرستی واحد و در برابر دشمنی واحد جمع شدند و پس از آن متفرق بودند.{{سخ}}خوارج کوفه به رهبری فروة بن نوفل اشجعی با [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن(ع)]] و معاویه مخالفت کردند و بر معاویه که هنوز در [[کوفه]] بود، شوریدند و در [[نخیله]] اردو زدند. درگیری‌های میان آنان و نیروهای نظامی معاویه رخ داد.{{مدرک}}<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۹،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref> | ||
::در سال ۴۳، مستورد بن علقمه بزرگ‌ترین شورش خوارج علیه معاویه را رهبری کرد. مغیره بن شعبه استاندار کوفه در مذار آنان را سرکوب کرد. پراکندگی قبایل خوارج و مردم کوفه، نیرومندی حکومت مرکزی و سیاست سختی که در برابر ایشان در عراق اتخاذ کرد و گرایش کوفیان به تشیع آل امام علی در سرکوب خوارج به کمک مغیره آمد. اگرچه خوارج تلاش داشتند که کوفیان را با خود متحد کنند، اما کوفیان جنگ با آنان را به علت منافع سیاسی ترجیح دادند.{{سخ}} | ::در سال ۴۳، مستورد بن علقمه بزرگ‌ترین شورش خوارج علیه معاویه را رهبری کرد. [[مغیرة بن شعبة|مغیره بن شعبه]] استاندار کوفه در مذار آنان را سرکوب کرد. پراکندگی قبایل خوارج و مردم کوفه، نیرومندی حکومت مرکزی و سیاست سختی که در برابر ایشان در عراق اتخاذ کرد و گرایش کوفیان به تشیع آل امام علی(ع) در سرکوب خوارج به کمک مغیره آمد. اگرچه خوارج تلاش داشتند که کوفیان را با خود متحد کنند، اما کوفیان جنگ با آنان را به علت منافع سیاسی ترجیح دادند.{{سخ}} | ||
خوارج کوفه چند سال در آرامش بودند، تا این که در سال ۵۸ حیان بن ظبیان سلمی شورش کرد. در سال بعد با کشته شدن همگی آنان در جنگی در بانقیا، این شورش پایان یافت.{{مدرک}}<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۱۰۸،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref> | خوارج کوفه چند سال در آرامش بودند، تا این که در سال ۵۸ حیان بن ظبیان سلمی شورش کرد. در سال بعد با کشته شدن همگی آنان در جنگی در بانقیا، این شورش پایان یافت.{{مدرک}}<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۱۰۸،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref> | ||
::خوارج بصره نیز مانند خوارج کوفه گاهی شورش می‌کردند. در سال ۴۱ به رهبری سهم بن غالب و خطیم باهلی شورش کردند. ابن عامر استاندار اموی آن‌ها را سرکوب کردند. ابن عامر به دلیل مدارا و نرمش با خوارج از سوی معاویه برکنار شد. در سال ۴۵ زیاد بن ابیه استاندار بصره شد و سیاست سختگیرانه‌ای در برابر خوارج اتخاذ کرد<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۱۶،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref>. پس از مرگ زیاد در سال ۵۳، فعالیت خوارج بصره از سر گرفته شد. عبیدالله بن زیاد در سال ۵۵ استاندار بصره شد و به تعقیب و زندانی و تبعید و قتل آنان پرداخت.{{مدرک}} | ::خوارج بصره نیز مانند خوارج کوفه گاهی شورش می‌کردند. در سال ۴۱ به رهبری سهم بن غالب و خطیم باهلی شورش کردند. ابن عامر استاندار اموی آن‌ها را سرکوب کردند. ابن عامر به دلیل مدارا و نرمش با خوارج از سوی معاویه برکنار شد. در سال ۴۵ [[زیاد بن ابیه]] استاندار بصره شد و سیاست سختگیرانه‌ای در برابر خوارج اتخاذ کرد<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۱۶،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref>. پس از مرگ زیاد در سال ۵۳، فعالیت خوارج بصره از سر گرفته شد. [[عبیدالله بن زیاد]] در سال ۵۵ استاندار بصره شد و به تعقیب و زندانی و تبعید و قتل آنان پرداخت.{{مدرک}} | ||
* '''اوضاع سیاسی خارج از عراق''': اوضاع سیاسی خارج از عراق برای معاویه مشکل عمده‌ای به وجود نیاورد و استانداران بدون اعتراض حکومت می‌کردند. عمرو بن عاص در | * '''اوضاع سیاسی خارج از عراق''': اوضاع سیاسی خارج از عراق برای معاویه مشکل عمده‌ای به وجود نیاورد و استانداران بدون اعتراض حکومت می‌کردند. [[عمرو بن عاص]] در [[مصر]]، دو سال حکومت کرد و در سال ۶۳ مرد و پسرش عبدالله به مدت دو سال جانشین او شد. سپس عتبة بن ابی سفیان برادر معاویه و پس از او معاویة بن حدیج حاکم مصر شد.{{مدرک}} | ||
::در حجاز، شخصیت‌های اسلامی مانند امام | ::در حجاز، شخصیت‌های اسلامی مانند [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]]، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، [[عبدالله بن زبیر]] و... بودند. از آن رو معاویه منطقه یاد شده را مستقیماً زیر نظر گرفت و استانداری از خاندان اموی برای آنجا تعیین کرد تا مجری سیاستی باشند که وی ترسیم می‌کند. مدینه در دست [[مروان بن حکم]] و سعید بن عاص اداره می‌شد. علاوه بر آن، فعالیت‌های مختلف غیرسیاسی، نظیر شعر، موسیقی، آواز و علوم دینی را تشویق می‌کرد. این مسأله [[مکه]] و [[مدینه]] را به یکی از مهم‌ترین مراکز زندگی اجتماعی در آن زمان تبدیل کرد.{{مدرک}} | ||
=== شیعه === | === شیعه === | ||