تسبیح (سبحه): تفاوت میان نسخه‌ها

به نظر گلدسیهر تسبیح از بوداییان هند به [[اسلام]] راه پیدا کرده است.<ref> نکEI2, IX/741؛ نیز نک: ERE, X/852k</ref> برخی نیز [[مسیحیان]] (نسطوریان شرق) را عامل راهیابی تسبیح به جهان اسلام دانسته‌اند.<ref>علایی، ص۲۹</ref>

شمارش دعا و ذکر با تسبیح میان مسلمانان، جز [[وهابیان]] مرسوم است. وهابیان کاربرد تسبیح را برای شمارش دفعات ذکر ادعیه، [[بدعت]] در [[دین]] می‌دانند و از انگشتان دست به جای آن کمک می‌گیرند.<ref>نک EI2، IX/741</ref>

[[شیعیان]] معتقدند [[حضرت زهرا]](ع) از نخستین کسانی بود که از تسبیح استفاده می‌کرد و برای تسبیحات پس از [[نماز]] ([[تسبیحات حضرت زهرا (س)]]) رشته‌ای نخ پشمی که ۳۴ گره داشت، به کار می‌برد و بعدها از خاک مزار [[حمزه]] عموی پیامبر(ص) تسبیحی گلین ساخت. شیعیان نیز به پیروی از حضرت زهرا(ع) برای [[تبرک]]، از [[تربت]] [[کربلا]]، مقتل [[حسین بن علی]](ع)، تسبیح می‌سازند که به «‌تسبیح تربت‌» یا «‌تسبیح کربلایی‌» معروف است.<ref> مجلسی، ج۸۲، ص۳۳۳، ۳۴۱؛ بهار عجم، ج۱، ص۲۴۵؛ علایی، ص۲۹-۳۰؛ خاقانی، ص۳۶۰</ref>