تسبیح (سبحه): تفاوت میان نسخه‌ها

دربارۀ استفـاده از تسبیح در میـان [[اهل سنت| اهل تسنن]] [[روایات]] مختلفی وجود دارد: برخی کتب [[حدیث]] اهل سنت همراه داشتن تسبیح را بـه مسلمانان توصیـه می‌کند و به تسبیح گـرداندن [[پیامبر(ص)]] نیز اشاره دارد<ref> نسایی، ج۳، ص۷۴؛ ابوداوود، ج۵، ص۳۰۹؛ سیوطی، ج۲، ص۱۳۹-۱۴۵؛ EI2، ۳</ref> اما در برخی روایات اهل سنت از  پیامبر(ص) کاربرد تسبیح برای شمارش اذکار و اوراد نکوهش شده است.<ref> ترمذی، ج۵، ص۵۲۱؛ ابوداوود، ج۲، ص۱۷۰</ref>

[[شیعیان]] معتقدند [[حضرت زهرا]](ع) از نخستین کسانی بود که از تسبیح استفاده می‌کرد و برای گفتن تسبیحات پس از [[نماز]] ([[تسبیحات حضرت زهرا (س)]]) رشته‌ای نخ پشمی که ۳۴ گره داشت، به کار می‌برد. و بعدها از خاک مزار [[حمزه]] عموی پیامبر(ص) تسبیحی گلین ساخت. شیعیان نیز به پیروی از حضرت زهرا(ع) برای [[تبرک]]، از [[تربت]] [[کربلا]]، مقتل [[حسین بن علی]](ع)، تسبیح می‌سازند که به «‌تسبیح تربت‌» یا «‌تسبیح کربلایی‌» معروف است.<ref> مجلسی، ج۸۲، ص۳۳۳، ۳۴۱؛ بهار عجم، ج۱، ص۲۴۵؛ علایی، ص۲۹-۳۰؛ خاقانی، ص۳۶۰</ref>