یائسگی: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس منابع فقهی، هنگامی که زنان به سنی برسند که به طور طبیعی، حیض و حامله نشوند، به آنان «یائسه» می‌گویند. چنین حالتی نیز «یائسگی» نام دارد.<ref>محقق داماد، بررسی فقهی حقوق خانواده، نکاح و انحلال آن، ۱۳۸۴ش، ص۴۵۰.</ref> قرآن کریم در آیه ۶۰ [[سوره نور]]{{یادداشت|وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللاَّتي‏ لا يَرْجُونَ نِکاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُناحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجاتٍ بِزينَةٍ وَ أَنْ يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَهُنَّ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ؛ ترجمه: و زنان بازنشسته (از حیض و بارداری) که (طبعاً) طمع همسری (میل آمیزش جنسی) ندارند، بر آنها گناهی نیست در اینکه لباس‌های خود را بر زمین نهند در صورتی که نشان‌دهنده زیور و آرایش نباشند، و عفّت ورزیدن آنها برایشان بهتر است، و خداوند شنوا و داناست.}} و  آیه چهارم [[سوره طلاق]]{{یادداشت|وَ اللاَّئي‏ يَئِسْنَ مِنَ الْمَحيضِ مِنْ نِسائِکُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ؛ ترجمه: و از زنان شما آنان که از حیض (و فرزند، به ظاهر) نومیدند اگر باز شک (در تحقق سنّ یأسشان) دارید، عدّه (طلاق) آنان سه ماه است.}} به یائسگی زنان اشاره می‌کند. در کتاب‌های فقهی نیز احکام یائسگی، ذیل مسائل مربوط به [[حیض]] مطرح می‌شود.<ref>برای نمونه ر.ک شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۹، ص۴۷؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۹۴؛  توضیح المسائل مراجع تقلید، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۳۲۲؛ مغنیه، فقه الصادق، ۱۳۴۲ق، ج۶، ص۳۱.</ref>

درباره ملاک یائسگی زنان، نزد [[فقیهان|فقهای شیعه]] اختلاف نظر وجود دارد؛ بیشتر فقیهان از جمله [[صاحب جواهر]]،<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳، ص۱۶۰.</ref> [[صاحب عروه|طباطبایی یزدی]]، [[امام خمینی]] معتقدند زنان سیده در ۶۰ سالگی و زنان غیر سیده در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۹۴.</ref> برخی دیگر سن یائسگی را برای همه زنان (سیده و غیر سیده)، ۵۰ سال و عده‌ای آن را ۶۰ سال دانسته‌اند. برخی دیگر معتقدند زمان یائسگی، ۶۰ سالگی است ولی زنان باید بین ۵۰سال تا ۶۰ سال را [[احتیاط]] نمایند.<ref>خویی، احکام شرعی بانوان، ۱۳۹۱ق، ص۷۱.</ref>