اسدالله (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَسَدُالله''' به معنای شیر خدا، هنگامی که درباره انسان به کار رود کنایه از [[شجاعت]] است.

این لقب برای [[حمزه بن عبدالمطلب]]<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۶۹.</ref> و [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]]<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹.</ref> استفاده شده است.

همچنین [[پیامبر(ص)]]، امام علی (ع) را به اسدالله و اسد الرسول ملقب کرده است.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.</ref> در برخی از منابع، از امام علی به اسدالله الغالب (شیر خدایی که پیروز است) نیز یاد شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۲۶۸.</ref>  

[[شیعیان]] اسدالله الغالب را لقب امام علی می‌دانند. شیر خدا که ترجمه فارسی اسدالله است در ادبیات فارسی بازتاب یافته و در اشعار شاعران فارسی‌زبان همچون [[کسائی مروزی]]،<ref>[https://ganjoor.net/kesayee/divank/sh24/ کسایی مروزی، دیوان اشعار، مدح حضرت علی (ع).]</ref> سعدی<ref>[https://ganjoor.net/saadi/mavaez/ghasides/sh1/ سعدی، مواعظ، قصاید، قصیده ش۱.]</ref>، عطار نیشابوری، <ref>[https://ganjoor.net/attar/manteghotteyr/kholafa/sh4/ عطار نیشابوری، منطق الطیر فی فضائل الخلفا، فی فضیلة امرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب رضی‌الله عنه.]</ref> [[شهریار]] و دیگران به کار رفته است. از جمله:

{{پانویس 2}}