کاربر ناشناس
سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
اعراب
imported>Mohamadpur جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>M.r.seifi (اعراب) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوره||نام = عبس|کتابت = ۸۰|جزء = ۳۰|آیه = ۴۲|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۲۴|بعدی = [[سوره تکویر|تکویر]] |قبلی = [[سوره نازعات|نازعات]] |کلمه = ۱۳۳|حرف = ۵۵۳|تصویر=سوره عبس.jpg}} | {{سوره||نام = عبس|کتابت = ۸۰|جزء = ۳۰|آیه = ۴۲|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۲۴|بعدی = [[سوره تکویر|تکویر]] |قبلی = [[سوره نازعات|نازعات]] |کلمه = ۱۳۳|حرف = ۵۵۳|تصویر=سوره عبس.jpg}} | ||
'''سوره | '''سوره عَبَس''' هشتادمین [[سوره]] و از [[سوره‌های مکی|سوره‌های مَکّی]] [[قرآن]] که در [[جزء (قرآن)|جزء]] سی‌ام قرآن جای گرفته است. این سوره را «عَبَسَ» می‌نامند چون با کلمۀ عَبَسَ به معنای «چهره در هم كشيد» آغاز شده است. سوره عبس درباره ارزش و اهمیت قرآن، ناسپاسی انسان در برابر نعمت‌های پروردگارش و حوادث تکان‌دهنده [[قیامت]] و سرنوشت انسان‌ها در آن روز سخن می‌گوید. در آیات ابتدایی این سوره [[خدا|خداوند]] کسی را که با فرد نابینا با ترشرویی برخودر کرد توبیخ می‌کند. درباره اینکه فرد توبیخ‌شده، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] بوده یا دیگری، بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] اختلاف است. | ||
از [[آیه|آیات]] مشهور این سوره آیات ۳۴ تا ۳۷ است که صحنه [[محشر]] را توصیف می‌کند و می‌گوید انسان‌ها از نزدیکانشان (برادر، پدر، مادر، همسر و فرزند) فرار می‌کنند. در [[حدیث|روایات]] آمده است هر کس سوره عبس را [[تلاوت]] کند، در روز قیامت در حالی خواهد آمد كه شادمان و خندان است. | از [[آیه|آیات]] مشهور این سوره آیات ۳۴ تا ۳۷ است که صحنه [[محشر]] را توصیف می‌کند و می‌گوید انسان‌ها از نزدیکانشان (برادر، پدر، مادر، همسر و فرزند) فرار می‌کنند. در [[حدیث|روایات]] آمده است هر کس سوره عبس را [[تلاوت]] کند، در روز قیامت در حالی خواهد آمد كه شادمان و خندان است. | ||