کاربر ناشناس
سوره عبس: تفاوت میان نسخهها
←آن که ترشرویی کرد پیامبر بود یا دیگری: ویرایش نگارشی
imported>Salvand (←آن که ترشرویی کرد پیامبر بود یا دیگری: افزودن نقد شأن نزول اول) |
imported>Salvand (←آن که ترشرویی کرد پیامبر بود یا دیگری: ویرایش نگارشی) |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
۲. این آیات درباره مردی از بنیامیه نازل شده است که نزد پیامبر(ص) نشسته بود. در همان حال عبدالله بن اممکتوم وارد شد و هنگامی که آن مرد چشمش به عبدالله افتاد خود را جمع کرد. مثل اینکه میترسید آلوده شود و قیافه در هم کشید و صورت خود را برگرداند. پس خداوند در این آیات او را سرزنش کرد. این شأن نزول در حدیثی از امام صادق(ص) نقل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۱۲۳ـ۱۲۴.</ref> | ۲. این آیات درباره مردی از بنیامیه نازل شده است که نزد پیامبر(ص) نشسته بود. در همان حال عبدالله بن اممکتوم وارد شد و هنگامی که آن مرد چشمش به عبدالله افتاد خود را جمع کرد. مثل اینکه میترسید آلوده شود و قیافه در هم کشید و صورت خود را برگرداند. پس خداوند در این آیات او را سرزنش کرد. این شأن نزول در حدیثی از امام صادق(ص) نقل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۱۲۳ـ۱۲۴.</ref> | ||
برخی از عالمان شیعه از جمله سید مرتضی و علامه طباطبایی شأن نزول اول را نپذیرفتهاند. علامه طباطبایی مینویسد آیات این سوره دلالت روشنی ندارند که مراد از آن شخصِ عتابشده، پیامبر(ص) باشد، بلکه شواهدی وجود دارد که منظور، فرد دیگری است؛ مثل اینکه پیامبر(ص) حتی با کفار نیز عبوس نبود چه برسد با مؤمنان. ضمن آنکه خداوند در سوره قلم که پیش از سوره عبس نازل شده، اخلاق پیامبر(ص) را عظیم شمرده است.{{یادداشت|«وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ» (سوره قلم، آیه ۴).}} همچنین پیش از این در آیات بسیاری به پیامبر دستور داده بود در برابر مؤمنان متواضع باشد و اعتنایی به زرق و برق دنیا نکند.{{یادداشت|مثل «خویشاوندان نزديکت را انذار کن و بال و پر خود را براى مؤمنانی كه از تو پیروى میکنند بگستر» (سوره شعراء، آيه ۲۷) «هرگز چشم خود را به نعمتهایی كه به گروههایی از آنها (كفار) دادیم، میفكن و به خاطر آنچه آنها دارند غمگین مباش و بال و پر خود را براى مؤمنان فرود آر» (سوره حجر، آيه ۸۸)}} فارغ از همه اینها چنین عملی (ترشرویی به فقرا) | برخی از عالمان شیعه از جمله سید مرتضی و علامه طباطبایی شأن نزول اول را نپذیرفتهاند. علامه طباطبایی مینویسد آیات این سوره دلالت روشنی ندارند که مراد از آن شخصِ عتابشده، پیامبر(ص) باشد، بلکه شواهدی وجود دارد که منظور، فرد دیگری است؛ مثل اینکه پیامبر(ص) حتی با کفار نیز عبوس نبود چه برسد با مؤمنان. ضمن آنکه خداوند در سوره قلم که پیش از سوره عبس نازل شده، اخلاق پیامبر(ص) را عظیم شمرده است.{{یادداشت|«وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ» (سوره قلم، آیه ۴).}} همچنین پیش از این در آیات بسیاری به پیامبر دستور داده بود در برابر مؤمنان متواضع باشد و اعتنایی به زرق و برق دنیا نکند.{{یادداشت|مثل «خویشاوندان نزديکت را انذار کن و بال و پر خود را براى مؤمنانی كه از تو پیروى میکنند بگستر» (سوره شعراء، آيه ۲۷) «هرگز چشم خود را به نعمتهایی كه به گروههایی از آنها (كفار) دادیم، میفكن و به خاطر آنچه آنها دارند غمگین مباش و بال و پر خود را براى مؤمنان فرود آر» (سوره حجر، آيه ۸۸)}} فارغ از همه اینها چنین عملی (ترشرویی به فقرا) از نظر عقلی قبیح است و ممکن نیست از پیامبر سر بزند.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ج۲۰، ص۳۳۱ـ۳۳۲.</ref> | ||
==آیات مشهور== | ==آیات مشهور== |