سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره یازدهمین از [[سوره‌های أقسام]] است که با دو قسم آغاز می‌شود.

==معرفی سوره==

این سوره را به این مناسبت «‌قیامت‌» می‌نامند که با سوگند خداوند به روز [[قیامت]] آغاز می‌گردد؛ {{متن قرآن|لَا أُقْسِمُ بِیوْمِ الْقِیامَةِ ﴿۱﴾|سوره=۷۵|آیه=۱}} به همین جهت نام دیگر این سوره «‌لااُقسِم‌» است.

تعداد آیات این سوره به نظر قاریان [[کوفه]] ۴۰ و به نظر دیگر قاریان ۳۹ آیه است که نظریه اول مشهور است. تعداد کلمات آن ۱۶۴ و تعداد حروف‌اش ۶۷۶ حرف است.

به ترتیب مصحف، هفتاد و پنجمین و به ترتیب نزول، سی ویکمین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] است.از نظر حجم از [[مفصلات|سوره‌های مفصلات]] است که در آغاز حزب چهارم جزء ۲۹ قرار دارد.

این سوره یازدهمین سوره از [[سوره‌های أقسام]] است که با دو قسم آغاز می‌شود؛ (قسم به روز قیامت در آیه ۱ و قسم به [[نفس ملامت گر]] در آیه ۲).

سوره قیامت، حتمیت وقوع [[معاد]] و اوضاع و احوال روز قیامت را بیان می‌کند و انسان‌ها را در جهان آخرت در دو گروه توصیف می‌کند: گروهی تازه رو و نورانی، و گروهی با قیافه‌های غمگین و ترش رو و یادآور می‌شود که آدمی دنیای نقد را می‌گیرد و [[آخرت]] را فراموش می‌کند و آن روز حسرت می‌خورد؛ و به این نکته اشاره می‌کند که انسان بر نفس خود بصیر و بر کردارش داناست اگرچه عذر بتراشد و انکار پیشه کند. در پایان به منکران می‌گوید خدایی که انسان را از نیستی صرف، به شکل نطفه و سپس خونِ بسته، آفرید آیا توانا نیست که مردگان را زنده کند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۹-۱۲۶۰</ref>

{{سوره قیامت}}

==پیوند به بیرون==

==پانویس==

{{پانویس2}}