سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوره قیامت}}

{{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر= سوره قیامه| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ﴿١﴾ وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾ أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿٣﴾ بَلَىٰ قَادِرِ‌ينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ ﴿٤﴾ بَلْ يُرِ‌يدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ‌ أَمَامَهُ ﴿٥﴾ يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ﴿٦﴾ فَإِذَا بَرِ‌قَ الْبَصَرُ‌ ﴿٧﴾ وَخَسَفَ الْقَمَرُ‌ ﴿٨﴾ وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ‌ ﴿٩﴾ يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ‌ ﴿١٠﴾ كَلَّا لَا وَزَرَ‌ ﴿١١﴾ إِلَىٰ رَ‌بِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ‌ ﴿١٢﴾ يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ‌ ﴿١٣﴾ بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَ‌ةٌ ﴿١٤﴾ وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَ‌هُ ﴿١٥﴾ لَا تُحَرِّ‌كْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿١٦﴾ إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْ‌آنَهُ ﴿١٧﴾ فَإِذَا قَرَ‌أْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْ‌آنَهُ ﴿١٨﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿١٩﴾ كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿٢٠﴾ وَتَذَرُ‌ونَ الْآخِرَ‌ةَ ﴿٢١﴾ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَ‌ةٌ ﴿٢٢﴾ إِلَىٰ رَ‌بِّهَا نَاظِرَ‌ةٌ ﴿٢٣﴾ وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَ‌ةٌ ﴿٢٤﴾ تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَ‌ةٌ ﴿٢٥﴾ كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَ‌اقِيَ ﴿٢٦﴾ وَقِيلَ مَنْ ۜ رَ‌اقٍ ﴿٢٧﴾ وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَ‌اقُ ﴿٢٨﴾ وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿٢٩﴾ إِلَىٰ رَ‌بِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿٣٠﴾ فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ﴿٣١﴾ وَلَـٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿٣٢﴾ ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ ﴿٣٣﴾ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ﴿٣٤﴾ ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ﴿٣٥﴾ أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَ‌كَ سُدًى ﴿٣٦﴾ أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ ﴿٣٧﴾ ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٣٨﴾ فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ‌ وَالْأُنثَىٰ ﴿٣٩﴾ أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ‌ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ﴿٤٠﴾

|به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}} سوگند به روز قيامت، (۱) و سوگند به (نفس لوّامه و) وجدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حقّ است)! (۲) آيا انسان مى‌پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟! (۳) آرى قادريم كه (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتّب كنيم! (۴) (انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مى‌خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند! (۵) (از اين‌رو) مى‌پرسد: «قيامت كى خواهد بود»! (۶) (بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدّت وحشت به گردش در آيد، (۷) و ماه بى‌نور گردد، (۸) و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند، (۹) آن روز انسان مى‌گويد: «راه فرار كجاست؟!» (۱۰) هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد! (۱۱) آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است؛ (۱۲) و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‌كنند! (۱۳) بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (۱۴) هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد! (۱۵) زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [قرآن‌] حركت مده، (۱۶) چرا كه جمع‌كردن و خواندن آن بر عهده ماست! (۱۷) پس هر گاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن! (۱۸) سپس بيان (و توضيح) آن (نيز) بر عهده ماست! (۱۹) چنين نيست كه شما مى‌پنداريد (و دلايل معاد را كافى نمى‌دانيد)؛ بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد (و هوسرانى بى‌قيد و شرط را)! (۲۰) و آخرت را رها مى‌كنيد! (۲۱) (آرى) در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است، (۲۲) و به پروردگارش مى‌نگرد! (۲۳) و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است، (۲۴) زيرا مى‌داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى‌شكند! (۲۵) چنين نيست (كه انسان مى‌پندارد! او ايمان نمى‌آورد) تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد، (۲۶) و گفته شود: «آيا كسى هست كه(اين بيمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (۲۷) و به جدائى از دنيا يقين پيدا كند، (۲۸) و ساق پاها (از سختى جان دادن) به هم بپيچد! (۲۹) (آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (۳۰) (در آن روز گفته مى‌شود:) او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند، (۳۱) بلكه تكذيب كرد و روى‌گردان شد، (۳۲) سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى كه متكبّرانه قدم برمى‌داشت! (۳۳) (با اين اعمال) عذاب الهى براى تو شايسته‌تر است، شايسته‌تر! (۳۴) سپس عذاب الهى براى تو شايسته‌تر است، شايسته‌تر! (۳۵) آيا انسان گمان مى‌كند بى‌هدف رها مى‌شود؟! (۳۶) آيا او نطفه‌اى از منى كه در رحم ريخته مى‌شود نبود؟! (۳۷) سپس بصورت خون‌بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت، (۳۸) و از او دو زوج مرد و زن آفريد! (۳۹) آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! (۴۰)}}