سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره قیامت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۵۶

۱۱۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۰ آوریل ۲۰۱۴

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Mahboobi

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{سوره||نام =  قیامه|کتابت = 75|جزء = 29|آیه = 40|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = 31|بعدی =  [[سوره انسان|انسان]] |قبلی =  [[سوره مدثر|مدثر]] |کلمه = 164|حرف =676}}
-'''سوره قیامت''' را به این مناسبت «قیامت» می‌نامند که با سوگند خداوند به روز [[قیامت]] آغاز می‌گردد. از نظر حجم از [[سوره‌های مفصلات]] است.
+'''سوره قیامت''' را به این مناسبت «قیامت» می‌نامند که با سوگند خداوند به روز [[قیامت]] آغاز می‌گردد. یازدهمین سوره از [[سوره‌های أقسام]] است که با دو قسم آغاز می‌شود و از نظر حجم از [[سوره‌های مفصلات]] است.
 ==نام‌ها==
 این سوره را به این مناسبت «قیامت» می‌نامند که با سوگند خداوند به روز [[قیامت]] آغاز می‌گردد؛ (لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ). به همین جهت نام دیگر این سوره «لااُقسِم» است.
 ==مشخصات==
 یازدهمین سوره از [[سوره‌های أقسام]] است که با دو قسم آغاز می‌شود؛ (قسم به روز قیامت در آیه 1 و قسم به [[نفس ملامت‌گر]] در آیه 2). تعداد آیات آن به نظر قاریان [[کوفه]] 40 و به نظر دیگر قاریان 39 آیه است که نظریه اول مشهور است. تعداد کلمات آن 164 و تعداد حروف‌اش 676 حرف است. به ترتیب مصحف، هفتاد و پنجمین و به ترتیب نزول، سی‌ویکمین سوره [[قرآن]] و [[مکی و مدنی|مکی]] است.از نظر حجم از [[سوره‌های مفصلات]] است که در آغاز حزب چهارم جزء 29 قرار دارد.
 ==مفاهیم==
 سوره قیامت، حتمیّت وقوع [[معاد]] و اوضاع و احوال روز قیامت را بیان می‌کند و انسان‌ها را در جهان آخرت در دو گروه توصیف می‌کند: گروهی تازه‌رو و نورانی، و گروهی با قیافه‌های غمگین و ترش‌رو و یادآور می‌شود که آدمی دنیای نقد را می‌گیرد و [[آخرت]] را فراموش می‌کند و آن روز حسرت می‌خورد؛ و به این نکته اشاره می‌کند که انسان بر نفس خود بصیر و بر کردارش داناست اگرچه عذر بتراشد و انکار پیشه کند. در پایان به منکران می‌گوید خدایی که انسان را از نیستی صرف، به شکل نطفه و سپس خونِ بسته، آفرید آیا توانا نیست که مردگان را زنده کند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج2، ص 1259-1260</ref>