عبدالله بن حسن مثنی: تفاوت میان نسخه‌ها

*'''[[عیسی بن عبدالله بن حسن مثنی|عیسی]]''':<ref> أنساب‌الأشراف،ج۳، ص:۷۵(چاپزکار،ج۳، ص:۳۰۵)</ref>

عبدالله در نوجوانی در جلسات درس [[امام سجاد(ع)]] شرکت می‌کرد. از خود او نقل شده است: مادرم [[فاطمه دختر امام حسین(ع)]] همواره مرا به حضور در جلسات دایی‌ام علی بن حسین سفارش می‌کرد و در هر جلسه، بر علم و ترس من از خدا افزوده می‌شد.<ref>اربلی، کشف لغمه، ج۲، ص۸۴؛ قرشی، حیاة الامام زین العابدین، ج۲، ص۲۶۴؛ به نقل از اعیان الشیعه</ref>

از گزارش‌های تاریخی چنین برمی‌آید که عبدالله، در دوران زندگی [[زید بن علی]] به روش او (قیام) تمایل نداشته و حتی او را پیش از [[قیام زید بن علی|قیام]] در [[کوفه]]، از فریفته شدن به وعده‌های کوفیان برحذر داشته است.<ref>صابری، تاریخ فرق اسلامی، ج۲، ص۷۰؛ به نقل از ابن اثیر، الکامل، ج۵، ص۱۴۳</ref> همچنین نقل شده است که او بر سر صدقات [[امیرالمؤمنین]](ع) با زید اختلاف داشت.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۱۹۹</ref>

ولی پس از شهادت زید، عبدالله به اندیشه‌های او تمایل یافت و پسران خویش را آماده قیام کرد.<ref>صابری، تاریخ فرق اسلامی، ج۲، ص۷۰</ref>

[[رسول جعفریان]] معتقد است: اختلاف میان فرزندان [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] از آنجا پدید آمد که عبدالله بن حسن بن حسن، فرزندش [[نفس زکیه|محمد]] را به عنوان [[قائم آل محمد]] معرفی کرد.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص۳۷۱</ref>

در سال ۱۴۰ق منصور به حج رفت و عبدالله و برادرش حسن نزد او رفتند. منصور با اصرار از او خواست پسرش را نزد وی آورد. عبدالله گفت: اگر او زیر پای من بود نیز پای خود را از روی او بر نمی‌داشتم. منصور دستور داد او را به همراه برخی دیگر از آل حسن زندانی کنند. او سه سال در حبس ماند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۱۹۲-۱۹۳؛ تاریخ طبری، ج۷، ص۵۲۴</ref> در برخی منابع آمده است زندان به گونه‌ای بود که تشخیص روز و شب برای آنان امکان نداشت و اوقات نماز را با خواندن قرآن و تخمین ساعت آن تشخیص می‌دادند.<ref> ادب الطف، شبر،ج۱، ص:۱۶۷</ref> در سال ۱۴۰ق منصور دستور داد آنها را به ربذه و سپس به زندانی در نزدیکی [[کوفه]] منتقل کردند.

وی در سال [[سال ۱۴۵ هجری قمری|۱۴۵ق]]. در سن هفتاد و پنج سالگی در زندان هاشمیه در [[کوفه]]<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۱۷۱.</ref> و به روایتی نیز در [[بغداد]]<ref>صابری، تاریخ فرق اسلامی، ج۲، ص۷۰؛ به نقل از تاریخ بغداد، ج۹، ص۴۳۱-۴۳۳ و تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۶۰</ref> به قتل رسید. سبط بن جوزی روز قتل او را [[عید قربان]] دانسته است.<ref>سبط بن الجوزي، تذكرة الخواص، ص۲۰۷</ref> گفته‌اند او و چند نفر دیگر از آل حسن در زندان به شیوه‌های گوناگون کشته شدند و عبدالله در اثر خراب کردن سقف بر سرش کشته شد.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref>

*اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه فی معرفه الائمه، نجف، مکتبه الحیدریه، ۱۴۲۷ ق.

*قرشی، باقر شریف، حیاة الامام زین العابدین، بیروت، دارالاضواء، ۱۹۸۸م/۱۴۰۸ق