Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۸۷
ویرایش
نشوز: تفاوت میان نسخه‌ها
←احکام فقهی
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
به محض احراز نشانه‌ها و تحقق نشوز هر کدام از زوجین، بنا به نظر فقها احکام زیر ثابت می‌شود: | به محض احراز نشانه‌ها و تحقق نشوز هر کدام از زوجین، بنا به نظر فقها احکام زیر ثابت می‌شود: | ||
*در صورت ناشزه بودن زن، وجوب پرداخت نفقه از عهده شوهر ساقط می‌شود.<ref>فاضل هندی، کشف‌اللثام، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۷، ص۵۲۴.</ref> [[محمد بن حسن اصفهانی|فاضل هندی]] در کتاب [[کشف اللثام]] ناشزه بودن زن را یکی از مسقطات نفقه برشمرده است.<ref>فاضل هندی، کشف‌اللثام، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۷، ص۵۷۶.</ref> مدرک این حکم روایاتی است که از [[امامان|معصومین (ع)]] وارد شده است.<ref>حرعاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۲۴ق، ج۲۱، ص۵۱۷.</ref> | *در صورت ناشزه بودن زن، وجوب پرداخت نفقه از عهده شوهر ساقط می‌شود.<ref>فاضل هندی، کشف‌اللثام، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۷، ص۵۲۴.</ref> [[محمد بن حسن اصفهانی|فاضل هندی]] در کتاب [[کشف اللثام]] ناشزه بودن زن را یکی از مسقطات نفقه برشمرده است.<ref>فاضل هندی، کشف‌اللثام، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۷، ص۵۷۶.</ref> مدرک این حکم روایاتی است که از [[امامان|معصومین (ع)]] وارد شده است.<ref>حرعاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۲۴ق، ج۲۱، ص۵۱۷.</ref> | ||
*فقها با استناد به [[آیه الرجال قوامون علی النساء|آیه ۳۴ سوره نساء]]{{یادداشت|«وَاللاّتِي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ، فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلاً؛ زنانی که از نافرمانی آنان بیم دارید پندشان دهید و در بستر از آنان دوری کنید و آنان را تنبیه کنید پس اگر از شما اطاعت کردند برای آزار آنان هیچ راهی مجویید.» آیه ۳۴، سوره نساء.}} بر این باورند که در صورت ناشزه بودن زن، شوهر باید ابتدا او را نصیحت کند و اگر سودمند واقع نشد، در بستر به او پشت کند و یا بسترش را از او جدا کند و اگر همچنان فایده‌ای نبخشید او را آرام تنبیه کند.<ref>محقق اردبیلی، زبدة‌البیان، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ص۵۳۷.</ref> | *فقها با استناد به [[آیه الرجال قوامون علی النساء|آیه ۳۴ سوره نساء]]{{یادداشت|«وَاللاّتِي تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ، فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلاً؛ زنانی که از نافرمانی آنان بیم دارید پندشان دهید و در بستر از آنان دوری کنید و آنان را تنبیه کنید پس اگر از شما اطاعت کردند برای آزار آنان هیچ راهی مجویید.» آیه ۳۴، سوره نساء.}} بر این باورند که در صورت ناشزه بودن زن، شوهر باید ابتدا او را نصیحت کند و اگر سودمند واقع نشد، در بستر به او پشت کند و یا بسترش را از او جدا کند و اگر همچنان فایده‌ای نبخشید او را آرام تنبیه کند.<ref>محقق اردبیلی، زبدة‌البیان، المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، ص۵۳۷.</ref> این مسأله دارای فروعات زیر است: | ||
#نصیحت یا موعظه کردن زن ناشزه به این است که شوهرش او را به رعایت [[تقوا|تقوای الهی]] توصیه کرده و احکام و حقوقی که خدا بر عهده او گذاشته و در کلام [[پیامبر (ص)]] و امامان معصوم (ع) وارد شده را یادآوری کند و او را از عقاب و عذاب الهی بترساند.<ref>شهیدثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳۵۶.</ref> | |||
#فقها با استناد به روایت معصومین (ع)<ref>حرعاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۲۴ق، ج۲۱، ص۵۱۷.</ref> بر این نظرند که تنبیه بدنی بايد ملايم و خفيف باشد؛ به طورى كه موجب شكستگى، جراحت و كبودى بدن نشود.<ref>مکارم شیرازی، احکام خانواده، ۱۳۸۹ش، ص۲۱۹.</ref> | |||
#طبق نظر برخی فقها در صورت ظهور نشانه‌های نشوز در زن، شوهر باید او را موعظه و نصیحت کند و در صورت تحقق نشوز، بسترش را جدا کند و اگر بعد از تحقق نشوز، زن بر نشوز خود اصرار و پافشاری کند در این مرحله مرد می‌تواند او را تنبیه بدنی کند.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۳.</ref> | |||
*اگر نشوز از طرف مرد باشد به این معنا که حقوق واجب زن مانند: حق پرداخت نفقه و حق قسم و...را رعایت نکند، زن بایستی شوهرش را موعظه کرده و حقوقش را مطالبه نماید و در صورتی که اثر نداشته باشد به [[حاکم شرع]] رجوع می‌کند.<ref>شهیدثانی، روضة البهیة، ج۵، ص۴۲۹.</ref> حاکم شرع مرد ناشز را به انجام وظایفش ملزم می‌کند و اگر سودمند واقع نشود او را تعزیر کرده و یا نفقه زن را از اموال او-حتی اگر با فروش خانه مرد باشد- پرداخت می‌کند.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۷.</ref> | *اگر نشوز از طرف مرد باشد به این معنا که حقوق واجب زن مانند: حق پرداخت نفقه و حق قسم و...را رعایت نکند، زن بایستی شوهرش را موعظه کرده و حقوقش را مطالبه نماید و در صورتی که اثر نداشته باشد به [[حاکم شرع]] رجوع می‌کند.<ref>شهیدثانی، روضة البهیة، ج۵، ص۴۲۹.</ref> حاکم شرع مرد ناشز را به انجام وظایفش ملزم می‌کند و اگر سودمند واقع نشود او را تعزیر کرده و یا نفقه زن را از اموال او-حتی اگر با فروش خانه مرد باشد- پرداخت می‌کند.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۷.</ref> | ||
*در صورت نشوز مرد، زن حق ندارد که بسترش را از شوهر خود جدا کرده و یا او را تنبیه بدنی کند؛ زیرا این دو مورد متوقف بر اذن شرعی هستند و در اینجا اذن شرعی مفقود است.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۷.</ref> | *در صورت نشوز مرد، زن حق ندارد که بسترش را از شوهر خود جدا کرده و یا او را تنبیه بدنی کند؛ زیرا این دو مورد متوقف بر اذن شرعی هستند و در اینجا اذن شرعی مفقود است.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۷.</ref> | ||