سوره اعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره اعلی''' از سوره‌های مکی [[قرآن کریم]]، هشتاد و هفتمین سوره در ترتیب کتابت و هشتمین سوره در نزول است. این سوره را از آن رو «‌اعلی‌» می‌نامند که با امر به تسبیح پروردگار بلندمرتبه آغاز می‌شود. بنابر روایت ابن مسعود، آیه اول این سوره یک حکم فقهی را بیان می‌کند که ذکر [[رکوع]] و [[سجده]] تسبیح است و باید در این دو جای [[نماز]] (با سبحان الله) خدا را تسبیح گفت. در آیات ۱۴ و ۱۵ این سوره دو حکم فقهی در باره [[عید فطر]] آمده است.

==سوره اعلی==

این سوره را به این مناسبت «‌اعلی‌» می‌نامند که با امر تسبیح پروردگار بلندمرتبه آغاز می‌شود:

بدون هیچ اختلافی در تعداد آیات آن، دارای ۱۹ آیه، ۷۲ کلمه و ۲۹۶ حرف است. به ترتیب مصحف هشتاد و هفتمین و به ترتیب نزول هشتمین سوره [[قرآن]]، و [[مکی و مدنی|مکی]] است. از نظر حجم از [[سوره‌های مفصلات|سوره‌های هفت گانه «‌مفصلات »]] و از گروه [[سوره‌های اوساط]] است. هفتمین و آخرین سوره از [[سوره‌های مسبحات|سوره‌های هفت گانه «‌مسبحات »]] (آغازشده با تسبیح الهی) است.

==مفاهیم==

بنابر روایت ابن مسعود، آیه اول این سوره یک حکم فقهی را بیان می‌کند که ذکر [[رکوع]] و [[سجده]] تسبیح است و باید در این دو جای نماز (با سبحان الله) خدا را تسبیح گفت. در آیات ۱۴ و ۱۵ این سوره دو حکم فقهی در مورد [[عید فطر]] آمده است ([[زکات فطره]] و [[نماز عید فطر]]). این سوره فایده و ضرورت اندرز را به [[پیامبر(ص)]] بیان می‌کند با ذکر این نکته که کسی که خشیت پیشه کرده است پند می‌گیرد و شقاوت پیشه از آن دوری می‌کند، آن‌گاه از احوال سخت دلان در [[آخرت]] سخن می‌گوید و به پاک دلان بشارت رستگاری می‌دهد.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۳</ref>