حمزة بن عبدالعزیز سلار دیلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حمزه بن عبدالعزیز'''، مشهور به '''سلار دیلمی''' از [[فقیهان]] قرن پنجم [[قمری]] است. هر چند او با دیگر علوم نیز آشنایی داشت ولی شهرت او در [[فقه]] است. او از شاگردان [[شیخ مفید]](۳۳۸ق ـ ۴۱۳ق) و [[سید مرتضی]] (۳۵۵-۴۳۶ق) است و مدتی را در [[حلب]] به‌عنوان قاضی و عالم گذراند. تنها کتاب در دسترس وی، [[المراسم العلویه]] در فقه امامیه است. سلار در ۴۴۸ق درگذشت و گفته شده در خسرو شهر، نزدیک [[تبریز]]، شمال غرب ایران دفن گردید.

حمزه بن عبدالعزیز، معروف به سالار و سلار<ref>اعیان الشیعه, ج۷, ص۱۷۰.</ref><ref>ریاض العلماء, ج۲, ص۴۴۰.</ref><ref>رجال سید بحر العلوم, ج۳, ص۶.</ref> {{یادداشت|نویسنده اعیان الشیعه و مؤلف [[ریاض العلماء]] نوشته‌اند: سلار اسمی است که در لغت فارسی و عربی اصلا وجود ندارد و مترجمین آن را به جای لفظ سالار استعمال کرده‌اند، ولی در رجال بحرالعلوم آمده است که سلار معرب سالار است.}}و دارای کنیه ابویَعلی بود. تاریخ ولادت، زمان مسافرت، ازدواج و همسر و فرزند/فرزندان سلار در منابع موجود نیامده است. خلیل صفدی (۶۹۶-۷۶۴ق)، اديب، و مورخ، در کتاب الوافی بالوفیات، او را نحوی خوانده و تاریخ درگذشتش را ۴۴۸ق نوشته است.<ref>صفدی، الوافی بالوفیات، ج۱۶، ص۳۳، ۱۴۲۰ق.</ref><ref>الکنی و الالقاب, ج۲, ص۲۳۸.</ref> قبری منسوب به او در خسرو شهر، نزدیک تبریز، شمال‌غرب ایران وجود دارد.

#. علی بن حسین، معروف به [[سید مرتضی]] علم الهدی (درگذشت: ۴۳۶ق).

#. [[المراسم العلویه]] فی الفقه و الاحکام النبویه.

#. المسائل السلاریه.

#. الرد علیٰ ابی‌الحسن البصری فی نقض الشافی.<ref>الذریعه, ج۱ ص۷۳؛ ج۴, ص۳۵و۳۶۵؛ ج۱۰, ص۱۷۶و۱۷۹ و ۱۸۰.</ref>