گناهان کبیره: تفاوت میان نسخهها
جز
←توبه از کبائر
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←توبه از کبائر) |
||
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
==توبه از کبائر== | ==توبه از کبائر== | ||
[[توبه]] از گناهان کبیره مانند سایر گناهان است و چگونگی آن در گناهان مختلف با هم فرق دارد. برخی گناهان تنها [[حق الله]] هستند مانند زنا، و برخی هم جنبه حق الله دارند و هم [[حق الناس]]، مانند دزدی. نحوه توبه از گناهانی که حق الله هستند ندامت و پشیمانی واقعی و عزم بر ترک دائمی و عدم بازگشت به آن است و در مواردی که امکان تدارک آن باشد (مثل قضاء [[نماز]]هایی که نخوانده و [[روزه]]هایی که نگرفته و...) آن عمل واجب را قضاء نماید. اما در مورد گناهانی که حق الناس هستند علاوه بر ندامت و پشیمانی باید حق مردم را [[ادا]] کند مگر اینکه صاحب حق او را حلال کند و از حق خود بگذرد. | [[توبه]] از گناهان کبیره مانند سایر گناهان است و چگونگی آن در گناهان مختلف با هم فرق دارد. برخی گناهان تنها [[حق الله]] هستند مانند زنا، و برخی هم جنبه حق الله دارند و هم [[حق الناس]]، مانند دزدی. نحوه توبه از گناهانی که حق الله هستند ندامت و پشیمانی واقعی و عزم بر ترک دائمی و عدم بازگشت به آن است و در مواردی که امکان تدارک آن باشد (مثل قضاء [[نماز]]هایی که نخوانده و [[روزه]]هایی که نگرفته و...) آن عمل واجب را قضاء نماید. اما در مورد گناهانی که حق الناس هستند علاوه بر ندامت و پشیمانی باید حق مردم را [[ادا]] کند مگر اینکه صاحب حق او را حلال کند و از حق خود بگذرد. <ref>الكليني، الكافي، ج۵، ص۹۴. | ||
</ref> | |||
چنانچه فردی بدون [[توبه]] و جبران گناه از دنیا رود و مشکلات و سختیهای دنیا باعث آمرزش حق الله او نشده باشد استحقاق عذاب دارد و چنانچه فضل الهی شامل حال او نشود مجازات گناهش را خواهد دید. از جمله موارد فضل الهی، [[شفاعت]] اولیاء خداست. در حدیثی [[پیامبر(ص)]] فرمود: شفاعتم را برای صاحبان گناهان کبیره از امتم ذخیره کردهام، اما نیکوکاران (یعنی ترککنندگان کبائر)، برایشان مواخذه نیست.<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص۵۷۴ </ref> | چنانچه فردی بدون [[توبه]] و جبران گناه از دنیا رود و مشکلات و سختیهای دنیا باعث آمرزش حق الله او نشده باشد استحقاق عذاب دارد و چنانچه فضل الهی شامل حال او نشود مجازات گناهش را خواهد دید. از جمله موارد فضل الهی، [[شفاعت]] اولیاء خداست. در حدیثی [[پیامبر(ص)]] فرمود: شفاعتم را برای صاحبان گناهان کبیره از امتم ذخیره کردهام، اما نیکوکاران (یعنی ترککنندگان کبائر)، برایشان مواخذه نیست.<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص۵۷۴ </ref> | ||