Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۸۰
ویرایش
محمدحسین غروی نائینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←حیات علمی
imported>Kheradmand (وحدت روشی در نگارش و نشانه ها: اگر قرار است بعد از اعداد نقطه گذاشته شود لطفا همه جا مراعات بفرمایید تفاوت پی نوشت 8 و 16 چیست؟) |
جز (←حیات علمی) |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
در زمان حیات آخوند خراسانی، در نجف اشرف، تدریس را آغاز کرد که بیش از سیصد تن از شاگردان خراسانی، در درس او نیز حاضر می‌شدند.<ref>سید جواد ورعی، پژوهشی در اندیشه سیاسی نایینی، ص ۱۸</ref> اگرچه شهرت نائینی در [[علم اصول]] است، به گونه‌ای که به «مجدد علم اصول» شهرت یافته، اما در رشته‌های دیگر، هم‌چون [[فقه]]، [[کلام]]، حکمت، ریاضی، اخلاق و [[عرفان]] نیز صاحب‌نظر بوده است.<ref>سید جواد ورعی، پژوهشی در اندیشه سیاسی نایینی، ص ۱۸</ref> حوزه درس او را، به علت دقتها و غموض تحقیقات، محل اجتماع خواص و فضلای برجسته و صاحب‌نظر دانسته<ref>شیخ آقابزرگ تهرانی، نقباءالبشر، ج۲، ص۵۹۳</ref> و مجلس درسش را از بزرگ‌ترین مجالس تدریس در نجف اشرف معرفی کرده‌اند.<ref>اعیان‌الشیعه، ج۶، ص۵۵</ref> | در زمان حیات آخوند خراسانی، در نجف اشرف، تدریس را آغاز کرد که بیش از سیصد تن از شاگردان خراسانی، در درس او نیز حاضر می‌شدند.<ref>سید جواد ورعی، پژوهشی در اندیشه سیاسی نایینی، ص ۱۸</ref> اگرچه شهرت نائینی در [[علم اصول]] است، به گونه‌ای که به «مجدد علم اصول» شهرت یافته، اما در رشته‌های دیگر، هم‌چون [[فقه]]، [[کلام]]، حکمت، ریاضی، اخلاق و [[عرفان]] نیز صاحب‌نظر بوده است.<ref>سید جواد ورعی، پژوهشی در اندیشه سیاسی نایینی، ص ۱۸</ref> حوزه درس او را، به علت دقتها و غموض تحقیقات، محل اجتماع خواص و فضلای برجسته و صاحب‌نظر دانسته<ref>شیخ آقابزرگ تهرانی، نقباءالبشر، ج۲، ص۵۹۳</ref> و مجلس درسش را از بزرگ‌ترین مجالس تدریس در نجف اشرف معرفی کرده‌اند.<ref>اعیان‌الشیعه، ج۶، ص۵۵</ref> | ||
او از دوران تحصیل در [[اصفهان]]، [[سامرا]] و [[نجف]]، مورد توجه اساتید خود بود. به گفته خود وی، از دو [[فقیه]] مشهور، حاج میرزا حسین طهرانی نجفی، | او از دوران تحصیل در [[اصفهان]]، [[سامرا]] و [[نجف]]، مورد توجه اساتید خود بود. به گفته خود وی، از دو [[فقیه]] مشهور، حاج میرزا حسین طهرانی نجفی، فرزند حاج میرزا خلیل و [[شیخ محمد طه نجف]]، اجازه نقل روایت داشت و بر همین اساس، به برخی شاگردانش اجازه اجتهاد و نقل حدیث می‌داد.<ref>ملاعلی خیابانی تبریزی، علما معاصرین، ص۴۰۱ - ۴۰۲ (نائینی در اجازه اجتهاد و نقل حدیثی که به شیخ حسین تبریزی شنب غازانی، یکی از شاگردانش نگاشته، آورده است: «''و لقد اجزت له فی تدریس الفقه و الاصول و ان یروی علی جمیع ما صحّت لی روایته من مصنّفات اصحابنا و ما واردة عن غیرنا بحقّ اجازتی عن العالمین العَلَمین و الحجتین الآیتین [[فقیه|فقیهی]] عصرهما وحیدی دهرهما الحاج میرزا حسین الطهرانی النجفی نجل المرحوم المیرزا خلیل و الشیخ محمد طه نجف - قدس سرهما - باسانیدهما الکثیرة المنتهیة الی ارباب الجوامع العظام و الکتب و الاصول و منهم الی اهل‌بیت النبوّة و مهبط الوحی و معدن العصمة - صلوات اللَّه علیهم اجمعین''»)</ref> | ||
علمای بسیاری از او تجلیل کرده اند. [[سیدمحسن امین]]، او را «عالم جلیل، [[فقیه]]، اصولی، حکیم، عارف، ادیب، عابد و مدرس» معرفی کرده است.<ref> اعیان‌الشیعه، ج۶، ص۵۴</ref> [[مدرس تبریزی]] وی را از «فحول علما و فقهای امامیه عصر حاضر، که به کثرت تحقیق و زیادت تدقیق شهرت دارد» شمرده است.<ref>محمدعلی مدرس تبریزی، ریحانةالادب، ج۴، ص۱۶۲</ref> | علمای بسیاری از او تجلیل کرده اند. [[سیدمحسن امین]]، او را «عالم جلیل، [[فقیه]]، اصولی، حکیم، عارف، ادیب، عابد و مدرس» معرفی کرده است.<ref> اعیان‌الشیعه، ج۶، ص۵۴</ref> [[مدرس تبریزی]] وی را از «فحول علما و فقهای امامیه عصر حاضر، که به کثرت تحقیق و زیادت تدقیق شهرت دارد» شمرده است.<ref>محمدعلی مدرس تبریزی، ریحانةالادب، ج۴، ص۱۶۲</ref> | ||