صدقه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{احکام}}'''صدقه'''، به اموالی می‌گویند که در راه خدا داده می‌شود. در دین [[اسلام]] همان‌گونه که کسب درآمد از هر راهی مجاز نیست، خرج کردن مال نیز در هر راهی صحیح نمی‌باشد، یکی از نیکوترین راه‌های مورد تأیید [[اسلام]] برای صرف مال، صدقه دادن آن در راه خداست. بنابر [[آیه|آیات]] [[قرآن]]، صدقه به دو دسته [[واجب]] و [[مستحب]] تقسیم شده و همچنین مصارف و شرایط آن بیان شده است. طبق روایات، صدقه دادن نه تنها موجب کم شدن اموال انسان نمی‌شود، بلکه [[برکت]] و یا افزایش اموال را نیز به دنبال دارد.

صدقه چیزی است که انسان آن را به قصد قربت از مالش خارج می‌کند، مثل [[زکات]]، ولی در اصل صدقه در امر [[مستحب]] و زکات در امر [[واجب]] گفته می‌شود.<ref>مفردات راغب، ج۱، ص۲۷۸.</ref>

در [[سوره توبه]] آیه ۱۰۴:<ref> {{متن قرآن|أَلَمْ یعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّ‌حِیمُ ﴿۱۰۴﴾|ترجمه=آیا ندانسته‌اند که تنها خداست که از بندگانش توبه را می‌پذیرد و صدقات را می‌گیرد، و خداست که خود توبه‌پذیر مهربان است؟| سوره= [[سوره توبه]]| آیه= آیه ۱۰۴}}</ref>

سخن از بندگان نیازمندی است که به اجازه و فرمان الهی، این‌گونه کمک‌ها را می‌پذیرند، در حقیقت نمایندگان پروردگارند و به این ترتیب دست آنها نیز دست خداست، این تعبیر، یکی از لطیف‌ترین تعبیراتی است که عظمت و شکوه این حُکم اسلامی را مجسم می‌سازد و علاوه بر تشویق این فریضه الهی هشدار می‌دهد که در پرداخت [[زکات]] و صدقات نهایت ادب و احترام را به خرج دهند، چرا که گیرنده خدا است. همچنین در روایتی از [[امام سجاد(ع)]] آمده است:{{حدیث|إنَّ الصَّدَقَة لاتَقَع فی یدِ العَبدِ حتّی تَقَعُ فی یدِ الرَّب|ترجمه= صدقه در دست بنده قرار نمی‌گیرد مگر این که قبلاً در دست خدا قرار گیرد.}}