کاربر ناشناس
صدقه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Obeidan بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Obeidan بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{احکام}} | |||
'''صدقه'''، به اموالی می گویند که در راه خدا داده می شود. در دین اسلام همان‌گونه که کسب درآمد از هر راهی مجاز نیست، خرج کردن مال نیز در هر راهی صحیح نمی باشد، یکی از نیکوترین راه‌های مورد تأیید [[اسلام]] برای صرف مال، صدقه دادن آن در راه خداست. بنابر آیات قرآن، صدقه به دو دسته واجب و مستحب تقسیم شده و همچنین مصارف و شرایط آن بیان شده است. صدقه دادن نه تنها موجب کم شدن اموال انسان نمی شود، بلکه [[برکت]] و یا افزایش اموال را نیز به دنبال دارد. | '''صدقه'''، به اموالی می گویند که در راه خدا داده می شود. در دین اسلام همان‌گونه که کسب درآمد از هر راهی مجاز نیست، خرج کردن مال نیز در هر راهی صحیح نمی باشد، یکی از نیکوترین راه‌های مورد تأیید [[اسلام]] برای صرف مال، صدقه دادن آن در راه خداست. بنابر آیات قرآن، صدقه به دو دسته واجب و مستحب تقسیم شده و همچنین مصارف و شرایط آن بیان شده است. صدقه دادن نه تنها موجب کم شدن اموال انسان نمی شود، بلکه [[برکت]] و یا افزایش اموال را نیز به دنبال دارد. | ||
==واژه شناسی== | ==واژه شناسی== | ||
صدقه چیزی است که انسان آن را به قصد قربت از مالش خارج می‌کند، مثل [[زکات]]، ولی در اصل صدقه در امر [[مستحب]] و زکات در امر [[واجب]] گفته می‌شود.<ref>مفردات راغب، ج۱، ص۲۷۸.</ref> | صدقه چیزی است که انسان آن را به قصد قربت از مالش خارج می‌کند، مثل [[زکات]]، ولی در اصل صدقه در امر [[مستحب]] و زکات در امر [[واجب]] گفته می‌شود.<ref>مفردات راغب، ج۱، ص۲۷۸.</ref> | ||
دادن مال در راه خدا را «تصدّق» و مال داده شده را «صدقه» می‌نامند. | دادن مال در راه خدا را «تصدّق» و مال داده شده را «صدقه» می‌نامند. | ||
==اهمیت صدقه== | ==اهمیت صدقه== | ||
در [[سوره توبه]] آیه ۱۰۴:<ref> {{متن قرآن|أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّـهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّ‌حِيمُ ﴿١٠٤﴾|ترجمه=آيا ندانسته‌اند كه تنها خداست كه از بندگانش توبه را مى‌پذيرد و صدقات را مى‌گيرد، و خداست كه خود توبه‌پذير مهربان است؟| سوره= [[سوره توبه]]| آیه= آیه ١٠٤}}</ref> | در [[سوره توبه]] آیه ۱۰۴:<ref> {{متن قرآن|أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّـهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّ‌حِيمُ ﴿١٠٤﴾|ترجمه=آيا ندانسته‌اند كه تنها خداست كه از بندگانش توبه را مى‌پذيرد و صدقات را مى‌گيرد، و خداست كه خود توبه‌پذير مهربان است؟| سوره= [[سوره توبه]]| آیه= آیه ١٠٤}}</ref> | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
==ویژگی ها و شرایط== | ==ویژگی ها و شرایط== | ||
{{نقل قول طبقاتی|عرض = 40|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِ‌ئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَ‌ابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَ‌كَهُ صَلْدًا ۖ لَّا يَقْدِرُ‌ونَ عَلَىٰ شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُوا ۗ وَاللَّـهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِ‌ينَ﴿٢٦٤﴾|اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، صدقه‌هاى خود را با منّت و آزار، باطل مكنيد، مانند كسى كه مالش را براى خودنمايى به مردم، انفاق مى‌كند و به خدا و روز بازپسين ايمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارايى است كه بر روى آن، خاكى [نشسته] است، و رگبارى به آن رسيده و آن [سنگ] را سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان [رياكاران] نيز از آنچه به دست آورده‌اند، بهره‌اى نمى‌برند؛ و خداوند، گروه كافران را هدايت نمى‌كند.|خط آخر= سوره بقره-آیه ٢٦٤}} | |||
آن‌گونه که از سخنان [[معصومین(ع)]] و آیات قرآن کریم استفاده می‌شود صدقه دارای شرایطی می‌باشد از جمله: | آن‌گونه که از سخنان [[معصومین(ع)]] و آیات قرآن کریم استفاده می‌شود صدقه دارای شرایطی می‌باشد از جمله: | ||