عریضه‌نویسی: تفاوت میان نسخه‌ها

عریضه‌نویسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۲:۵۳

۳۵۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۱۶

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Hasaninasab

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 در برخی کتاب‌های دعا و منابع حدیثی عریضه‌هایی عمومی نقل شده است که می‌توان در هر زمانی به خداوند یا امامان عرض حاجت داشت و نامه نگاشت.<ref>بحار الانوار، بیروت، ج۹۹، ص۲۳۲ و مصباح کفعمی، چاپ دارالرضی، ص۳۹۹–۴۰۵</ref> این احادیث و عریضه‌ها از محتوایی مقبول برخوردارند ولی سند معتبری ندارند و بیشتر آنها در منابع متأخر حدیثی مانند [[المصباح کفعمی|مصباح]] کفعمی و [[بحارالانوار]] نقل شده‌اند.<ref>دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۶، ص۳۵۷</ref>
-عریضه نوشتن و حاجت گرفتن، از برخی عالمان دینی مانند آیت الله [[سید محمدرضا گلپایگانی]]،<ref>شیفتگان حضرت مهدی، قاضی زاهدی، ص۲۳۶</ref> [[میرزای نائینی]]<ref>عریضه‌نویسی به اهل بیت و امام زمان، ص۴۲–۷۴</ref> و آیت الله [[محمدجواد صافی گلپایگانی|محمدجواد صافی]] نیز نقل شده است.<ref>دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۶، ص۳۶۴</ref> در [[ایران]] عریضه نویسی اختصاص به [[مسجد جمکران]] نداشته و در برخی مساجد شهرهای دیگر مانند [[اصفهان]] و [[کرمان]] نیز چنین سنتی رایج است. در مسجد جامع [[اردکان یزد]] نیز چاهی بوده که نزد مردم آن سامان مقدس بوده است اما امروزه آن را پوشانده‌اند.<ref>پیری اردکانی، ص۱۰۱</ref> این سنت در میان برخی شیعیان [[هند]]، [[پاکستان]] و [[بنگلادش]] نیز مرسوم بوده و در شب [[نیمه شعبان]] برای [[امام زمان]] (عج) عریضه‌هایی نوشته و به دریا می‌اندازند.<ref>[http://ejtemaee.ir/چاه-عریضة-مسجد-جمکران-از-خرافه-تا-واقعی/ فصلنامه علمی پژوهشی شیعه شناسی، بهار ۱۳۹۱، شماره ۳۷، مقاله چاه عریضه جمکران، از خرافه تا واقعیت، ص۱۷۸]</ref>
+عریضه نوشتن و حاجت گرفتن، از برخی عالمان دینی مانند آیت الله [[سید محمدرضا گلپایگانی]]،<ref>شیفتگان حضرت مهدی، قاضی زاهدی، ص۲۳۶</ref> [[میرزای نائینی]]<ref>عریضه‌نویسی به اهل بیت و امام زمان، ص۴۲–۷۴</ref> و آیت الله [[محمدجواد صافی گلپایگانی|محمدجواد صافی]] نیز نقل شده است.<ref>دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۶، ص۳۶۴</ref> در [[ایران]] عریضه نویسی اختصاص به [[مسجد جمکران]] نداشته و در برخی مساجد شهرهای دیگر مانند [[اصفهان]] و [[کرمان]] نیز چنین سنتی رایج است. در مسجد جامع [[اردکان یزد]] نیز چاهی بوده که نزد مردم آن سامان مقدس بوده است اما امروزه آن را پوشانده‌اند.<ref>پیری اردکانی، ص۱۰۱</ref> این سنت در میان برخی شیعیان [[هند]]، [[پاکستان]] و [[بنگلادش]] نیز مرسوم بوده و در شب [[نیمه شعبان]] برای [[امام زمان]] (عج) عریضه‌هایی نوشته و به دریا می‌اندازند.<ref>[http://ejtemaee.ir/چاه-عريضة-مسجد-جمکران-از-خرافه-تا-واقعي/ فصلنامه علمی پژوهشی شیعه شناسی، بهار ۱۳۹۱، شماره ۳۷، مقاله چاه عریضه جمکران، از خرافه تا واقعیت، ص۱۷۸]</ref>
 == محتوای عریضه‌ها ==
@@ خط ۵۲: / خط ۵۲: @@
 === چاه جمکران ===
 {{اصلی|مسجد جمکران|چاه عریضه}}
-یکی از مکان‌هایی که برخی شیعیان عریضه‌های خود به [[امام زمان(عج)]] را در آنجا می‌اندازند چاه [[مسجد جمکران]]، مشهور به «چاه عریضه» است؛ برخی به اشتباه، این چاه را «چاه امام زمان» می‌دانند. این چاه نه تنها ویژگی خاصی ندارد بلکه در ساختار کنونی، اصولاً چاه نبوده و اتاقکی به ارتفاع سه تا چهار متر است. انداختن نامه‌های خطاب به امام زمان در این چاه موجب اعتراضات زیادی شده و این کار را باعث سُست نشان دادن اعتقادات شیعه دانسته‌اند. در سال ۱۳۱۰ شمسی آیت الله [[میرزا محمد فیض]] چاهی را که در مسجد جمکران حفر شده و خاک آن را به عنوان [[تبرک]] برمی‌داشتند پر کرد و سنگ مرمری را که برخی قدمگاه امام زمان می‌پنداشتند، از بین برد.<ref>[http://ejtemaee.ir/چاه-عریضة-مسجد-جمکران-از-خرافه-تا-واقعی/ فصلنامه علمی پژوهشی شیعه شناسی، بهار ۱۳۹۱، شماره ۳۷، مقاله چاه عریضه جمکران، از خرافه تا واقعیت]</ref> تا سال ۱۳۷۲ شمسی چاه دیگری در کنار مسجد وجود داشت که عریضه‌ها را داخل آن می‌انداختند؛ با توسعه مسجد، این چاه داخل مسجد فعلی قرار گرفت و اتاقکی به ارتفاع ۳ تا ۴ متر در مکان عریضه نویسی جدید ایجاد شد که عریضه‌ها را از ورودی بالای آن داخل این مکان می‌اندازند.{{مدرک}} هر دو تا سه ماه یکبار عریضه‌ها را جمع‌آوری کرده و به خمیر کاغذ تبدیل می‌کنند.<ref>[http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=94090 سایت تابناک]</ref>
+یکی از مکان‌هایی که برخی شیعیان عریضه‌های خود به [[امام زمان(عج)]] را در آنجا می‌اندازند چاه [[مسجد جمکران]]، مشهور به «چاه عریضه» است؛ برخی به اشتباه، این چاه را «چاه امام زمان» می‌دانند. این چاه نه تنها ویژگی خاصی ندارد بلکه در ساختار کنونی، اصولاً چاه نبوده و اتاقکی به ارتفاع سه تا چهار متر است. انداختن نامه‌های خطاب به امام زمان در این چاه موجب اعتراضات زیادی شده و این کار را باعث سُست نشان دادن اعتقادات شیعه دانسته‌اند. در سال ۱۳۱۰ شمسی آیت الله [[میرزا محمد فیض]] چاهی را که در مسجد جمکران حفر شده و خاک آن را به عنوان [[تبرک]] برمی‌داشتند پر کرد و سنگ مرمری را که برخی قدمگاه امام زمان می‌پنداشتند، از بین برد.<ref>[http://ejtemaee.ir/چاه-عريضة-مسجد-جمکران-از-خرافه-تا-واقعي/ فصلنامه علمی پژوهشی شیعه شناسی، بهار ۱۳۹۱، شماره ۳۷، مقاله چاه عریضه جمکران، از خرافه تا واقعیت، ص۱۷۸]</ref> تا سال ۱۳۷۲ شمسی چاه دیگری در کنار مسجد وجود داشت که عریضه‌ها را داخل آن می‌انداختند؛ با توسعه مسجد، این چاه داخل مسجد فعلی قرار گرفت و اتاقکی به ارتفاع ۳ تا ۴ متر در مکان عریضه نویسی جدید ایجاد شد که عریضه‌ها را از ورودی بالای آن داخل این مکان می‌اندازند.{{مدرک}} هر دو تا سه ماه یکبار عریضه‌ها را جمع‌آوری کرده و به خمیر کاغذ تبدیل می‌کنند.<ref>[http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=94090 سایت تابناک]</ref>
 به گفته حسین احمدی مدیر وقت پژوهش مسجد جمکران، سالانه حدود یک میلیون عریضه در این چاه انداخته می‌شود و هدف از ساخت این چاه رعایت مسائل زیست‌محیطی و تمیزی مسجد عنوان شده است. در این مکان تابلوهایی نیز نصب شده که از تقدس نداشتن چاه حکایت می‌کنند.<ref>[http://bfnews.ir/vdcbf5bf.rhbf8piuur.html سایت آینده روشن]</ref>
@@ خط ۶۷: / خط ۶۷: @@
 * مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، چ۳، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق.
 * معین، محمد، فرهنگ فارسی، ج ۲، تهران:امیر کبیر ،۱۳۶۲.
+* [http://ejtemaee.ir/چاه-عريضة-مسجد-جمکران-از-خرافه-تا-واقعي/ فصلنامه علمی پژوهشی شیعه شناسی، بهار ۱۳۹۱، شماره ۳۷، مقاله چاه عریضه جمکران، از خرافه تا واقعیت، نویسنده: کریم خان محمدی-محمدرضا انواری]
 [[رده:امام زمان]]
 [[رده:باورها]]