سوره عادیات: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره را عادیات (تیزتک‌ها) می‌نامند؛ زیرا خداوند در آیه اولش، به آنها سوگند یاد کرده و از آنها سخن گفته‌است. این سوره را «والعادیات» نیز می‌گویند؛ زیرا سرآغاز سوره است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷.</ref> عادیات جمع «عادیة» از ماده «عَدْو» (بر وزن صبر) در اصل به معنای گذشتن و جداشدن است. در اینجا به معنای دویدن سریع است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۴۱.</ref>

درباره [[سوره مکی|مکی]] یا [[سوره مدنی|مدنی]] بودن سوره عادیات اختلاف است. [[تفسیر نمونه]] مدنی بودن را ترجیح می‌دهد<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۳۶.</ref> و [[محمدهادی معرفت]] مکی بودن آن را.<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۹۰.</ref>  بنابر نظر معرفت، این سوره چهاردهمین سوره‌ای است که بر [[پیامبر(ص)]] [[نزول قرآن|نازل]] شده است، یعنی بعد از [[سوره عصر]] و قبل از [[سوره کوثر]].<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.</ref> سوره عادیات در ترتیب مصحف، صدمین سوره قرآن و در [[جزء قرآن|جزء]] سی‌ام جای گرفته است.