پرش به محتوا

سوره قارعه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۴ اوت ۲۰۱۷
جز
پیوند کلمات
imported>Salvand
جز (←‏تفسیر: اصلاح تیتر)
imported>Salvand
جز (پیوند کلمات)
خط ۱: خط ۱:
{{سوره||نام =  قارعه|کتابت = ۱۰۱|جزء = ۳۰|آیه = ۱۱|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۳۰|بعدی =  [[سوره تکاثر|تکاثر]] |قبلی =  [[سوره عادیات|عادیات]] |کلمه = ۳۶|حرف = ۱۶۰|تصویر=سوره قارعه.jpg}}
{{سوره||نام =  قارعه|کتابت = ۱۰۱|جزء = ۳۰|آیه = ۱۱|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۳۰|بعدی =  [[سوره تکاثر|تکاثر]] |قبلی =  [[سوره عادیات|عادیات]] |کلمه = ۳۶|حرف = ۱۶۰|تصویر=سوره قارعه.jpg}}
'''سوره قارعه''' صد و یکمین [[سوره]] [[قرآن]] که از [[سوره‌های مکی]] است و در [[جزء قرآن|جزء]] سی‌ام قرآن قرار گرفته است. نام سوره از واژه «القارعه» در آیه اول گرفته شده که یکی از نام‌های [[قیامت]] و به معنای کوبنده است. سوره قارعه درباره قیامت و وقایع آن است و از پاداش کارهای نیک و مجازات [[گناه|گناهان]] سخن می‌گوید. در [[روایات]] آمده است، هر کس این سوره را [[تلاوت]] کند، پرونده (اعمالش) در روز قیامت پربار خواهد بود.
'''سوره قارعه''' صد و یکمین [[سوره]] [[قرآن]] که از [[سوره‌های مکی]] است و در [[جزء قرآن|جزء]] سی‌ام قرآن قرار گرفته است. نام سوره از واژه «القارعه» در [[آیه]] اول گرفته شده که یکی از نام‌های [[قیامت]] و به معنای کوبنده است. سوره قارعه درباره قیامت و وقایع آن است و از پاداش کارهای نیک و مجازات [[گناه|گناهان]] سخن می‌گوید. در [[روایات]] آمده است، هر کس این سوره را [[تلاوت]] کند، پرونده (اعمالش) در روز قیامت پربار خواهد بود.


==معرفی==
==معرفی==
* '''نامگذاری'''
* '''نامگذاری'''
نام سوره از واژه «القارعه» در [[آیه]] اول گرفته شده است.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۵۶۵.</ref> که از نام‌های [[قیامت]] است. قارعه به معنای زدن بسیار سخت است و قیامت را بدین سبب قارعه نامیده‌اند که دل‌ها را با وحشت شدیدش و دشمنان [[خدا]] را با عذابش می‌کوبد.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۵۹۵.</ref>
نام [[سوره]] از واژه «القارعه» در [[آیه]] اول گرفته شده است.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۵۶۵.</ref> که از نام‌های [[قیامت]] است. قارعه به معنای زدن بسیار سخت است و قیامت را بدین سبب قارعه نامیده‌اند که دل‌ها را با وحشت شدیدش و دشمنان [[خدا]] را با عذابش می‌کوبد.<ref>طباطبایی، المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۵۹۵.</ref>


* '''محل و ترتیب نزول'''
* '''محل و ترتیب نزول'''
خط ۱۰: خط ۱۰:


* '''تعداد آیات و کلمات'''
* '''تعداد آیات و کلمات'''
سوره قارعه ۱۱ آیه، ۳۶ کلمه و ۱۶۰ حرف دارد و جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفَصَّلات]] است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۷.</ref>
[[سوره]] قارعه ۱۱ [[آیه]]، ۳۶ کلمه و ۱۶۰ حرف دارد و جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفَصَّلات]] است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۷.</ref>


==محتوا==
==محتوا==
این سوره از آغاز تا پایان از واقعهٔ [[قیامت]] سخن می‌گوید و سختی‌ها و احوال آن روز و سرنوشت انسان را بیان می‌کند که اگر کسی اعمال نیک او بیشتر و سنگین‌تر از اعمال بد و [[گناه|گناهانش]] باشد از زندگی خوش و جاودانه برخوردار می‌شود و اگر کسی اعمال بد و گناهان او بیشتر و سنگین‌تر از اعمال نیک او باشد، بازگشت‌گاه او [[دوزخ]] است و در آتشی بس سوزان خواهد بود.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۷</ref>
این [[سوره]] از آغاز تا پایان از واقعهٔ [[قیامت]] سخن می‌گوید و سختی‌ها و احوال آن روز و سرنوشت انسان را بیان می‌کند که اگر کسی اعمال نیک او بیشتر و سنگین‌تر از اعمال بد و [[گناه|گناهانش]] باشد از زندگی خوش و جاودانه برخوردار می‌شود و اگر کسی اعمال بد و گناهان او بیشتر و سنگین‌تر از اعمال نیک او باشد، بازگشت‌گاه او [[دوزخ]] است و در آتشی بس سوزان خواهد بود.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۷</ref>
{{سوره قارعه}}
{{سوره قارعه}}


==سنگینی ترازوی اعمال در قیامت==
==سنگینی ترازوی اعمال در قیامت==
در [[تفسیر البرهان]] ذیل سوره قارعه روایت شده است هیچ چیز در ترازوی اعمال سنگین‌تر از [[صلوات]] بر [[محمد(ص)|محمد]] و [[آل محمد]] نیست. همچنین در برخی روایات آمده است، مراد از «فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ»، [[امیرالمؤمنین (ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] یا کسی است که [[ولایت]] حضرت را پذیرفته است و مراد از «وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ» کسی است که ولایت آن حضرت را انکار می‌کند.<ref>بحرانی، البرهان، ترجمه، ۱۳۸۸ش، ج۹، ص۶۶۶.</ref>
در [[تفسیر البرهان]] ذیل [[سوره]] قارعه روایت شده است هیچ چیز در ترازوی اعمال سنگین‌تر از [[صلوات]] بر [[محمد(ص)|محمد]] و [[آل محمد]] نیست. همچنین در برخی روایات آمده است، مراد از «فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ»، [[امیرالمؤمنین (ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] یا کسی است که [[ولایت]] حضرت را پذیرفته است و مراد از «وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ» کسی است که ولایت آن حضرت را انکار می‌کند.<ref>بحرانی، البرهان، ترجمه، ۱۳۸۸ش، ج۹، ص۶۶۶.</ref>


==فضیلت و خواص==
==فضیلت و خواص==
در حدیث [[ابی بن کعب|اُبَی بن کَعب]] آمده است هر کس این سوره را بخواند، [[خداوند]] در روز [[قیامت]] پرونده او را سنگین می‌کند. همچنین از [[امام باقر(ع)]] نقل شده است هر کس القارعه را تلاوت کند، از فتنه [[دجال|دَجّال]]، اینکه به او ایمان بیاورد، و چرک [[جهنم]] در روز [[قیامت]] در امان خواهد بود.<ref>«في حديث أبي من قرأها ثقل الله بها ميزانه يوم القيامة» و «عمرو بن ثابت عن أبي جعفر (ع) قال من قرأ القارعة آمنه الله من فتنة الدجال أن يؤمن به و من قيح جهنم يوم القيامة» (ر.ک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۸۰۶).</ref>
در حدیث [[ابی بن کعب|اُبَی بن کَعب]] آمده است هر کس این [[سوره]] را بخواند، [[خداوند]] در روز [[قیامت]] پرونده او را سنگین می‌کند. همچنین از [[امام باقر(ع)]] نقل شده است هر کس القارعه را تلاوت کند، از فتنه [[دجال|دَجّال]]، اینکه به او ایمان بیاورد، و چرک [[جهنم]] در روز [[قیامت]] در امان خواهد بود.<ref>«في حديث أبي من قرأها ثقل الله بها ميزانه يوم القيامة» و «عمرو بن ثابت عن أبي جعفر (ع) قال من قرأ القارعة آمنه الله من فتنة الدجال أن يؤمن به و من قيح جهنم يوم القيامة» (ر.ک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۸۰۶).</ref>


== متن و ترجمه==
== متن و ترجمه==
کاربر ناشناس