کاربر ناشناس
ایلخانان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani جز (←پانویس) |
imported>Alikhosravi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{حکومت‌های ایران پس از اسلام}} | {{حکومت‌های ایران پس از اسلام}} | ||
'''ایلخانان'''، جانشینان هلاکو خان، شاخه‌ای از فرمانروایان مغولی‌اند که از سال ۶۵۱ هجری قمری به مدت حدود یک سده بر [[ایران]] و [[عراق]] و بخش‌هایی از [[شام]] و [[آسیای صغیر]] حکومت کردند. آنان در آغاز، تابع خان بزرگ مغول بودند اما پس از مدتی به طور مستقل بر ایران حکومت کردند و با پذیرش دین [[اسلام]] با خان مغول قطع رابطه کردند و به حکومتی اسلامی تبدیل شدند. | '''ایلخانان'''، جانشینان هلاکو خان، شاخه‌ای از فرمانروایان مغولی‌اند که از سال [[سال ۶۵۱ هجری قمری|۶۵۱]] هجری قمری به مدت حدود یک سده بر [[ایران]] و [[عراق]] و بخش‌هایی از [[شام]] و [[آسیای صغیر]] حکومت کردند. آنان در آغاز، تابع خان بزرگ مغول بودند اما پس از مدتی به طور مستقل بر ایران حکومت کردند و با پذیرش دین [[اسلام]] با خان مغول قطع رابطه کردند و به حکومتی اسلامی تبدیل شدند. | ||
دوران حکومت ایلخانان در ایران به رشد اجتماعی مذهب [[تشیع]] در این سرزمین یاری رساند. از میان رفتن خلافت | دوران حکومت ایلخانان در ایران به رشد اجتماعی مذهب [[تشیع]] در این سرزمین یاری رساند. از میان رفتن [[بنی عباس|خلافت عباسی]]، سلطه سیاسی [[اهل سنت]] بر شیعیان را خاتمه داد و شیعیان توانستند در دوران سلطنت ایلخانان که تعصب مذهبی خاصی نسبت به فرق مذهبی نداشتند، به فعالیت آزادانه‌تری بپردازند. شیعیان همچنین به سرعت به مقام‌های بلندی در حکومت ایلخانان دست یافتند و برخی از وزرای ایلخانان، شیعه بودند و نیز برخی از علمای شیعی با ایلخانان روابط دوستانه داشتند. | ||
غازان خان، سلطان مقتدر ایلخان که اسلام را دین رسمی ایلخانان کرد به تشیع تمایل داشت و پسر و جانشینش [[اولجایتو]] در سال ۷۰۹ هجری رسماً شیعه شد. در دوران اولجایتو گروهی از علمای شیعه به ایران آمدند و مدارس شیعی در ایران رونق گرفت و شعائر مذهبی شیعیان رواج یافت. اولجایتو تلاش کرد تشیع را در ایران فراگیر کند اما با مخالفت‌هایی از سوی مردم و علمای سنی مذهب روبرو شد و از این هدف دست کشید. پژوهشگران معمولا حکومت ایلخانی را سرآغاز سیر گسترش اجتماعی تشیع در ایران به شمار می‌آورند؛ سیری که مدتی بعد به سربرآوردن حکومت‌های شیعی مانند [[سربداران]] و در قرن دهم به تشکیل حکومت [[صفویان|صفوی]] و فراگیری تشیع در ایران انجامید. | غازان خان، سلطان مقتدر ایلخان که اسلام را دین رسمی ایلخانان کرد به تشیع تمایل داشت و پسر و جانشینش [[اولجایتو]] در سال ۷۰۹ هجری رسماً شیعه شد. در دوران اولجایتو گروهی از علمای شیعه به ایران آمدند و مدارس شیعی در ایران رونق گرفت و شعائر مذهبی شیعیان رواج یافت. اولجایتو تلاش کرد تشیع را در ایران فراگیر کند اما با مخالفت‌هایی از سوی مردم و علمای سنی مذهب روبرو شد و از این هدف دست کشید. پژوهشگران معمولا حکومت ایلخانی را سرآغاز سیر گسترش اجتماعی تشیع در ایران به شمار می‌آورند؛ سیری که مدتی بعد به سربرآوردن حکومت‌های شیعی مانند [[سربداران]] و در قرن دهم به تشکیل حکومت [[صفویان|صفوی]] و فراگیری تشیع در ایران انجامید. | ||