مصحف امام علی(ع): تفاوت میان نسخهها
جز
←ویژگیها
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) (اصلاح شناسه) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جز (←ویژگیها) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==ویژگیها== | ==ویژگیها== | ||
بر اساس روایات، مصحف امام علی(ع) با | بر اساس روایات، مصحف امام علی(ع) با دستخط وی<ref>ایازی، مصحف امام علی(ع)، صص۱۷۷-۱۷۸.</ref> و به ترتیب نزول گردآوری شده است؛ یعنی [[سوره علق]] در ابتدای قرآن آمده و پس از آن [[سوره مدثر|المدثر]]، [[سوره قلم|نون و القلم]] و...، اما درباره اینکه آیا در این مصحف، [[شأن نزول]] و معرفی آیات [[ناسخ و منسوخ]] هم آمده و یا فقط آیات قرآن کریم به تنهایی ذکر شده، اختلافاتی در روایات وجود دارد.<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ص۳۷۰-۳۷۱.</ref> در روایتی از امام باقر(ع) آمده که هیچ کس قرآن را بر اساس ترتیب نزول جمعآوری نکرده، مگر علی بن ابی طالب(ع).<ref>بحار، ۸۸:۹۲؛ وافی ۲: ب۱۳۰/۷۲، به نقل رامیار، تاریخ قرآن، ص۳۷۱.</ref> | ||
به باور شهرستانی در تفسیر مفاتیح الاسرار، قرآن جمعآوریشده توسط امام علی(ع) علاوه بر متن، حاشیه هم داشته<ref>شهرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار، ج۱، ص۵آ؛ نیز ر.ک: تفسیر شهرستانی، تحقیق آذرشب، ج۱، ص۱۲۰، به نقل خرمشاهی، قرآن پژوهی (۲)، ص۴۶۸.</ref> و همچنین به گفته شیخ مفید، تاویل آیات قرآن کریم هم در آن بوده است.<ref>اوائل المقالات، ص۹۴، به نقل خرمشاهی، قرآن پژوهی (۲)، ص۴۶۹-۴۶۸.</ref> بنابر برخی روایات، بسیاری از مبهمات، از جمله نام بعضی از منافقان، در حاشیه قرآن جمعآوریشده توسط امام علی(ع) بیان شده بوده و برخی محققان، همین مورد را یکی از دلایل پذیرفتهنشدن آن توسط صحابه پیامبر دانستهاند.<ref>خرمشاهی، قرآنپژوهی، ۱۳۸۹ش، ج۲، ص۴۶۹.</ref> | به باور شهرستانی در تفسیر مفاتیح الاسرار، قرآن جمعآوریشده توسط امام علی(ع) علاوه بر متن، حاشیه هم داشته<ref>شهرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار، ج۱، ص۵آ؛ نیز ر.ک: تفسیر شهرستانی، تحقیق آذرشب، ج۱، ص۱۲۰، به نقل خرمشاهی، قرآن پژوهی (۲)، ص۴۶۸.</ref> و همچنین به گفته شیخ مفید، تاویل آیات قرآن کریم هم در آن بوده است.<ref>اوائل المقالات، ص۹۴، به نقل خرمشاهی، قرآن پژوهی (۲)، ص۴۶۹-۴۶۸.</ref> بنابر برخی روایات، بسیاری از مبهمات، از جمله نام بعضی از منافقان، در حاشیه قرآن جمعآوریشده توسط امام علی(ع) بیان شده بوده و برخی محققان، همین مورد را یکی از دلایل پذیرفتهنشدن آن توسط صحابه پیامبر دانستهاند.<ref>خرمشاهی، قرآنپژوهی، ۱۳۸۹ش، ج۲، ص۴۶۹.</ref> |