مصحف امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

در تفسیر شهرستانی (درگذشته 548ق) آمده است که حضرت (ع) پس از جمع قرآن، با کمک غلامش [[قنبر]] آن را به نزد مردم [بزرگان صحابه] بردند. آن‌ها این مجموعه را به دشواری حمل می‌کردند و گویند به اندازه بار شتری بود. حضرت (ع) به ایشان گفت این کتاب الله است به گونه‎ای که بر [[حضرت محمد (ص)]] نازل شده است. آن را بین دو جلد (لوح) جمع آورده‌ام. آنان گفتند مصحفت را بردار و ببر ما به آن نیازی نداریم. حضرت (ع) گفت به خدا دیگر هرگز آن را نخواهید دید. وظیفه من این بود که چون جمعش کردم آگاهتان سازم و سپس در حال خواندن این [[آیه]] به خانه خود بازگشت:<ref>شهرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار، ج۱، ص۵آ؛ نیز ر.ک: تفسیر شهرستانی، تحقیق آذرشب، ج۱، ص۱۲۰؛ به نقل خرمشاهی، قرآن پژوهی (۲)، ص ۴۶۸.</ref>{{سخ}}{{متن قرآن|یَا رَ‌بِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَـٰذَا الْقُرْ‌آنَ مَهْجُورً‌ا|ترجمه=پروردگارا، قوم من این قرآن را رها کردند.|سوره=۲۵|آیه=۳۰}}

:چگونه آنان گردآوری علی بن ابی طالب را مطالبه نکردند؟ آیا [[زید بن ثابت]] بهتر می توانست بنویسد؟ آیا [[سعید بن عاص]] ادیب تر و به فنون و قواعد عرب آشناتر بود یا علی؟ آیا آنان به پیامبر خدا نزدیکتر بودند یا ایشان؟ آری، همه آنان کار علی(ع) را وانهادند و مصحفش را به کنار گذاردند و فراموشش کردند، در حالی که چون از تجهیز و تدفین و نماز بر رسول خدا فارغ شد، سوگند یاد کرد که عبای خویش را جز برای [[نماز جمعه]] بر دوش نیندازد مگر آنکه قرآن را گردآورد. بی گمان، او مأمور این کار بود. قرآن را گردآورد؛ چونان که نازل شده بود، بی تحریف و تبدیل و کم و زیاد. پیامبر گرامی همواره او را از موضع آیات و سوره ها آگاه کرده بود و جایگاه و تقدم و تأخر آنها را نشان داده بود.<ref>ایازی، مصحف امام علی(ع)، ص172-173؛ به نقل از شهرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الانوار، ج1، ص120؛ نیز ر.ک: شهرستانی، مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار، ج۱، ص۵آ.</ref>

=== سخن ابن ندیم ===