علویان (طبرستان): تفاوت میان نسخه‌ها

پس از ناصر اطروش و حکومت ۱۲ ساله حسن بن قاسم پسر عموی ناصر حکومت علویان در ایران منحل شده و سلسله شیعی [[آل بویه]] شکل گرفت. در دوره حکومت آل‎بویه امامان زیدی به صورت مقطعی حکومت‎های محلی تشکیل دادند. از مهم‎ترین ائمه زیدیه در این دوره می‎توان به احمد بن حسین بن هارون ملقب به [[ابوالحسین هارونی]](م۴۱۱ق) و برادرش [[ابوطالب یحیی ین حسین هارونی]](م۴۲۴) اشاره کرد.<ref>مصطفی سلطانی، تاریخ و عقاید زیدیه، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref>آنان برخلاف ناصر اطروش گرایش اعتزالی داشتند و نقش مهمی در ترویج فقه هادویه (منسوب هادی الی الحق رهبر زیدیه یمن) در برابر فقه ناصریه(منسوب به ناصر اطروش) داشتند به طوری که ابوطالب هارونی ۱۶ کتاب در شرح و تفسیر فقه [[هادی الی الحق]] نگاشت.<ref>مهدی فرمانیان، سید علی موسوی نژاد، زیدیه تاریخ و عقاید، ص۷۴.</ref>

زیدیه از قرن چهارم به بعد در بیشتر موارد از حمایت آل بویه برخوردار بوده و مورد احترام و تکریم آنان قرار ‎گرفتند. به ادعای برخی مورخان امامان زیدی در سایه حضور دولت آل بویه به اوج اقتدار خود رسیدند به طوری که طبرستان، دیلم، [[گیلان]] و گرگان را در اختیار گرفتند.<ref>عباس محمد زید، ائمة اهل البیت، ص۹۳ ـ۱۱۵.</ref> یکی از مهم‎ترین فعالیت‎های زیدیه در این دوره منازعات علمی درونی بوده است.