اسناد: تفاوت میان نسخه‌ها

علاوه‌ بر اعتبار استنادي‌ حديث‌، نزد محدثان‌ [[شیعه اثنی عشری|اماميه]]‌ نيز عنايت‌ ويژه‌اي‌ به‌ دستيابى‌ و گردآوري‌ احاديث‌ برخوردار از اسناد عالى‌ ديده‌ مى‌شد و همين‌ امر برخى‌ از آنان‌ را به‌ تأليف‌ كتب‌ با اسانيد كوتاه‌ تا [[ائمه شیعه (ع)|ائمه‌(ع‌)]] با عنوان‌ مشترك‌ «قُرب‌ الاسناد» واداشته‌ است‌؛ از آن‌ جمله‌ است‌: قرب‌ الاسناد عبدالله‌ بن‌ جعفر حميري<ref>چاپ تهران‌، 1369ق‌.</ref> و آثاري‌ با همين‌ نام‌ از [[محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین|محمد بن‌ عيسى‌ بن‌ عبيد بن‌ يقطين]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص334.</ref>، [[على بن ابراهیم قمی|على‌ بن‌ ابراهيم‌ قمى]]<ref>ابن‌ نديم‌، الفهرست، ص277.</ref><ref>طوسى‌، الفهرست، ص115.</ref><ref>نجاشى‌، رجال، ص260.</ref>، [[ابوالحسين ابن معمر کوفی|ابوالحسين‌ ابن‌ معمر كوفى]]<ref>ابن‌ نديم‌، الفهرست، ص278.</ref><ref>طوسى‌، الفهرست، ص220</ref>، [[علی‌ بن حسین بن موسی بن بابویه|على‌ بن‌ حسين‌ ابن‌ بابويه‌ قمى]]<ref>نجاشى‌، رجال، ص261.</ref><ref>طوسى‌،رجال، ص 119.</ref><ref> براي‌ موارد نقل‌ از آن‌ در آثار متأخر، نك: آقابزرگ‌، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج17، صص69 -70.</ref>، محمد بن‌ جعفر ابن‌ بطة قمى<ref>نجاشى‌، رجال، ص373.</ref> و ابوالفرج‌ محمد بن‌ ابى‌ عمران‌ قزوينى‌<ref>نجاشى‌، رجال، ص397.</ref>.