شاه عباس اول: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[دی]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۳۹۴]]|کاربر=Hasaninasab  }}

{{حکومت صفویان}}

{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{سخ}}{{شعر|}}

{{ب|کرد بر مسند شهنشاهی چون جلوس آنشه همایونگاه|}}{{ب|بود چون سایه خدای جهان سایه انداخت بر عباد االله|}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی|| منبع = تاریخ عالم آرای عباسی، ج۲، ص۳۷۸|تراز =چپ| عرض = 500px|اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#CAF1FF| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}

در سال ۱۰۲۶ ه‍.ق سلطان احمد اول عثمانی، سردار خود خلیل پاشا را با لشکر ۳۰۰ هزار نفری به سمت ایران فرستاد. قرچقای خان سردار معروف شاه، مجبور شد سیاست تخریب و فرار را در تبریز اجرا کند. این امر که در زمان شاه تهماسب جواب داده بود، باعث می‌شد که عثمانیها به آذوقه دسترسی نداشته باشند. قرچقای خان شهر نیم سوخته تبریز را رها کرده و به اردبیل برگشت. در اردبیل قرار بود که دوباره شهر را بسوزاند که علی بیگ نامی که در اردوی خلیل پاشا بود، خبر هجوم سری عثمانیها را به قرچقای خان رساند. قرچقای خان توانست با انجام یک سری عملیات عثمانیها را شکست داده و فتح بزرگی را به ارمغان آورد.<ref>طاهری، تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران، ص۳۷۵-۳۷۷</ref>

گرچه شاه عباس توانست ایران را نجات دهد و از دست مشکلات داخلی و خارجی برهاند و نظم و نظامی بوجود بیاورد که جانشینان نالایقش تا یک قرن بعد به راحتی به حکومت ادامه دهند ولی برخی از کارهایش که بنا به مصالح آن زمان مقطعی و مجبوربه اجرای آن شد، از جمله عوامل سقوط صفویان به شمار می‌آید:

«اگر یکصد پسر می‌داشتم حاضر بودم همه را بکشم تامگر بدون حریف فقط یک روز سلطنت کنم»<ref>طاهری، تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران، ص۳۶۴ به نقل از کتاب کشیشان کرملی، ج۱، ص۲۸۸</ref>